Σε ποιον θα λείψει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας;

Οι εκλογές στην ομοιοπαθή μνημονιακή-αντιμνημονιακήΙσπανία έγιναν 4 χρόνια μετά τις προηγούμενες!

Γιατί ανάμεσα στα άλλα δεν έχουν να εκλέξουν και Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο ενδιάμεσο διάστημα. Το ρόλο του διακοσμητικού μπρελόκ των θεσμών τον έχουν ξεχασμένο στον ανόητο + παρωχημένο θεσμό του αιώνιου βασιλιά. Στην ιστοσελίδα www.presidency.gr αναγράφονται οι δραστηριότητες του προέδρου της ελληνικής δημοκρατίας.

Τα κλασικά και αναμενόμενα: μπλαμπλαμπλα, κάλαντα, παρελάσεις, επισκέψεις, βραβεύσεις, εκδρομές και υπογραφές σε πράξεις νομοθετικού περιεχομένου (αυτές που κατηγορούσε ρητά πριν 4 χρόνια)!

Το ίδιο πρόγραμμα με το θεσμό του βασιλιά στην Ισπανία και στις υπόλοιπες αντίστοιχες βασιλευόμενες δημοκρατίες.

Α και η επί 40 χρόνια δεξίωση στο πρωθυπουργικό μέγαρο για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, για να μην ξεχνιόμαστε.

Ο πιο ακριβοπληρωμένος δημόσιος υπάλληλος με το μικρότερο παραγωγικό έργο.

Η θέση της Προεδρίας της Δημοκρατίας είναι η πολυτέλεια των Ελλήνων πολιτών να θυμούνται τιμής ένεκεν αξιώματα αντίστοιχα της βασιλείας. Ο προϋπολογισμός της ΠτΔ είναι σχεδόν 3 εκ. ευρώ. Το κόστος των εθνικών εκλογών λόγω αδυναμίας εκλογής του δεν προσμετράται.

Ο θεσμός του ΠτΔ δεν εξυπηρετεί πια κανένα σημαντικό σκοπό. Έχει αυτοακυρωθεί. Και η κατάργηση της θέσης δεν θα στενοχωρήσει κανέναν.

Μετά την αναθεώρηση του συντάγματος από τον Ανδρέα Παπανδρέου το 1986, οι ψαλιδισμένες αρμοδιότητες του ρόλου έγιναν διακοσμητικό στοιχείο-γλάστρα του πολιτεύματος. Το πολίτευμα έχει 2 πυλώνες, τη βουλή-κυβέρνηση και τους πολίτες. Υπερ-αρκούν.

Μετά την επιλογή ενός άγνωστου «ήρωα», του Σαρτζετάκη (επιλογή με μεγάλες προσδοκίες που κατέληξε σε μεγάλη απογοήτευση), οι υπόλοιποι ένοικοι του προεδρικού μεγάρου ήταν επιλογές σεβάσμιων παππούδων που αναμασούσαν τα λόγια τους, που για κάποιους αποτελούσαν «χρησμούς» και για άλλους είχαν απλά δυσκολία άρθρωσης.

Ο τελευταίος ένοικος μας άφηνει καθημερινά «παυλόπουλους» με τα μεγέθη της κωλοτούμπας του, αντίστοιχης του πρωθυπουργού που τον πρότεινε και της διαπλοκής καραμανλικών-συριζανέλ για την επιλογή του, και μακράν θεωρείται ο χειρότερος ένοικος στην ιστορία του θεσμού.

Η στημένη «αιφνίδια» επίσκεψή του την Πρωτοχρονιά με τις κάμερες αγκαλιά, η απουσία του από τον εορτασμό των θεοφανείων από τον Πειραιά και η επιλογή του της εκλογικής του «δεξαμενής» στο Κολωνάκι, οι δήθεν σημαντικές τηλεφωνικές παρεμβάσεις του τον Ιούλιο στην πίστα 4 του playstation του εξαφανισμένου κατοίκου της Ραφήνας για το δμψ, οι χαρουμενιές του για τη γραβάτα του πρωθυπουργού Τσίπρα, ο θλιβερός χαιρετισμός του στην (ακυρωμένη από την πραγματικότητα) «επιτροπή αλήθειας δημόσιου χρέους» δείχνουν το μέγεθος της επιπολαιότητας του τελευταίου εκπρόσωπου του θεσμού.

