Αυτός λοιπόν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ των ψεμάτων και του λαϊκισμού και αυτή είναι η δική μας ευθύνη!!!

O ΣΥΡΙΖΑ των μεγαλοστομιών που από ένα παιχνίδι της συγκυρίας βρέθηκε από το 4% στο 36%, κατέφερε μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες να νοσήσει από όλες τις ασθένειες που έπληξαν το πολιτικό σύστημα και τους κομματικούς οργανισμούς τα 40 και πλέον χρόνια της μεταπολίτευσης, μετατρεπόμενος με ταχύτητα φωτός και με ιδιαίτερο ζήλο, σε ό,τι κατήγγειλε με υψηλές κορώνες, υποδυόμενος τον ρόλο του «καθαρού», του ταγμένου να εξυγιάνει τα πάντα, χωρίς επί της ουσίας να είναι αποφασισμένος για τίποτα πέρα από την νομή της εξουσίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ της πρώτης αριστερής φοράς, κατάφερε να φέρει στη χώρα το χειρότερο μνημόνιο όλων των εποχών, που ήταν και αχρείαστο και ο πρωθυπουργός του, κραδαίνοντας την ρομφαία του όψιμου επαναστάτη, κυνηγώντας ανεμόμυλους προσωπικής ματαιοδοξίας, επικαλούμενος την απελευθέρωση της χώρας από τους κακούς δανειστές, κατάφερε να υποθηκεύσει το μέλλον των πολιτών για πολλά περισσότερα χρόνια σε ένα πρόγραμμα αποκλειστικά δικής του ...κατάκτησης, για το οποίο πάλεψαν σκληρά και αυτός και ο  υπουργός Βαρουφάκης, η αποκλειστικά δική του επιλογή, για να καταλήξουν σε μια παροιμιώδη κυβίσθηση.

Μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες η κυβέρνηση της πρώτης αριστερής φοράς, κατάφερε να τακτοποιήσει ημέτερους, να  χαϊδέψει τα αυτιά και όχι μόνο, «κολλητών» επαγγελματικών κλάδων και...επαγγελματικών συνδικαλιστικών ομάδων, επιστρέφοντας εκλογικά δανεικά, να επαναφέρει την αντίληψη της χρυσής ευκαιρίας του υπερτραφούς δημοσίου και να βυθίσει την αγορά και τους επαγγελματίας στη δίνη της απελπισίας.

Μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες, ο ΣΥΡΙΖΑ των υψηλών προσδοκιών, κατάφερε να διχάσει τη χώρα και να χωρίσει τους πολίτες της σε πατριώτες και γερμανοτσολιάδες, να τους εμπαίξει όσο κανείς στην σύγχρονη ελληνική ιστορία με ένα δημοψήφισμα παρωδία και να τους βάλει να χορεύουν στο Σύνταγμα, όπως ακριβώς χορεύουν ανέμελοι οι λαοί πριν την καταστροφή, όπως γλεντάει ο προορισμένος για να προδοθεί από αυτόν που του έδειξε ένα δρόμο που δεν υπάρχει.

Κάπως έτσι οι... πατριώτες, είδαν τον αρχηγό τους να γίνεται... γερμανοτσολιάς, και οι ευρωπαίοι άρχισαν να κατατάσσουν την χώρα στα παροιμιώδη ευτράπελα για να καταλήξουμε να πληρώσουμε το περιοδεύοντα θίασο της ελληνικής κυβέρnησης χρυσό με ένα μνημόνιο -μαμούθ.

Oι πρώτη φορά αριστερά, έκαναν  τον λαϊκισμό ευαγγέλιο, διαιωνίζοντας το ψεύδος ως πολιτικό εργαλείο και την εξαπάτηση ως πολιτική ...ηθική. Αντί να πουν την αλήθεια στους πολίτες και να δείξουν τον δύσκολο το δρόμο, το δρόμο της συλλογικότητας και της προσπάθειας, έδειξαν το δρόμο του διχασμού, της πολιτικής εμπάθειας και της επανάπαυσης στα μαγικά που ποτέ δεν θα έρθουν.

Οι άνθρωποι που έταξαν παράδεισους, μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες, άδειασαν τα ταμεία και τα αποθέματα της χώρας, σάρωσαν τα ταμειακά διαθέσιμα, αύξησαν την ανεργία, βάθυναν την ύφεση, έκλεισαν τις τράπεζες, και μετέτρεψαν σε ζητιάνους τους συνταξιούχους και τους έλληνες σε αναγκαστικές αναλήψεις 60 ευρώ για πάσα νόσο...

Κατάφεραν κλείνοντας τις τράπεζες να μειώσουν μισθούς, να οδηγήσουν εργαζόμενους σε αναγκαστικές δίμηνες άδειες άνευ αμοιβής κα άλλους σε μόνιμες άδειες στα σπίτια τους, αυξάνοντας τα ποσοστά ανεργίας.

