Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή προ 20 ετών ο Κωνσταντίνος Καραμανλής

Ήταν 23 Απριλίου του 1998, πριν ακριβώς 20 χρόνια όταν έφυγε από τη ζωή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο αγέρωχος Μακεδόνας, γιος ενός δάσκαλου, του Γεωργίου Καραμανλή που κατάφερε να εξελιχθεί σε ιστορικό ηγέτη της χώρας μας κι όπως ανέφερε ο καθηγητής στο τμήμα ιστορίας και αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ευάνθης Χατζηβασιλείου, ήταν ο πιο επιτυχημένος εκλογικά Έλληνας πολιτικός αρχηγός.

Κέρδισε 5 εκλογικές αναμετρήσεις (1956, 1958, 1961, 1974 και 1977) και έχασε μόνο μία αυτή του 1963, με ποσοστό 39,37%.  Στον τάφο του στον περίβολο του ομώνυμου Ιδρύματος στη Φιλοθέη, έχει γραφεί η εξής επιτύμβια ρήση: «Για να δικαιώσω το πέρασμα μου από τον κόσμο αυτό αφιέρωσα τη ζωή μου στην υπηρεσία του Ελληνικού λαού».

Το όραμα του όπως έγραψε σε αφιέρωμα της εφημερίδας «Η Καθημερινή» (22/4/2018) ο Πέτρος Μολυβιάτης, εκ των στενών του συνεργατών, ήταν να αλλάξει τη μοίρα της Ελλάδος, τη μοίρα των Ελλήνων. Πίστευε ότι 3 ήσαν τα μεγάλα προβλήματα του έθνους μας σε ολόκληρη την ιστορική διαδρομή του, η εξωτερική ανασφάλεια, η οικονομική υπανάπτυξη και η πολιτική αστάθεια.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, σύμφωνα πάντα με τον κ. Μολυβιάτη, ήταν απόλυτα πεπεισμένος ότι ένας και μόνος ήταν ο τρόπος να απαλλαγεί η Ελλάδα από τα παραπάνω δεινά, να καταστεί η Ελλάδα πλήρες και ισότιμο μέλος της Ενωμένης Ευρώπης. Και το πέτυχε, και πραγματικά ήταν κορυφαία ιστορική στιγμή όταν στις 28 Μαΐου του 1979 υπέγραψε σε επίσημη τελετή στο Ζάππειο την ένταξη της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ (η χώρα μας έγινε πλήρες μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης από την 1η Ιανουαρίου 1981). Η προσωπικότητα και αποφασιστικότητα ως προς αυτόν τον σκοπό του ήσαν και τα «κλειδιά» που έφεραν αυτή την μεγάλη επιτυχία και την είσοδο της Ελλάδος ως 10^ο μέλος της ΕΟΚ.

H χώρα μας πάλι επί πρωθυπουργίας Καραμανλή είχε τον Ιούλιο του 1961 υπογράψει την Συμφωνία Σύνδεσης Ελλάδας – ΕΟΚ και στις 12 Ιουνίου του 1975, μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας ο Καραμανλής έκανε εκ νέου αίτηση που είχε αντιμετωπιστεί από τους τεχνοκράτες της Ευρώπης αρνητικά αλλά και από πολλούς στο εσωτερικό της χώρας. Ο τότε Πρόεδρος της Γαλλίας Valery Giscard D’ Estaing στα 92 του χρόνια σήμερα που μάλιστα είχε διαθέσει το Προεδρικό του αεροπλάνο για να μεταβεί ο Καραμανλής στην Αθήνα τα ξημερώματα της 24^ης Ιουλίου 1974, την ιστορική αυτή νύχτα που ορκίστηκε Πρωθυπουργός της κυβέρνησης εθνικής ενότητας από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, είχε πει όπως και ο τότε Καγκελάριος της Γερμανίας Helmut Schmidt τόσο κατ’ ιδίαν όσο και δημοσίως πως «στην Ευρώπη δεν μπήκε η Ελλάδα αλλά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής».

