Του... έκοψαν τα βάρη αλλά ο Ανδρέας βρήκε το νόημα της ζωής στον χορό με καροτσάκι- "Αν πάψεις να παλεύεις, παύεις να ζεις"

Να τι μας είπε:

-Πώς σου προέκυψε η αγάπη για τον χορό;

Αγαπώ από μικρή ηλικία τον αθλητισμό, πριν από τον χορό έκανα άρση βαρών σε πάγκο, το 2008 και το 2017. Ενδιάμεσα είχα σταματήσει λόγω συνεχόμενων χειρουργείων. Και στις 2 συμμετοχές μου σε πανελλήνια πρωταθλήματα πήρα διακρίσεις και μετάλλια.

Ο χορός μπήκε στην ζωή μου αρχικά με σκοπό να φτιάξω την ευλυγισία του σώματός μου. Μετά την πρώτη επαφή άρχισε να μου αρέσει απροσδόκητα πολύ.

Καθοριστικής σημασίας βεβαία ήταν και η απαγόρευση του οφθαλμιάτρου ως προς τα βάρη για ιατρικούς λόγους.

-Τι σημαίνει για σένα ο χορός;

Ο χορός για μένα όπως πιστεύω και τους περισσοτέρους  που  ασχολούνται με αυτό επαγγελματίες ή μη είναι ο καλύτερος τρόπος εξωτερίκευσης συναισθημάτων.

Με μια λέξη και βλέποντας την αλλαγή σε εμένα θα έλεγα ότι ο χορός είναι μαγεία

-Περίγραψε μου την εμπειρία της Ολλανδίας. Πώς ήταν για σένα να συμμετέχεις σε μια τέτοια μεγάλη διοργάνωση και να διακρίνεσαι;

Η «καθαρή» χρονική διάρκεια της προετοιμασίας της  Ολλανδίας ήταν ένας μήνας, νιώθω περίφανος που εκπροσώπησα την Ελλάδα στον διαγωνισμό αυτό, αποτελούμενο από 300 ζευγάρια από 25 χώρες μεταξύ αυτών και η χώρα μας. Μετά μάλιστα από απουσία περίπου 20 χρόνων. Αυτό ήταν κάτι που εντυπωσίασε και τους διοργανωτές.

Η εμπειρία αυτή για μένα ήταν σαν ένα ταχύρυθμο ιδιαίτερο μάθημα από τους καλύτερους του χώρου.

Αρχικά σκοπός μου ήταν η συμμετοχή για την εμπειρία. Οι διακρίσεις ήρθαν για να με πεισμώσουν και να προσπαθήσω ακόμα περισσότερο.

-Μαθαίνω ότι το καροτσάκι με το οποίο διαγωνίστηκες δεν ήταν το κατάλληλο. Πώς και σε άφησαν να συμμετέχεις; Πόσα χρήματα απαιτούνται για να αγοραστεί ένα με τις σωστές προδιαγραφές;

Οι  πληροφορίες σας είναι σωστές επί της ουσίας μου έκαναν χάρη τη συμμετοχή εξ' αιτίας της χρόνιας αποχής όπως προείπα της χώρας. Μου επεσήμαναν ότι το καρότσι με το οποίο πήγα είναι ακατάλληλο γιατί ήταν μπασκετικό και όχι χορού που είναι πιο στενό και ελαφρύ. Το κόστος του αμαξιδίου είναι περίπου 3500 ευρώ.

-Ποιοι άνθρωποι σε βοήθησαν στην προσπάθειά σου να ασχοληθείς με τον χορό;

Ξεκίνησα με την παρότρυνση της αδελφής μου, η οποία με στηρίζει πολλά χρόνια και όλα τα χρωστώ σε αυτή.

Μέσα από τον χορό κέρδισα δυνατότερη εξωστρέφεια και ιδιαίτερα εμφανή θέληση για την γνώση νέων άγνωστων μέχρι τότε εμπειριών

-Σίγουρα υπάρχουν και δυσκολίες. Ποιες είναι αυτές και πόσο κατά καιρούς ίσως σε έχουν κάνει να απογοητεύεσαι;

Η υποδοχή και η υποστήριξη των διοργανωτών ήταν άψογη.

Εκείνο που με ενόχλησε, σε τόσο βαθμό ώστε όχι να τα παρατήσω, εξάλλου μετά από 16 χειρουργεία δεν νομίζω πως ανήκω σε αυτή την ομάδα των ανθρώπων που τα παρατάνε εύκολα, αλλά να μετακομίσω (σε νέα χορευτική στέγη) είναι αυτό που μου συνέβη. Άνθρωποι με τους οποίους δούλεψα  δείχνοντας μικρά μεν όμως θετικά δε βήματα να μου λένε «πως δεν μπορείς να το κάνεις», αυτό που έκανα τελικά απαντώντας τους έτσι με τον πιο καλό τρόπο, δεν έχει για μένα τόσο σημασία τι μπορείς αλλά τι θέλεις πραγματικά.

