Τα πολλά «αλλά» σαν προσόν του «καλύτερου υποψήφιου»

Υπάρχει ένας υποψήφιος Αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας που εισπράττει από όλους τους συμπολίτες μας –τουλάχιστον των ψηφοφόρων της ΝΔ- την κοινή διαπίστωση ότι «Είναι ο Καλύτερος»… Από πολλούς όμως αμέσως μετά ακούγεται η φράση «αλλά όμως»… Αυτό το «αλλά» μπορεί να συμπεριλάβει πολλά χαρακτηριστικά όπως για παράδειγμα ότι είναι «τζάκι», «είναι πολύ κεντρώος», «πολύ φιλελεύθερος», «μιλάει σκληρά» ή ακόμα ότι «είναι πολύ ψηλός», «πολύ αδύνατος» για να το φαιδρύνω κιόλας.

Ο υποψήφιος αυτός δεν είναι άλλος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και αυτά τα πολλά «αλλά» είναι που για εμένα συμπεριλαμβάνουν όλα τα χαρακτηριστικά που χρειάζεται η Νέα Δημοκρατία αυτή τη στιγμή για να στραφεί προς τη σωστή κατεύθυνση!

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αρκετά μεγάλη κοινοβουλευτική εμπειρία και προσήλωση στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, παρότι ανήκει ακόμα στους νεαρότερους της πολιτικής, με λόγο πολιτικό και συνάμα ήπιο και έχοντας λάβει εγκαίρως σαφείς αποστάσεις από την ακροδεξιά αποτελεί την υποψηφιότητα με τον σαφέστερο φιλοδυτικό και φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό σε όλα τα επίπεδα. Δηλαδή του υποψηφίου που ενστερνίζεται τα Δυτικά οικονομικά και πολιτισμικά πρότυπα και από τις δύο άκρες του Ατλαντικού.

Η χώρα μας έχει ανάγκη επαναπροσδιορισμού της θέσης της στον Ευρωπαϊκό Χώρο, τόσο μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Η Ελλάδα έχει περάσει διάφορες φάσεις τα τελευταία χρόνια που προσδιορίζονται  από ακραίο αντιαμερικανισμό μέχρι ακραίο αντιευρωπαισμό, αλλά και φάσεις ακραίου φιλοευρωπαισμού μέχρι ακραίο φιλοαμερικανισμού ή ακόμα και ακραίου φιλορωσσισμού, έχοντας επιστρέψει πίσω σχεδόν 200 χρόνια! Όλες αυτές οι σπασμωδικές αντιδράσεις καταδεικνύουν ένα και μόνο στοιχείο, την Ελληνική εσωστρέφεια, από την οποία δυστυχώς δεν κατάφερε να ξεφύγει ούτε η Νέα Δημοκρατία, παρόλο που γενικότερα είναι η μοναδική μεγάλη παράταξη που ανέκαθεν πρέσβευε  αυτές τις αρχές. Η Νέα Δημοκρατία λοιπόν είναι ώρα να εγκαταλείψει οριστικά την Ελληνική κουτοπονηριά και τις Ελληνικές ψευδαισθήσεις και να κάνει μια μεγάλη στροφή.

Η Νέα Δημοκρατία από την ελλαδική ομφαλοσκόπηση, εσωστρέφεια και αυτοαναφορά πρέπει να στραφεί οριστικά προς το δυτικό κόσμο με ότι αυτό τον εκφράζει, δηλαδή  τους κανόνες, την κληρονομιά και τα οικονομικά του μοντέλα. Την ίδια στροφή που πρέπει να πάρει και η χώρα αφήνοντας πίσω οριστικά τον λαϊκισμό και τον ιδιότυπο «Εθνικισμό».

Σε αυτή την σύγκρουση δυστυχώς δύσκολα μπορεί να αναφερθεί με σαφήνεια κάποιος υποψήφιος, αφού στην φάση που βρίσκεται η Ελληνική κοινωνία μοιάζει αυτοκτονικό να μιλάει κάποιος ανοιχτά. Και όμως υπάρχει κάποιος υποψήφιος Αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας τολμάει και πηγαίνει αντίθετα στο ρεύμα λαμβάνοντας θέση σε όλα αυτά που πονάνε πολύ όταν αναφερόμαστε σε αυτά. Κάποιος υποψήφιος που ονοματίζει όλα αυτά που η κοινωνία υπογείως γνωρίζει ότι πρέπει να αλλάξουν αλλά κανένας δεν είχε τολμήσει μέχρι τώρα να τα πει με όπως πραγματικά είναι. Αυτός δεν είναι άλλος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Αυτή λοιπόν η στάση του Κυριάκου είναι που φτιάχνει διάφορα «αλλά» γύρω από την υποψηφιότητα του «καλύτερου υποψηφίου». Αυτή του η στάση όμως είναι που θα πρέπει να οδηγήσει όλους εμάς που θα ψηφίσουμε για τον επόμενο Αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, να στηρίξουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Για αυτά τα «αλλά» λοιπόν πιστεύω ότι ο καταλληλότερος για Αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης!