Μόλις το 1956 οι Ελληνίδες ψήφισαν πρώτη φορά... Και τότε κάποιοι αντιδρούσαν, όπως σήμερα στο νομοσχέδιο για την αναδοχή

Όσοι σήμερα αντιδρούν στο νομοσχέδιο για την αναδοχή παιδιών (και) από ομόφυλα ζευγάρια, ας έχουν υπόψιν τους ότι o ιστορικός του μέλλοντος θα τους τοποθετήσει στην ίδια κατηγορία πολιτών οι οποίοι στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν (μόλις το 1956) αντιδρούσαν όταν οι γυναίκες ψήφισαν πρώτη φορά στην Ελλάδα, με αυτούς που αντιδρούσαν στην θέσπιση του πολιτικού γάμου κάποιες δεκαετίες αργότερα, και στο πολύ νωπό παρελθόν με αυτούς που αντιδρούσαν στο σύμφωνο συμβίωσης.

Κάθε φορά που η κοινωνία κάνει ένα βήμα μπροστά, υπάρχουν πάντα αυτοί που θέλουν να διατηρηθεί η κατάσταση ως έχει. Γνωστό, αναμενόμενο και διαχρονικό.

Από την άλλη πλευρά, σκοπός του κράτους δεν είναι να χαϊδεύει τα αφτιά της κοινής γνώμης αλλά να προασπίζει τα ατομικά δικαιώματα όλων των πολιτών του και ιδιαίτερα των πλέον ευάλωτων ομάδων του.

Γι αυτό και σωστά οι όποιες συντηρητικές φωνές δεν εμπόδισαν το κράτος από το να θεσπίσει, με μικρές ή μεγάλες καθυστερήσεις, αυτούς τους νόμους.

Ακραίες φωνές υπάρχουν πάντα… Σήμερα π.χ. ένας εκλεγμένος βουλευτής εξίσωσε από το βήμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου τους γκέι με τους παιδόφιλους… και παρεμπιπτόντως ακόμη δεν έχει επέμβει ο εισαγγελέας στο πλαίσιο του αντιρατσιστικού νόμου.

Υπάρχουν όμως και οι πιο ήπιες φωνές που αντιδρούν και συνήθως είναι οι πιο υποκριτικές.

Ένας από τους βασικούς αντίλογους που έχουν ακουστεί το τελευταίο διάστημα είναι αυτός που έχει να κάνει με το ότι η κοινωνία δεν είναι ακόμη έτοιμη και τα παιδιά αυτά θα στιγματίζονται.

1. Ένα παιδί που ζει σε ίδρυμα δεν στιγματίζεται από την κοινωνία;

2. Με την ίδια λογική τα πρώτα χρόνια των διαζυγίων στην χώρα μας τα παιδιά που προέρχονταν από χωρισμένες οικογένειες δεν στιγματίζονταν; Ήταν αυτός λόγος για να μην επιτραπεί το διαζύγιο;

3. Αντί να «κρυβόμαστε» πίσω από την …κακιά την κοινωνία που πιθανόν στιγματίσει παιδιά που προέρχονται από οικογένειες ομόφυλων ζευγαριών γιατί δεν κάνουμε κάτι για να εξαλείψουμε το στίγμα;

4. Ας δοκιμάσει όποιος έχει αυτή την άποψη να επισκεφθεί ένα ίδρυμα και ας πει κοιτάζοντας στα μάτια ένα παιδί που μεγαλώνει σε ορφανοτροφείο ότι παρότι υπάρχει η δυνατότητα να μεγαλώσει σε μια οικογένεια που θα το αγαπά και θα το φροντίζει, αυτό δεν θα συμβεί γιατί ο ίδιος το επιλέγει.