Μερικά πρώτα συμπεράσματα από την συζήτηση στη Βουλή για το Ασφαλιστικό

Πάτρα 10 Μαΐου 2016

Προφανώς η συζήτηση ήταν εφ όλης της ύλης. Και έγινε έτσι, γιατί  η θεματική αντιμετώπιση του ασφαλιστικού ζητήματος δεν βόλευε κανέναν. Σε τι να διαφωνήσουν άλλωστε, όταν όλοι μαζί τον περασμένο Αύγουστο, συνομολόγησαν στην ετήσια περικοπή 1,8 δις από την ασφαλιστική δαπάνη και άρα επί των τεχνικών λεπτομερειών της εφαρμογής μόνο, μπορούσαν να υπάρξουν παρατηρήσεις. Και από την στιγμή που το συμπαγές και η υποταγή της πλειοψηφίας διασφαλίστηκε, η αντιμετώπιση κάθε αντιπολιτευτικής κορώνας από τα υπόλοιπα κόμματα του μνημονίου, ήταν εύκολη υπόθεση για τον Τσίπρα και τους Υπουργούς του. Άλλωστε, όταν είσαι στην εξουσία πλεονεκτείς, γιατί έχεις την πρωτοβουλία των χειρισμών.

Θα αναφέρουμε χαρακτηριστικά, ότι η Κυβέρνηση «έσπρωξε» τους θιγόμενους κλάδους σε μια παρατεταμένη, πρόωρη κινητοποίηση, για να τους κουράσει, να τους παραπλανήσει, να έχει τον χρόνο να οργανώσει την προπαγάνδα της από τον Ιανουάριο μέχρι το τέλος του Απριλίου και να καταθέσει το νομοσχέδιο την Μεγάλη εβδομάδα.

Πόνταρε ο κ. Τσίπρας σωστά, και στην κόπωση των εργαζομένων, επιστημονικών και επαγγελματικών κλάδων και στην πολυήμερη αργία.

Και όσους, λίγους, βρέθηκαν στο Σύνταγμα την ημέρα της ψηφοφορίας, φρόντισε να στρέψει εναντίον τους τα ΜΑΤ και τους εντεταλμένους κουκουλοφόρους, για να καταλάβουμε όλοι, ότι όχι μόνο δεν άλλαξε τίποτα στο σύστημα καταστολής, αλλά ότι αυτό είναι η μεγάλη εφεδρεία της εξουσίας, για να τιθασεύει τώρα και στο μέλλον κάθε αντίδραση.

Ο Πρωθυπουργός, γενίκευσε την συζήτηση, γιατί πρώτον με αυτό τον τρόπο θα έδινε, και έδωσε, τις διαβεβαιώσεις του στους ξένους, δεύτερον γνωρίζοντας τις εξαρτήσεις των προκατόχων του, δημιουργούσε ευνοϊκότερο για αυτόν περιβάλλον, τρίτον γιατί ήθελε με τον απόλυτο κυνισμό που τον διακρίνει, να επιβεβαιώσει την πλήρη απαγκίστρωση του από κάθε δέσμευση του παρελθόντος.

Τον ακούσαμε λοιπόν να λέει, ότι για τις προεκλογικές δεσμεύσεις του Ιανουαρίου του 15, δεν τις επαναλαμβάνει γιατί ήταν αυταπάτες. Και θέλει να κριθεί επί των υποσχέσεων του Σεπτεμβρίου του 15. Δηλαδή, επί του τρίτου μνημονίου, που εισηγήθηκε και ψήφισε μαζί με τους άλλους τον περασμένο Αύγουστο. Με συντριπτική πλειοψηφία είναι αλήθεια, αλλά στο πλαίσιο Συνταγματικής εκτροπής, εφόσον είχε ήδη απολέσει την «δεδηλωμένη πλειοψηφία» της Βουλής.

Τρεις φορές επανέλαβε, ότι η παρούσα Κυβέρνηση, θα «τιμήσει» την υπογραφή της και την συνέχεια του κράτους.

Και τα δύο, δηλαδή η δέσμευση της μόνο από την «εντολή» του Σεπτεμβρίου του 15 και η «τιμή» της υπογραφής της, ξεκόβουν τον Τσίπρα και την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, από κάθε αντιμνημονιακό και αριστερό παρελθόν και δίνουν τις πιο έμπρακτες διαβεβαιώσεις της απόλυτης υποταγής, στους δανειστές, στην Τρόικα και την οικονομική εξουσία του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, στους Τραπεζίτες και τους δολοφόνους του λαού.

