Χθες συμπληρώθηκαν 12 μήνες από το θάνατό του
Ένας χρόνος συμπληρώθηκε χθες από το θάνατο του Κωστή Στεφανόπουλου. Την Κυριακή τελέστηκε στην Αθήνα σε στενό οικογενιεακό κύκλο το ετήσιο μνημόσυνο.
Ένας χρόνος από το θάνατο του Κωστή Στεφανόπουλου - Σήμερα το ετήσιο μνημόσυνο
Ιδιαιτερα συγκινητικό ήταν το κείμενο της 21χρονης εγγονής του Τζένης, που αναφέρθηκε σε προσωπικές συζητήσεις με τον αγαπημένο της παππού, ο οποίος παραμένει ζωντανός στη μνήμη και την καρδιά της.
Ρήτορας, με χάρισμα να μιλά εκτός χειρογράφου, με σπινθηροβόλο βλέμμα, ακέραιος, σεμνός, ευγενής και με ωραία ελληνικά, ο Κωστής Στεφανόπουλος κατόρθωσε πραγματικά ν’ αποτελέσει ένα υπόδειγμα και νοηματοδότης του Προεδρικού θεσμού στη θητεία του τόσο στην 1η πενταετία (1995-2000) διαδεχόμενος τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, όσο και στη 2η (2000-2005). Η είδηση του θανάτου του στα 90 του χρόνια σκόρπισε θλίψη σε όλη την Ελλάδα και στην γενέτειρά του την Πάτρα (
«Δεν μπορώ να λησμονήσω ότι αν έγινα Πρόεδρος της Δημοκρατίας έγινα διότι προηγουμένως υπήρξα πρόεδρος της ΔΗΑΝΑ, πράγμα που μου επέτρεψε ν’ απομακρυνθώ και από τα 2 κόμματα και να θεωρηθώ κατ’ αυτόν τον τρόπο κατάλληλος για το προεδρικό αξίωμα, το οποίο και πρέπει να απέχει πάσης κομματικής συμπαθείας. Αφού προηγουμένως ναυάγησα με τη ΔΗΑΝΑ “ευπλόησα” και απ’ όλη την πολιτική μου σταδιοδρομία, ιδιαίτερο σεβασμό έχω ως άτομο σ’ αυτά τα χρόνια της Δημοκρατικής ανανέωσης, μία περίοδο φωτεινή της πολιτικής μου πορείας», είχε ο ίδιος εκμυστηρευθεί.
Βρισκόταν στις Σπέτσες, σ’ ένα καφενείο το ’94 όταν πρωτοδιάβασε σ’ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας «Η Καθημερινή» ότι ο ίδιος και ο Γεώργιος Ράλλης ήσαν τα 2 πιθανά ονόματα για τη διαδοχή στο αξίωμα της Προεδρικής Δημοκρατίας.
Ο Αντώνης Σαμαράς του τρίτου σε δύναμη κόμματος στη Βουλή, της Πολιτικής Άνοιξης ήταν αυτός που πήρε την πρωτοβουλία να προτείνει τον Κωστή Στεφανόπουλο, πρόταση που αποδέχτηκε και ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου. Εκλέχθηκε με 181 ψήφους τον Μάρτη του ’95 ενώ η επανεκλογή του 5 χρόνια αργότερα, ήταν θριαμβευτική λαμβάνοντας 269 ψήφους από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ την Άνοιξη του 2000.
Ως Πρόεδρος τίμησε και υπηρέτησε το Ύπατο αξίωμα με θρησκευτική ευλάβεια σεβόμενος παράλληλα, απόλυτα το Σύνταγμα και τους Νόμους παρότι είχε εκφράσει την ανάγκη, ο θεσμός του Προέδρου που από την Συνταγματική αναθεώρηση του 1986 είχε αποδυναμωθεί (καταργήθηκαν οι υπερεξουσίες του Προέδρου), ν’ είναι πιο αποτελεσματικός και το Σύνταγμα να παρείχε στον Πρόεδρο περισσότερες ρυθμιστικές αρμοδιότητες και σε στιγμές κρίσης και αδιεξόδου να παρεμβαίνει πολιτικά.
Αυτό που είχε κάνει μεγάλη εντύπωση ήταν πως ο Κωστής Στεφανόπουλος ταξίδεψε σχεδόν όπου υπήρχαν Έλληνες ανά τον κόσμο. Δεν έκρυβε την ειλικρινή συγκίνηση του. Δεν θέλησε να μείνει σ’ ένα από τα πολυτελή διαμερίσματα του τελευταίου ορόφου του Προεδρικού Μεγάρου της Ηρώδου Αττικού, επιλέγοντας να πηγαίνει για την μεσημεριανή του ξεκούραση και τον βραδινό του ύπνο στο ισόγειο διαμέρισμα του στο Παλαιό Ψυχικό.
Ήταν οργανωτικός, με ενδιαφέρον ν’ ακούσει τον συνομιλητή του, πάντοτε καλά ενημερωμένος, μ’ ένα εκλεκτό τιμ δίπλα του (π.χ. η ιδιαιτέρα γραμματέας του, Ζωή Δρόσσου ήταν στενή συνεργάτιδα του για πλέον των 33 ετών), και παράλληλα οικονόμος. Όπως έχει γραφτεί στη συλλεκτική έκδοση του περιοδικού Εικόνες, το καλοκαίρι του 2002, ο Κωστής Στεφανόπουλος φρόντιζε κάθε χρόνο ν’ επιστρέφει μέρος του κονδυλίου που διαθέτει το ελληνικό δημόσιο για τις ανάγκες της Προεδρίας της Δημοκρατίας.
Από τους ηγέτες ξένων κρατών που συνάντησε ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, ανάμεσα τους ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Βασιλιάς της Ισπανίας Χουάν Κάρλος, ο Ιρανός Πρόεδρος Μοχάμετ Χαταμί το 2002, ο Νέλσον Μαντέλα της Νοτίου Αφρικής, κ.α., η συνάντηση που έμεινε περισσότερο στην ιστορία ήταν αυτή με τον Μπιλ Κλίντον, Πρόεδρο των ΗΠΑ.
Όπως είχε σχολιαστεί, στην προσφώνηση του, ο Κωστής Στεφανόπουλος αντιμετώπισε τον τότε «Πλανητάρχη» (τον Νοέμβριο του 1999) ως ίσο προς ίσο ανεβάζοντας το εθνικό γόητρο και κάνοντας τον «υπεράνετο» Κλίντον να χάσει το πλατύ χαμόγελο του!
Στην προσωπική-καθημερινή του ζωή ο Κωστής Στεφανόπουλος λάτρευε το ποδήλατο κάνοντας πολλές βόλτες από το εξοχικό του σπίτι στο Ακταίον στο Ρίο προς την Πάτρα και αντίστροφα ενώ στα νιάτα του ήταν λάτρης του μπιλιάρδου.
Δεν του άρεσε και δεν συνήθιζε να καθυστερεί ενώ η σεμνότητα του ήταν αξιοσημείωτη. «Ξέρω πολύ καλά τι προσέφερα εις τον τόπο και πόσα πολύ περισσότερα μπορούσα ίσως να κάνω», είχε χαρακτηριστικά εξομολογηθεί.
Το 1959 παντρεύτηκε την Τζένη Στουνοπούλου, αποκτώντας τρία παιδιά, τον Δημήτρη που είναι φυσικός, την Ειρήνη και τον Ηλία που είναι και οι δύο δικηγόροι ενώ η μεγάλη του χαρά και συντροφιά ήταν τα εγγόνια του.
Έχασε τη σύζυγο του το 1988 και έκτοτε δεν ξαναπαντρεύτηκε.
Ο Κωστής Στεφανόπουλος πέτυχε ως Πρώτος Πολίτης της χώρας επί 10 έτη, να γίνει ένα από τα δημοφιλέστερα και πιο αγαπητά πολιτικά πρόσωπα, να τιμήσει στο έπακρον το αξίωμα του, να εκπροσωπεί την Ελλάδα με τρόπο άριστο ενώ ποτέ δεν έβγαλε από την καρδιά και την ψυχή του, την γενέτειρα του την Πάτρα όπου όπως λέγεται, στις αγορεύσεις του στις δικαστικές αίθουσες έρχονταν και σχεδόν τον «χάζευαν» συνάδελφοι του δικηγόροι και απλοί πολίτες.
Κλείνουμε το κείμενο αυτό και πάλι με τα λόγια του ίδιου του Κωστή Στεφανόπουλου:
«Τον Μάρτιο του 1995, η Βουλή των Ελλήνων μου έκανε τη μεγίστη τιμή να με εκλέξει στο ύψιστο αξίωμα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Με την επανεκλογή μου, είναι προφανές ότι μου κάνει ακόμη μεγαλύτερη και τούτο διότι, ενώ τότε δεν μπορούσε παρά ν’ έχει την ελπίδα ότι θα ανταποκριθώ στα καθήκοντα μου, ίσως σήμερα με την ψήφο της εκφράζει και την έγκριση της για τον τρόπο με τον οποίο τα άσκησα μέχρι σήμερα».
Επιμέλεια κειμένου: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ
*πρώτη ενημέρωση 00.09πμ