Σίγουρα οι οικονομικές επιβαρύνσεις για να στηρίξω όλα αυτά που επιθυμώ να κάνω είναι τεράστιες, αν σκεφτεί κανείς ότι κάνω γυμναστήριο, φυσιοθεραπεία, γυμναστική, χορό και ξεκινώ και κολυμπί. Για όλα πληρώνω και δυστυχώς η τσέπη μου δεν το αντέχει. Όμως οικογενειακά κάνουμε ότι μπορούμε ώστε να τα καλύπτουμε όλα. Αλλά με μεγάλες θυσίες.

Πιέζω λίγο την οικογένεια μου άθελά μου, αλλά θα τους τους αποζημειώσω με τα αποτελέσματα που θα φέρω…

-Ποια είναι τα όνειρά σου;

Τα όνειρα πυροδοτούν την θέληση και βγάζουν μαγεία σαν αποτέλεσμα για όλους τους ανθρώπους.

Θα ήθελα να ζούμε επί της ουσίας ισότιμα με όλο τον «αρτιμελή» κόσμο.

Μπορούμε όλοι να κάνουμε τα ιδία πράγματα με ανεπέστητες διαφοροποιήσεις και ίσως λίγο περισσότερο χρόνο.

Μια όποια κινητική δυσκολία δεν μπορεί να σταματάει την ζωή.

-Οι επόμενες χορευτικοί σου στόχοι;

Γενικά υπάρχουν διοργανώσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα τώρα σε πόσες θα μπορώ να συμμετάσχω είναι ένα θέμα, γιατί ξεκίνησα να κάνω κάτι που μου αρέσει μέσα στην μάστιγα της οικονομικής κρίσης και δεν φτάνει μόνο να μου αρέσει αυτό που κάνω.

Η διεθνής παραολυμπιακή μου πρότεινε το πανευρωπαϊκό τον Νοέμβριο στη Μάλτα γιατί θα πάρει πόντους από την συμμετοχή και η χωρά μας.

-Εμείς σε γνωρίσαμε από τον χορό σου στο ματς του Προμηθέα. Πώς ένιωσε όταν χόρεψες μπροστά σε τόσο κόσμο και όταν ένα ολόκληρο γήπεδο σε χειροκροτούσε;

Το ματς του Προμηθέα ήταν για μένα η πρώτη φορά σε τόσο κόσμο. Σίγουρα το χειροκρότημα, μου απορρόφησε το οποίο άγχος του πρωτάρη δίνοντας μου φτερά.

Σίγουρα συγκινήθηκα από αυτό που έβλεπε γιατί δεν το βλέπουμε και κάθε μέρα. Από τότε και μέχρι την Ολλανδία μεσολάβησαν πολύωρες πρόβες με νέα δασκάλα και πιο συστηματική δουλειά.

-Η Πολιτεία θα μπορούσε να βοηθήσει με κάποιο τρόπο στην προσπάθεια που κάνεις για διεθνείς διακρίσεις και όχι μόνο;

Το θέμα της Πολιτείας πονάει γιατί δεν υπάρχουν ιδιαίτερες δομές για τα ΑμεΑ.

Βλέπουμε χαρακτηρίστηκα πως και άλλοι  αθλητές, κάνουν αυτό που κάνουν επειδή τους αρέσει πληρώνοντας τα πάντα από την τσέπη τους ή αναζητούν χορηγούς με σκοπό να ανταπεξέλθουν όπως και εγώ.

-Ποιες είναι οι δυσκολίες της καθημερινότητας που αντιμετωπίζει ένα άτομα με αναπηρία στην Πάτρα;

Δεν υπάρχει στην πόλη ούτε καν για μια μάνα με μωρό και καρότσι ιδιαίτερη προσβασιμότητα πόσο μάλλον για ένα άτομο ΑμεΑ.

Αντιμετωπίζω κλεισμένες ράμπες από μηχανάκια και παρκαρισμένα μη αναπηρικά αυτοκίνητα σε αναπηρικές θέσεις στάθμευσης.

Αυτό για μένα είναι η λανθασμένη νοοτροπία του Έλληνα ο οποίος προφανώς πρέπει να πάθει για να μάθει;

Συγνώμη αλλά με ξεπερνά.

-Τι θα είχες να συμβουλέψεις άλλα άτομα με αναπηρία που έχουν όνειρα για την ζωή τους αλλά δεν τολμούν να ξεκινήσουν να τα κάνουν πράξη;

Να μην φοβούνται να δοκιμάζουν πράγματα. Είναι δεδομένο πως δεν θα τα πετύχουν όλα, αλλά θα έχουν κάνει ένα βήμα ώστε να αφυπνίσουν και τα ίδια τα άτομα την κοινωνία που κατά τα αλλά τους σέβεται μόνο στα χαρτιά.

Τα ΑμεΑ αποτελούν μια ακόμα κοινωνία μέσα στην κοινωνία μας γιατί λοιπόν να περιθωριοποιούνται από την ιδία την κοινωνία;

Το μότο μου εν κατακλείδι είναι πως «αν πάψεις να παλεύεις παύεις και να ζεις».