Ο ΠτΔ κ. Προκόπης νίκησε την έννοια του γραμμικού χρόνου ευχόμενος στον Αλέξη: «Του χρόνου με γραβάτα, γιατί θα έχουμε βγει από το μνημόνιο», κοροϊδεύοντας χοντρά τον κοσμάκη, ενώ γνωρίζει καλά ότι το μνημόνιο που υπέγραψε ο πρωην κορυφαίος υπουργός της χρεοκοπίας 2007-2009 + πρώην αντιμνημονιακός πολιτικός του ’09-12, λήγει 2 χρόνια μετά, το 2018.

Θυμίζω ότι το Ποτάμι είχε προτείνει τον άξιο κ. Νίκο Αλιβιζάτο για ΠτΔ. Αλλά 233 βουλευτές επέλεξαν τον κ. Παυλόπουλο και μόλις 30 επέλεξαν τον κ. Αλιβιζάτο. Ακόμη και αν η Βουλή είχε εκλέξει π.χ. τον Κώστα Γαβρά ή τον κ. Αλιβιζάτο αντί για τον Πάκη, πάλι ο ρόλος του και η ανταποδοτικότητα του κόστους εκλογής του δεν βγάζουν τα έξοδα και τη φασαρία της συντήρησης της λειτουργίας του θεσμού-μπρελόκ.

Νομίζω, 30 χρόνια μετά την αναθεώρηση του 1986 θα μπορούσε οι αρμοδιότητες και η όποια γραφειοκρατεία του ΠτΔ να μεταφερθούν στον Πρόεδρο της Βουλής και το μέγαρο να γίνει μουσείο δημοκρατίας (ελπίζω με σημαντικά μικρότερες δαπάνες από αυτές που έχει τώρα).

Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι τα κόμματα θα ψηφίζουν σοβαρά, επιλέγοντας καταλληλότερους προέδρους π.χ. από την κ. Ζωή Κωσταντοπούλου(!). Ο διαδικαστικός ρόλος του ΠτΔ μπορεί να μεταφερθεί στον ΠτΒ χωρίς καμία συνέπεια για την ομαλή λειτουργία του πολιτικού έργου. Ο πολυέξοδος θεσμός του ΠτΔ δεν θα λείψει σε κανέναν.

Όποια συνταγματικά νομικίστικα εμπόδια υπάρχουν εύκολα διαμορφώνονται κατάλληλα στη συνταγματική αναθεώρηση. Νομίζω δεν θα έχουν αντίρρηση ούτε οι 850 χιλιάδες βολεμένοι που είχε αφήσει έργο στο Υπουργείο Εσωτερικών ο νυν ΠτΔ. Θα μας λείψει βέβαια η αιτία για την έκτακτη προσφυγή σε εκλογές λόγω αδυναμίας εκλογής του.

Βέβαια στη χώρα με την τρελή γραφειοκρατία, μπορεί το κόστος της μετανομασίας της «ΠΚΔ» σε σκέτο «ΚΔ» (Κοινοβουλευτική Δημοκρατία) να προκύψει αντίστοιχο με αυτό της μετονομασίας των υπουργείων, αλλά όλο και κάποιος βουλευτής θα τραβήξει κανένα αυτί να το μαζέψουμε σε ένα λογικό νούμερο.

Άσχετο, αλλά ξεχάσα και το περσινό σίριαλ #buy_a_vote_gr που θα λείψει σε ηθοποιούς-μονταζιέρες, όπως τον κ. Λάκη, τον Χαϊκάλη και τον Αποστολόπουλο, για την παραγωγή στημένων απόπειρων δωροδοκιών που η κυβέρνηση της ΠΦΑαφήνει και αυτή οριστικά στο αρχείο.

Τι να λένε τώρα πια άραγε όσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ζητούσαν τότε «τη δημοσιοποίηση του συγκλονιστικού υλικού, όπου ακούγονται καθαρά ονόματα και περιγραφές, καθώς αποδεικνύει την απόπειρα τέλεσης εγκληματικής πράξης κατά του πολιτεύματος, και προφανώς αποτελεί ζήτημα δημόσιου συμφέροντος».

Εννοείται ότι δεν είμαι συνταγματολόγος, πολιτειολόγος κ.λπ., μια απλή πρόταση καταθέτω, και όποιος έχει επιχειρήματα για την ανάγκη συντήρησης του θεσμού του ΠτΔ ας τα αντιπαραθέσει. Στη σκοταδιστική εποχή της Συριζανέλ ακινησίας, ας αντιπαραθέσουμε πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Φτάσαμε να θεωρείται επαναστάτης και μεταρρυθμιστής ο Κυριάκος στη ΝΔ γιατί το μόνο που τόλμησε είναι να μην ψηφίσει τον Πάκη για ΠτΔ.