Συγκρίσεις ανάμεσα στο χθες και το σήμερα
Μέσα σε μια 20ετία η Πάτρα εξελίχθηκε, μεγάλωσε, άλλαξε αλλά ορισμένα στοιχεία παρέμειναν σταθερά κι αυτο πιθανότατα να μην διαφοροποιηθεί ούτε στο μέλλον αφού η θέση της ως πύλη εξόδου από την Ελλάδα στην Ευρώπη θα συνεχίσει να υφίσταται. Κι αφού αυτό το δεδομένο παραμένει ως έχει, οι εικόνες της μαζικής προσέλευσης προσφύγων προσφανώς παραμένει.
Αυτό άλλωστε έχει συμβεί κατά συρροή την τελευταία 20ετία, με ιδιαίτερη ένταση σε δυο χρονικές συγκυρίες.
Στα μέσα της δεκαετίας του ' 90 όταν άρχισαν να καταφθάνουν στην Πάτρα οι πρώτοι Κούρδοι και την τελευταία 2ετία με τη μαζική συγκέντρωση Αφγανών, Σύριων και Πακιστανών στην παραλιακή ζώνη της Αχαϊκής Πρωτεύουσας.
Με αφορμή τη χθεσινή επιχείρηση εκκένωσης των εργοστασίων στα οποία είχαν βρει κατάλυμα οι πρόσφυγες ας θυμηθούμε τί είχε συμβεί στην Πάτρα πριν από 20 χρόνια και τι ακολούθησε της εκκένωσης τότε του καταυλισμού στην οδο Ευρώτα.
Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ΄90, όταν στην περιοχή έφταναν οι πρώτοι κυνηγημένοι Κούρδοι, προσπαθώντας να επιβιβαστούν στα πλοία της γραμμής Πάτρα-Ιταλία, για να καταλήξουν (και αυτοί) στην Κεντρική Ευρώπη και κυρίως στην Γερμανία.
Εκατοντάδες, αρχικώς, άνθρωποι κυνηγημένοι, ταλαιπωρημένοι, πεινασμένοι, ξύπνησαν συναισθήματα αλληλεγγύης στους Πατρινούς.
‘Άρχισαν να συγκεντρώνονται ρούχα και τρόφιμα για να καλυφθούν οι στοιχειώδεις ανάγκες των Κούρδων μεταναστών.
Σιγά-σιγά, οι εκατοντάδες άρχισαν να γίνονται χιλιάδες, στους Κούρδους προστέθηκαν Αφγανοί, Ιρακινοί, Σομαλοί. Και φτάσαμε στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, με την Πάτρα να διαθέτει τον αυτοσχέδιο καταυλισμό-ντροπή της οδού Ευρώτα (στην Ηρώων Πολυτεχνείου) και αρκετούς ακόμα αυτοσχέδιους καταυλισμούς. Παραπήγματα από νάιλον και τάβλες, που βούλιαζαν στη λάσπηκάθε φορά που έβρεχε, ήταν ο τόπος διαμονής χιλιάδων μεταναστών.
Ακριβής καταγραφή δεν έγινε ποτέ, αλλά οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι υπήρξαν περίοδοι που στην Πάτρα βρίσκονταν και 5.000 μετανάστες!
Η αρχική συμπάθεια άρχισε να σκιάζεται από μουρμούρες που κατέληξαν σε ζωηρές αντιδράσεις, κάθε φορά που ετίθετο το θέμα δημιουργίας οργανωμένου καταυλισμού προσφύγων.
Είναι ενδεικτικό ότι στα 20 αυτά χρόνια που πέρασαν από τότε που εμφανίστηκαν οι πρώτοι Κούρδοι, οργανωμένος καταυλισμόςουδέποτε δημιουργήθηκε, παρότι κατεβλήθησαν προσπάθειες από την πολιτεία, κατ επανάληψη. Οι αντιδράσεις των κατοίκων που δεν ήθελαν τον καταυλισμό κοντά στα σπίτι τους, ακύρωσε όλα τα σχέδια.
Στις 12 Ιουλίου του 2009 η αστυνομία έπιασε κυριολεκτικά στον… ύπνο τους μετανάστες της οδού Ευρώτα.
Γύρω στις 4 τα ξημερώματα μία μεγάλη περιοχή γύρω από τον καταυλισμό αποκλείστηκε από περιπολικά και κλούβες των ΜΑΤ.
Μερικοί μετανάστες κατάφεραν να το σκάσουν πριν κλείσει ο κλοιός. Οι υπόλοιποι μεταφέρθηκαν σε αστυνομικά τμήματα και χώρους συγκέντρωσης. Σε λιγότερες από 4-5 ώρες, στην περιοχή δεν υπήρχε μετανάστης ούτε για δείγμα. Άμεσα στο χώρο μπήκαν μπουλντόζες που γκρέμισαν τις αυτοσχέδιες παράγκες των προσφύγων. Καθώς οι μπουλτόζες γκρέμιζαν την παραγκούπολη, φλόγες ξεπήδησαν από τα παραπήγματα και άρχισαν να εξαπλώνονται. Η πυροσβεστική έφτασε σχετικά σύντομα, αλλά οι φλόγες είχαν προλάβει να κάψουν ένα μεγάλο μέρος των παραπηγμάτων.