Κατά τούτο, ο Τσίπρας «αλώνισε» στην Βουλή. Ουσιαστικά είχε να αντιμετωπίσει μόνο την αντιπολίτευση από το ΚΚΕ. Όμως η τοποθέτηση του ΚΚΕ, όπως και άλλες τοποθετήσεις του στο παρελθόν, πάσχουν από την γενίκευση, δεν βοηθούν όσο πρέπει τον λαό να αντιληφθεί τα συγκεκριμένα, να οικοδομήσει τακτική και οργάνωση το μαζικό κίνημα, να παραχθεί πολιτική και αγωνιστική αντίδραση στις λαϊκές οργανώσεις.

Συμπεράσματα:

Πρώτο.

Το ασφαλιστικό Νομοσχέδιο είναι ο μνημονιακός νόμος λαιμητόμος! Όποιος ακόμα δεν έχει θεμελιώσει δικαίωμα σύνταξης, πολύ περισσότερο όσοι μπήκαν πρόσφατα ή δεν έχουν μπει ακόμα στην λεγόμενη αγορά εργασίας, θα δουν την σύνταξη τους να κυμαίνεται λίγο πάνω από τα 400 Ευρώ. Με 40 χρόνια εργασίας.

Δεύτερο.

Η μέγιστη εθνική σύνταξη των 384 Ευρώ, θα απαιτεί συνεχή ασφάλιση 20 ετών. Όλοι οι κλάδοι επισφαλούς εργασίας, όλοι οι μακροχρόνια άνεργοι, όλοι οι νέοι κάτω των 35, στους οποίους τα ποσοστά ανεργίας είναι πάνω από 60%, όλοι όσοι θα χάσουν την εργασία τους, είτε από ατύχημα, είτε από την συνδικαλιστική τους δράση, θα δυσκολευτούν να συμπληρώσουν τα 20 χρόνια ασφάλισης.

Ο αρμόδιος Υπουργός, είπε ότι η εθνική σύνταξη, είναι στο όριο της φτώχιας. Μάλλον για όριο απόλυτης εξαθλίωσης πρόκειται.

Τρίτο.

Όλες οι συντάξεις θα μειωθούν με την μείωση των επικουρικών συντάξεων ή την πλήρη κατάργηση τους.

Τέταρτο.

Σε ένα πράγμα έχει δίκιο ο Πρωθυπουργός. Ότι τα Ταμεία καταληστεύτηκαν τα τελευταία 60 χρόνια. Αλλά τους υπεύθυνους για αυτό, τους αμνηστεύει!

Πέμπτο.

Για το χρέος. Η απόφαση του Euro group, με κατηγορηματικό τρόπο αναφέρει, ότι αποκλείεται ονομαστική μείωση του χρέους. Θα επαληθευτεί άραγε η δήλωση κάποιου ξένου οικονομολόγου, ότι το 2060 το χρέος θα ανέρχεται στο 290% του ΑΕΠ;

Έκτο.

Τα «προληπτικά μέτρα», σύμφωνα με δήλωση του κ. Τσακαλώτου, μετατρέπονται σε αυτόματο «κόφτη», που κάθε Μάιο θα αποφασίζεται, μάλιστα με Π.Δ. το ύψος των οριζόντιων περικοπών. (Απολύσεις, μείωση μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών).

Έβδομο.

Έχουμε αντιληφθεί την απώλεια εισοδήματος από την αύξηση των άμεσων και των έμμεσων φόρων; Μόνο η αύξηση του ΦΠΑ, αντιστοιχεί σε μείωση κατά 4,3% του εισοδήματος του κάθε καταναλωτή. Και αναμένεται αύξηση φόρων σε καύσιμα, ποτά, τσιγάρα κλπ.

Έχει πει ο λαός και γενικότερα το λαϊκό κίνημα την τελευταία λέξη; Πιστεύουμε όχι. Αλλά χρειάζεται ανασύνταξη. Χρειάζεται ενότητα, μαχητικότητα, πολιτικοποίηση και στόχους ανατροπής. Χωρίς διλλήματα, χωρίς παλινωδίες και εφησυχασμο