Κατάφεραν και άλλα, πολύ πιο ανησυχητικά. Να ποινικοποιήσουν την αντίθετη άποψη, να ποινικοποιήσουν συλλήβδην τα ΜΜΕ και να αναγάγουν σε κυρίαρχη άποψη, την άποψη της ΣΥΡΙΖΟκρατούμενης ΕΡΤ, της μόνης έγνοιας αυτής της κυβέρνησης από την ώρα της ανάληψης των καθηκόντων της, έως την άρον- άρον εγκατάλειψη του Μαξίμου, υπό το βάρος όχι της αναγκαιότητας της ιστορικής συγκυρίας, ούτε της αγωνίας για το μέλλον των πολιτών, αλλά υπό το κράτος του πανικού για την διάσπαση του κόμματος, και την αγωνία της διαιώνισης της κυριαρχίας Τσίπρα σε ένα κόμμα που μαδάει όπως μια ταλαίπωρη μαργαρίτα μπρος στον ανεμιστήρα.

Οι καθαροί και επαναστάτες, καβάλησαν το όχημα της υπεροψίας και περιφέρονται στα κανάλια που το πρωί καταγγέλουν και το βράδυ προσκυνούν, απειλώντας συνομιλητές, απειλώντας δημοσιογράφους, λασπολογώντας και αερολογώντας ασυστόλως.

Όλους αυτούς τους μήνες τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τα είδαν περισσότερες φορές οι... διαπλεκόμενοι των ΜΜΕ από τα υπουργεία τους, τα οποία ουσιαστικώς διέλυσαν από τις ιδεοληψίες τους και την ανικανότητά τους.

Οι την κάθαρση επικαλούμενοι, άρχισαν να κάνουν επαναστατικές οικοεγενειακές αναλήψεις πριν τα capital controls μέσω των γηραιών μανάδων τους, να φοροδιαφεύγουν για ποσά ύψους 1 εκαταμμυρίου ευρώ, να  συγκατοικούν με μπλεγμένους σε offshore ακροδεξιούς κυβερνητικούς συνέταιρους και να τακτοποιούν σε καίριες θέσεις πρωτοξάδελφα και δευτερόθειους.

Κατάφεραν οι τους θεσμούς έχοντες έγνοια, να διασύρουν τους θεσμούς σιδηροδέσμιους στα χέρια μιας διαταραγμένης εγωπαθούς Προέδρου της Βουλής και ενός ΣΥΡΙΖΟκίνητου Προέδρου της Δημοκρατίας.

Κάναμε την νύχτα μέρα σε συνεδριάσεις της Βουλής, που μόνο νύχτα θα μπορούσαν να σταθούν στην κοινή λογική και την κοινή περί δημοκρατίας αντίληψη.

Είδαμε υπουργούς-σταρ να κολυμπούν στην Αίγινα υπό την ανοχή του πρωθυπουργού, την ώρα που οι ίδιοι μας είχαν σύρει στον γκρεμό. Και αυτός άβουλος να τους φουσκώνει τα ...μπρατσάκια.

Και ενώ ο κόσμος καίγεται, η χώρα υποφέρει, η κατάθλιψη θερίζει και η αγωνία χτυπάει κόκκινο, αυτοί οι ίδιοι οι σωτήρες, χωρίστηκαν στα δυο και τρώγονται μεταξύ τους ρίχνοντας λάσπη ο ένας στον άλλον, μπρος και πίσω από τον ανεμιστήρα σε ένα παροιμιώδες πολιτικό στριπτίζ της αριστεράς, που την είδε ο κόσμος και τρόμαξε.

Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι, που μας έφεραν στον προθάλαμο της δραχμής και της βαλκανιοποίησης, που μας οδήγησαν παίζοντας στο πιο οδυνηρό Μνημόνιο, είναι τώρα αυτοί που με την ίδια υπεροψία, σαν να μην πέρασε τίποτε από πάνω τους, ζητούν ξανά την ψήφο των Ελλήνων. Ο μεν, υποδυόμενος τον άδικα βαλλόμενο, οι δε, τους καθαρούς που έπεσαν στην φάκα του...λερωμένου πρώην συντρόφου τους, ο οποίος με συνοδούς πλέον, το σύστημα των ΜΜΕ που κατήγγειλε, παίζει  τώρα το παιχνίδι του «καλού χαρτιού» του ΣΥΡΙΖΑ, του προσωπικού παιχνιδιού του λαοπρόβλητου ηγέτη.

Αυτό το τσίρκο πρέπει τάχιστα να οδηγηθεί στο περιθώριο. Αυτή τη φορά η ευθύνη είναι όλη των πολιτών. Και μιας και δεν υπάρχει νόμος περί ευθύνης ψηφοφόρων, καλό θα εΊναι πριν την κάλπη να κοιτάξουμε ο καθένας στον καθρέφτη, απλά γιατί αυτή τη φορά, δεν θα υπάρχει επιστροφή.