Το βαθύτερο νόημα των Χριστουγέννων

Ξημέρωσε Χριστούγεννα! Πολύχρωμα λαμπιόνια. Χιλιάδες στολίδια.Χριστουγεννιάτικες μελωδίες. Και μια γενικότερη πανδαισία χρωμάτων έρχεται να συνθέσει το σκηνικό της εορτής.

Οι καμπάνες ηχούν χαρμόσυνα και αγγέλουν – για ακόμα μια φορά– στον πολυβασανισμένο άνθρωπο, το πασίχαρο μήνυμα της Ενσαρκώσεωςτου Θείου Λόγου. Πρόσωπα χαρούμενα και αισιόδοξα κατευθύνονται από πολύ πρωί στους Ναούς, αφήνοντας για λίγο τις βιοτικές μέριμνες και φροντίδες που απαιτείη υλιστική  εποχή μας , προκειμένου δοξολογικά, να συμμετάσχουν στην πρωινή Χριστουγεννιάτικη ακολουθία.

Όμως, άραγε, έχουμε αναρωτηθεί ποτέ, ποιο είναι το βαθύτερο νόημα που απορρέει από αυτή την εορτή, πέρα από τους εφήμερους κοσμικούς εορτασμούς, τα χιλιάδες φαγητά, τις άκρατες οινοποσίες, τα εορταστικά τραπέζια και τους στολισμούς;

Ο Χριστός, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, κατά την αυτή ημέρα, προσλαμβάνει την ανθρώπινη φύση, γίνεται τέλειος άνθρωπος, διότι «οὕτωγὰρἠγάπησεν ὁ Θεὸςτὸνκόσμον, ὥστετὸνυἱὸναὐτοῦτὸνμονογενῆἔδωκεν» και γεννάται υπερφυώς από την Παναγία μας.Σαρκούται, διδάσκει, υποφέρει, υπομένει και την Τρίτη ημέρα ανίσταται εκ νεκρών νικητής του θανάτου. Ο Υιός του Θεού ήλθε στην Γη από άπειρη αγάπη, ενδύθηκε με  δερμάτινο χιτώνα, με μοναδικό σκοπό να επαναφέρει την δική μας  σάρκα στην πρωταρχική  της κατάσταση, την αρχέγονη Αγιότητα.

Γεννάται μέσα σ’ένα σπήλαιο ταπεινά, χωρίς διακρίσεις, χωρίς  τυμπανοκρουσίες και  άλλες μάταιες κοσμικές απολαύσεις. Γεννάται και δι’ αυτού του τρόπου μας διδάσκει δύο πολύ μεγάλες αρετές, για τις οποίες τόσα και τόσα γράφτηκαν στο διάβα των αιώνων, την ταπείνωση και την αγάπη.Αυτά ήθελε ευθύς εξ’ αρχής, από την φάτνη κιόλας, να διδάξει τον πεπτωκότα άνθρωπο και εκείνης, αλλά και της σημερινής εποχής, ο ερχόμενος Μεσσίας: ότι παρόλο που είναι Θεός, ταπεινώθηκε από αγάπη για το πλάσμα Του και δέχθηκε να γεννηθεί μέσα σ’ ένα κρύο και φτωχικό σπήλαιο, διάλεξε να ανακλιθεί στη φάτνη των αλόγων, για να δείξει ότι ήρθε να κατοικήσει στην α-λογία του κόσμου, ενός κόσμου που εξακολουθεί να κυριαρχείται όπως και τότε από την αμαρτία.

Έτσι λοιπόν η εορτή των Χριστουγέννων για εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς  αποτελεί μια ευκαιρία προκειμένου να ταπεινωθούμε μαζί με τον ταπεινούμενο Χριστό. Μια ευκαιρία συνάντησης με τον Χριστό, ο οποίος θα μας ανυψώσει για ακόμα μια φορά στους ουρανούς , θα μας περιβάλλει με το άπειρο έλεος και την ανυπέρβλητη αγάπη Του. Μια ευκαιρία επαναδιαπραγμάτευσης και αληθινής μετάνοιας απέναντι στο Θεό και στους συνανθρώπους μας.Ας ειρηνεύσουμε και ας ζήσουμε σύμφωνα με τις ευαγγελικές επιταγές, με σωφροσύνη, καθαρότητα και φιλαλήθεια.  Ας προσπαθήσουμε, με όλη μας τη δύναμη να ομοιάσουμε στον Κύριο ο οποίος υπέμεινε την Σταύρωση για την δική  μας σωτηρία, φροντίζοντας ο εσωτερικός μας κόσμος να κινείται δυναμικά προς την καθαρότητα.

Καλούμαστε κατά δεύτερον να μιμηθούμε τον Κύριο ως προςτην απροϋπόθετη αγάπη Του. Την αγάπη που είναι ανοικτή σε κάθε συνάνθρωπο, ανεξαρτήτου φυλής, έθνους, κοινωνικής καταξίωσης, ή οικονομικής κατάστασης. Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο από άπειρη αγάπη για τον άνθρωπο φέρνοντάς τον από την ανυπαρξία στην ύπαρξη. Τον πλήρωσε με το άκτιστο φώς, το θεοποιούν, το αγιάζον και το αφθαρτίζον αυτό δηλαδή που από άμετρη και άπειρη αγάπη δίνει την δυνατότητα στον άνθρωπο να καταστεί κατά Χάριν Θεός.  Για να φανούμε και εμείς στο ελάχιστο αντάξιοι της αγάπης Του ας ανοίξουμε διάπλατα τις καρδιές μας, ας καθαριστούμε και ας αφήσουμε τον Τεχθέντα Κύριο να φωλιάσει μέσα σε αυτήν.

Μόνο έτσι τα Χριστούγεννα θα αποκτήσουν πραγματικό νόημα.  Το οποίο το έχουμε τόση μεγάλη ανάγκη στην εποχή μας, εποχή της παγκοσμιοποίησης, της ηθικής και οικονομικής κρίσης, της ανομίας, της παραβατικότητας και της σύγχυσης.