‘‘Η ανασυγκρότηση της Kεντροδεξιάς¨

Οι εκλογές της 20^ης Σεπτεμβρίου 2015 είναι πλέον παρελθόν.

Οι διαπιστώσεις πολλές ανάλογα και την οπτική γωνία που ο καθένας το εξετάζει.

Η κυρίαρχη όμως διαπίστωση της γρήγορης αυτής προεκλογικής περιόδου και του αποτελέσματος από τη ψηφοφορία είναι ότι ο λαϊκισμός και η διπροσωπία του Τσιπρα κέρδισε τη λαϊκότητα  και την αυθεντικότητα του Μεϊμαράκη.

Τα αποτελέσματα αυτής της νίκης του Κου Τσιπρα θα φανούν στο μέλλον απάντηση της Νέας Δημοκρατίας είναι η γρήγορη και οργανωμένα ανασυγκρότηση της Κεντροδεξιάς. Η ανασυγκρότηση αυτή δεν θα πρέπει να είναι προνόμιο με όλα τα συνεπακόλουθα της Νέας Δημοκρατίας. Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας σαφώς είναι η κυρίαρχη συνιστώσα αυτής της προσπάθειας  και οφείλει να το εγχειρήσει  προς κάθε κατεύθυνση με υπευθυνότητα. Επιπλέον θα πρέπει να κατανοηθεί διαλυτικά ότι ,παράταξη και κόμμα , δεν είναι το ‘ίδιο και το αυτό‘ πράγμα.

Η παράταξη εμπεριέχει το κόμμα ή τα κόμματα του ίδιου ιδεολογικού προσανατολισμού, και γι΄αυτο αν θέλουμε η προσπάθεια να επιτύχει θα πρέπει να κινηθούμε με σοβαρότητα και σχέδιο και δημοκρατικότητα πλουραλιστική δημοκρατικότητα.

Η Νέα Δημοκρατία εγγύηση σταθερότητας στο πολιτικό σύστημα και τον τόπο για πάνω από 40 χρόνια έχει αποδείξει ότι παρότι αναγκάστηκε να φέρει μνημόνια – να ψηφίσει σκληρά μέτρα , να κάνει και λάθη, παραμένει με διαφορά το πιο συμπαγές κόμμα στο Eλλ.πολιτικό σκηνικό με πατριωτικά και φιλοευρωπαϊκά στοιχεία που υποχρεούμεθα να τα αναδείξουμε στο ευρύτερο πολιτικό πεδίο της Κεντροδεξιάς.

Η ανάγκη γίνεται επιτακτική γιατί με λίγη σοβαρή ανάγνωση των δυο τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων ,θα συμφωνήσουμε ότι η κεντροαριστερά έχει καταλειφθεί για τα καλά από το ΣΥΡΙΖΑ του Κου Τσιπρα και το αριστερός ή αριστερά είναι το ‘‘εργαλείο’’ διείσδυσης σε χώρους της νεολαίας ή των ηλικιών 35-40 που αρέσκονται σε γενικόλογες πομπώδεις υποσχέσεις αλλά συγχρόνως ανεφάρμοστες πολιτικές ,κεντρίζοντας έτσι το συναίσθημα σε βάρος της λογικής.

(Θυμηθείτε κάποτε την είσοδο του Ανδ. Παπανδρέου στην πολιτική σκηνή με τα αριστερά συνθήματα και την πομπώδη προσφώνηση :Σύντροφε κ Συντρόφισσα).

Το σοσιαλιστικό μανδύα του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, έρχεται ,μετά από χρόνια ,ο ‘‘ταλαντούχος’’ Κος Τσίπρας να ενδυθεί και να παρουσιάσει τον προσωποπαγή πλέον ΣΥΡΙΖΑ ως τον αδιαφιλονίκητο εκπρόσωπο της κεντροαριστεράς.

Η Κεντροδεξιά οφείλει να αναζητήσει μηχανισμούς ανασυγκρότησης και στελέχη διαφόρων ηλικιών με κύριο χαρακτηριστικό την δυνατότητα τους να αφουγκράζονται τα ‘θέλω‘ και τις ‘ανησυχίες’ της κοινωνίας.

Η Νέα Δημοκρατία στην προσπάθεια αυτή πρέπει να απαλλαγεί από την έπαρση και τον ρεβανσισμό που τη διακρίνει και με διάθεση εξωστρέφειας να ανοίξει το χώρο και να μπει νέος δημιουργικός αέρας ,νέα πρόσωπα με διάθεση για συλλογική δράση .

Ο συνδετικός κρίκος της κοινωνικής αλυσίδας πρέπει να είναι η εμπιστοσύνη μεταξύ πολιτικού-στελέχους – κόμματος με τον πολίτη και την κοινωνία.

Η κοινωνία πρέπει να νοιώσει ότι πραγματικά νοιαζόμαστε για τη και όχι ότι υπό συνθήκας την χρησιμοποιούμε, έτσι η κεντροδεξιά με συνεχής κοινωνικοπολιτικές ζυμώσεις μπορεί να εμφανιστεί ως ο βασικός πυλώνας σταθερότητας και ανάπτυξης στον πολιτικό χάρτη, ως η μόνη παράταξη που  μπορεί να πει αλήθειες χωρίς να φοβάται και να φέρει την ελπίδα. Η ελπίδα δεν είναι προνόμιο του ΣΥΡΙΖΑ του κου Τσιπρα .Η ελπίδα είναι συνώνυμο του οράματος ,του σχεδιασμού, τη εφαρμογής ,της δημιουργίας και αυτά στον Κο Τσίπρα και το κόμμα του ,μεμονωμένα ή συνδυαστικά είναι άνευ ουσίας .Γι΄αυτό η Ελπίδα που καπηλεύτηκε τον Ιανουάριο, ήρθε και έφυγε  ,και το Σεπτέμβριο με ψεύτικα διλλήματα ανέλπιστα και για τον ίδιο - κέρδισε τις εκλογές.

Απέναντι σε ένα τέτοιο ‘Ταλέντο’ με ψυχραιμία άλλα  μεθοδευμένη ταχύτητα πρέπει να γυρίσουμε σελίδα και μέσα από τις δημοκρατικές καταστατικές μας υποδείξεις να μετουσιώσουμε την αγωνία χιλιάδων ανώνυμων-επωνύμων ξεχασμένων στελεχών μας για μια ισχυρή κεντροδεξιά φύλακα των παραδόσεων – εργάτη της ανάπτυξης και της δημιουργίας – εγγυητή της σταθερότητας και του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της πατρίδας μας.