Απόγευμα

Ένας παναθηναϊκός που κάνει μονόζυγο στα γυμνά κλαριά του μεγάλου πλάτανου. Λίγο παραπέρα ένα πλαστικό κίτρινο πουλί, τον λες και αητό, από αυτούς που φτάνουν στις χώρες της Δύσης από τα βάθη της Ανατολής με το κιλό, παλεύει να πιάσει γραμμή στα καλώδια του τηλεφωνικού δικτύου.

Και ο Χατζηαβάτης καμαρωτός να λικνίζεται πάνω στο ξαπλωμένο αλμυρίκι. Ένα θέατρο σκιών πάνω από το μικρό άλσος , στην πλαζ του ΕΟΤ. Και πολλές ουρές. Άσπρες. Κόκκινες. Μαύρες. Κοντές .Μακριές. Φαρδιές. Όλων των ειδών και των αποχρώσεων.

Απόγευμα. Δυο μέρες μετά τα Κούλουμα. Περίπατος. Πλάι στην ανταριασμένη θάλασσα. Φρεσκάρισε ο απογευματινός ζέφυρος και άσπρισε τις κορφές των κυμάτων που βιάζονται να ανταμώσουν την ακρογιαλιά.  Βαθιές απαραίτητες αναπνοές. Ερημιά. Το μικρό σύννεφο παίζει κρυφτό με τον αδύναμο ήλιο και στα ανοιχτα ένας πιστός χειμερινός κολυμβητής κάνει παρέα στις τσαμαδούρες του ξεχασμένου παραγαδιού. Η ατμόσφαιρα θολή και  σταγόνες από τα αγριεμένα κύματα μαστιγώνουν και δροσίζουν το πρόσωπο.  Το πλοίο που ενώνει την πόλη με την γειτονική Ιταλία, έξω από το λιμάνι, με την πλώρη του πάνω στον καιρό, αποχαιρετά τον ορίζοντα που σε λίγο θα χαθεί στο σκοτάδι.

Στο βάθος δυο ξαπλώστρες παραλίας παρασυρμένες από την χθεσινή καλοκαιρία, βιάστηκαν να βγουν  στην ακροθαλασσιά για ηλιοθεραπεία. Ξεχάστηκαν εκεί. Η μία με σηκωμένη την πλάτη να κοιτάζει το πέλαγος και η άλλη με την πλάτη κατεβασμένη να θυμίζει μια φυγή. Και σκουπίδια. Πάνω στα βότσαλα. Μέσα στο άλσος. Έξω από τους κάδους  απορριμμάτων. Ακόμα και στα δένδρα. Πως το είπαμε αυτό με το χούι; Ααα ναι… Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι. Πολλά τα εθνικά μας αθλήματα βλέπεις. Τι να σου πρωτοκάνει μια οικονομική κρίση.

Μόνο ένα κομμάτι σερπαντίνας συνάντησε την κατανόηση μου. Απομεινάρι της μεγάλης διονυσιακής γιορτής , πάλευε να ξεφύγει από τα κλαδιά ενός θάμνου και να δώσει την θέση του στον ερχομό μιας άνοιξης.  Το άφησα να παλεύει.  Ας αποφασίσει η ζωή και η μοίρα για το μέλλον του.

Κάπου είχα διαβάσει ότι ένα κείμενο πρέπει να κλείνει απλά και αβίαστα.  Χωρίς τέλος δηλαδή; Καλή Σαρακοστή!