Ολυμπιακοί Αγώνες: Ιδιαίτερη περίπτωση τα 800 μέτρα των γυναικών

Η Κάστερ Σεμένια από τη Νότια Αφρική έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο το 2009, όταν σε ηλικία μόλις 18 ετών θριάμβευσε στον τελικό των 80μ. του παγκοσμίου πρωταθλήματος στίβου στο Βερολίνο.

Λίγο αργότερα μαθεύτηκε ότι δεν ήταν γυναίκα, αλλά άνδρας, με αποτέλεσμα να γνωρίσει έναν πρωτοφανή διασυρμό και να αναγκαστεί να προσφύγει στα δικαστήρια για να αποδείξει την αθωότητά της. Και να μάθει όλος ο κόσμος ότι ήταν θύμα μιας παραξενιάς της φύσης.

Η Κάστερ Σεμένια πάσχει από υπερανδρογονισμό. Αν και βιολογικά είναι γυναίκα, εντούτοις ο οργανισμός της εκκρίνει υπερβολικές ποσότητες τεστοστερόνης, με αποτέλεσμα να εμφανίζει χαρακτηριστικά και φυσικές δυνατότητες άνδρα. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, δεν είναι ούτε γυναίκα ούτε άνδρας, αλλά κάτι ενδιάμεσο.

Ωστόσο, αυτό τη βοηθά να έχει πολύ καλύτερες επιδόσεις στον αθλητισμό, χωρίς φυσικά να είναι αυτή η επιδίωξή της. Τούτο αναδείχθηκε ως πρόβλημα και για το παγκόσμιο αθλητικό κίνημα.

Και στην προσπάθειά της να το αντιμετωπίσει η IAAF θέσπισε μια σειρά ελέγχων για τις αθλήτριες (σωματικές εξετάσεις, χρωμοσωμικός έλεγχος και πιο πρόσφατα ορμονικός έλεγχος), ενώ το 2011 κι αφού προηγουμένως είχε επιβάλει στη Σεμένια αποκλεισμό ενός έτους από όλες τις διοργανώσεις, εισήγαγε ένα νέο κανονισμό.

Έθεσε συγκεκριμένο όριο παρουσίας τεστοστερόνης στον γυναικείο οργανισμό τα 10nmol/L. Όποια αθλήτρια ξεπερνά αυτό το όριο, είναι υποχρεωμένη να παίρνει άλλες ορμόνες (οιστρογόνα προφανώς) προκειμένου να ρίχνει τα επιπεδα των ανδρογόνων στο αποδεκτό όριο ώστε να μπορεί να παίρνει μέρος στους αγώνες.

Μετά από αυτό η Σεμένια επανήλθε στους αγώνες, αλλά η εφαρμογή του παραπάνω κανονισμού είχε ως αποτέλεσμα να πέσουν πολύ οι επιδόσεις της. Από το 1'55''45, που είχε το 2009 στα 800μ., έπεσε στο 2'02''66 το 2014. Και τότε η σπρίντερ από την Ινδία, Ντούτι Τσαντ, προσέφυγε στο CAS.

Πάσχει κι αυτή από υπερανδρογονισμό και προσέβαλε την απόφαση αποκλεισμόύ της απο τους Αγώνες της Βρετανικής Κοινοπολιτείας του 2014.

Υποστήριξε ότι δεν αποδεικνύεται στην πράξη το ότι η αυξημένη ποσόστητα τεστοστερόνης στον οργανισμό της τη βοηθά να έχει καλύτερες επιδόσεις και σε κάθε περίπτωση ο συγκεκριμένος κανονισμός της IAAF δεν εφαρμόζεται στους άνδρες κι αυτό συνιστά διάκριση ανάμεσα στα φύλα.

Το CAS έκανε δεκτή την προσφυγή της Ινδής αθλήτριας εκτιμώντας πως οι αυξημένες ποσότητες τεστοστερόνης στο σώμα της δεν συνιστά επαρκή λόγο για να αποκλειστεί από μία διοργάνωση.

Ταυτόχρονα υποχρέωσε την IAAF να αναστείλει την εφαρμογή του παραπάνω κανονισμού μέχρι τον Ιούλιο του 2017 προκειμένου να τον βελτιώσει. Καθώς, λοιπόν, δεν είναι πια υποχρεωμένη να παίρνει οιστρογόνα, η Σεμένια άρχισε πάλι να «πετάει» πάνω στο ταρτάν. Φέτος το καλοκαίρι έχει κατέβει έξι φορές κάτω από το 1'58''50, ενώ στις 15 Ιουλίου στο Μόντεκάρλο πέτυχε ατομικό ρεκόρ και την καλύτερη επίδοση στον κόσμο μετά το 2008 με 1'55''33.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι... κρατήθηκε τότε και δεν κατέβηκε κι άλλο για να μην αρχίσει πρόωρα η κουβέντα γύρω από αυτήν, όμως στο Ρίο δεν θα κρατηθεί. Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι στον τελικό των 800μ. θα κινδυνέψει σοβαρά με κατάρριψη το μακροβιότερο παγκόσμιο ρεκόρ του στίβου, αυτό που κρατά εδώ και 33 χρόνια η Τσεχοσλοβάκα Γιαρμίλα Κρατοσβίλοβα με 1'53''28!

Όμως η Σεμένια δεν θα είναι μόνη σε αυτό τον τελικό. Η 23χρονη Φρανσίν Νιγιονσάμπα απο το Μπουρούντι και η 20χρονη Μάργκαρετ Γουάμπουι απο την Κένυα, με επιδόσεις αμφότερες κάτω από 1'57''50 πάσχουν επίσης από υπερανδρογονισμό. Και δεν αποκλείεται καθόλου στο βάθρο σε αυτό το αγώνισμα να ανεβούν τρεις γυναίκες, που η παραξενιά της φύσης τις έχει κάνει να μοιάζουν με άντρες...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ρίο 2016: Τελευταία Ολυμπιάδα για τον Σπύρο Γιαννιώτη

Πηγή: Pamesports.gr