Δωρικός, σκληρός έχοντας «στεγνώσει» την καρδιά του για να υπηρετήσει το υψηλό πολιτικό του καθήκον, κατάφερε κάτι μοναδικό, να δει εν ζωή ακόμα, τον σεβασμό, αγάπη και αναγνώριση από ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του λαού, κι ας έχει καταγραφεί στα ιστορικά της Προεδρίας της Δημοκρατίας, ως ο Πρόεδρος που εξελέγη οριακά. Όπως θυμίζει ο νυν Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κύριος Προκόπης Παυλόπουλος  στο κείμενο του στην εφημερίδα «Η Καθημερινή», στις 5.5.1980 εξελέγη ο Καραμανλής με 183 ψήφους, ήτοι στο όριο πριν επέλθει σύμφωνα με το Σύνταγμα, προκήρυξη εκλογών εξαιτίας της μη εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας ενώ στις 4.5.1990 ύστερα από εκλογές, ακόμη χειρότερα, εξελέγη με μόλις 153 ψήφους.

Ο Πατρινός Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο αείμνηστος Κωστής Στεφανόπουλος στο άγγελμα της εκδημίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή στις 23 Απριλίου 1998 (μην ξεχνάμε πως τον διαδέχθηκε στην Προεδρία της Δημοκρατίας το 1995), είχε πει, «ο θάνατος του κατέθλιψε τον λαό, φίλους και πολιτικούς αντιπάλους αφού όπως πιστεύω δεν υπάρχουν πλέον αντίπαλοι του».  Ο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν στο αφιέρωμα της εφημερίδας «Η Καθημερινή» τον αποκάλεσε ο «σιωπηλός Κωνσταντίνος».

«Ο Καραμανλής υπήρξε ένας ήρωας για την Ελλάδα. Ήταν, όμως ένας ήρωας και για όσους θαυμάζουν και σέβονται τους αρχηγούς κρατών, οι οποίοι προτάσσουν την συνείδηση τους σε κάθε προσωπική βλέψη και επιδίωξη», έγραψε χαρακτηριστικά.

Πολλά ακόμη μπορούμε να γράψουμε για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που πρωτοεκλέχθηκε βουλευτής Σερρών το 1936 στα 29 του μόλις χρόνια. Για την αρχική μεγάλη εύνοια που είχε από το Παλάτι και την μετέπειτα κόντρα του με την αυταρχική βασίλισσα Φρειδερίκη, για τα 10 χρόνια μοναξιάς και απομόνωσης του στο Παρίσι την περίοδο της αυτοεξορίας του, για την θριαμβευτική του επιστροφή, για το πόσο θέλησε να ενώσει τους Έλληνες αφήνοντας πίσω το πλήγμα του εθνικού διχασμού και του εμφυλίου, για τα λάθη του όπως στο Κυπριακό, για την προσωπική του μετάβαση στην Προεδρία της Δημοκρατίας αφήνοντας ουσιαστικά τη Νέα Δημοκρατία να καταρρεύσει με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Ράλλη που «καταβυθίστηκε» στις εκλογές του Οκτωβρίου του 1981 όταν εξελέγη με ποσοστό 48% το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, για την τελειομανία και συχνά σκληρότητα του (οι υπουργοί του έτρεμαν το κόκκινο τηλέφωνο από το οποίο τους καλούσε). Είχε συναντήσει από τον Τζον Κένεντι μέχρι τον Ντε Γκωλ και τον Μπρέζνιεφ ενώ στην προσωπική του ζωή είχε παντρευτεί την όμορφη Πατρινή Αμαλία Κανελλοπούλου το 1952 με την οποία και χώρισαν το 1972.

Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1974 είχε κερδίσει τις εθνικές εκλογές με τη νεοσύστατη Νέα Δημοκρατία με το απίστευτο ποσοστό του 54,37%.

Είχε γεννηθεί στην Πρώτη Σερρών που τότε το 1907 λεγόταν Κιούπκιοι.

Επιμέλεια: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