Ε λοιπόν αγαπητέ Αλέξη, δεν γίνεται έτσι η δουλειά

Aγαπητέ Αλέξη Τσίπρα,

Απέναντί σου δεν έχεις ούτε πανεπιστημιακούς, ούτε εξειδικευμένους οικονομολόγους. Κάτι ταλαίπωρους έχεις.

Ένα λαό έχεις με το κεφάλι του ζαλισμένο από την κατάχρηση της πολιτικής αυθάδειας εναντίον του και δεν εννοώ την δική σου διακυβέρνηση, αλλά τις κυβερνήσεις της τελευταίας 20ετίας, για να μην το πάω παραπέρα και χαθούμε στα δρομάκια της μνήμης που αν την προκαλέσεις λίγο, θα σου φέρει στον αφρό πολλά επαναλαμβανόμενα στους χρόνους των Ελλήνων δεινά.

Αυτός λοιπόν ο λαός, σε άκουγε προεκλογικά να δεσμεύεσαι για παραμονή στην Ευρώπη και για χορούς των αγορών στους ρυθμούς του δικού σου νταουλιού και έλεγε «δεν μπορεί, κάτι θα ξέρει». Και αφού κάτι θα ήξερες, σου έδωσε το τιμόνι.

Σε άκουγε να λες ότι οι άλλοι, οι «γερμανοτσολιάδες» όπως αποκαλεί η κυβέρνησή σου κάθε αντίθετη φωνή, και άπαντα τα στελέχη και οι φίλοι άπαντες τους διαφωνούντες, από το σούπερ μάρκετ έως το fb, δε διαπραγματεύονταν αλλά πήγαιναν και έκαναν ωραίες κυβισθήσεις προς τέρψη των συνάξεων των ευρωπαίων εταίρων. Και σε ψήφισαν και για αυτό. Για να πάς να διαπραγματευτείς, καθώς έλεγες ότι ετούτο ήταν που έφταιγε, ένα παρατεταμένο «ναι» σε ό,τι και αν τους έλεγαν.

Είναι οι ίδιοι οι πολίτες που όταν διαπραγματεύτηκες εσύ, σε είδαν να υπογράφεις μέτρα ύφους 8 δισ, σε μια κυβίσθηση που ήταν τριπλή σε σχέση με αυτή των προηγούμενων «γερμανοτσολιάδων».

Kαι  έπαθαν μια σύγχυση εξίσου διπλή και τριπλή.

Σε είδαν αυτοί οι ίδιοι οι πολίτες να το συζητάς το θέμα, που είχε και την υπογραφή σου,  το μόνο που κατάφερες μετά από 5 μήνες και να πηγαινοέρχεσαι για να παρακαλάς. Με άλλο στυλ βεβαίως αλλά με παρακάλι.

Και την ίδια ώρα  να έχει στεγνώσει η αγορά, και να κινδυνεύει να τιναχτεί η μηχανή στον αέρα. Και συ να νοιάζεσαι μόνο για τους δημοσίους υπαλλήλους, να μην τους πάθει κάτι ο μισθός (ο σίγουρος), να μην θιγεί το δικαίωμα ορισμένων στην πρόωρη σύνταξη, να μην στεναχωρηθεί η εκλογική σου πελατεία. Και δεν πάει να βουλιάξει η αγορά!

Και σε είδανε  να το σταματάς το παρακάλι, όταν στο εσωτερικό του κόμματός σου, κούνησαν το δάχτυλο οι συνιστώσες... Τότε κατάλαβες ότι τα 8 τα δις. δεν περνάνε και έμπροσθεν διαγράφεται πολιτικός γκρεμός.

Και πήρες το αεροπλάνο και ήρθες.

Σε είδαν τότε οι πολίτες μέσα στο μαύρο το σκοτάδι, ώρα 1 τα μεσάνυχτα να βγαίνεις και να τους λές, (εσύ ο ίδιος που λίγες μέρες πριν με δηλώσεις σου απέκλειες κατηγορηματικά- με τον τρόπο που ένας αρχηγός κράτους μετράει τα λόγια του ή τουλάχιστον αυτό θα έπρεπε να πράττει και το δημοψήφισμα και τις εκλογές) να  ανακοινώνεις ότι πας σε δημοψήφισμα και να σηκώνεις τη σημαία της επαναστάσεως, με ένα ερώτημα μεταξύ Ευρώπης και εκτός αυτής.

Και τότε οι πολίτες ανακάλυψαν ότι και συ άλλα λες και άλλα κάνεις.

Αλλά και τότε θάρρος δεν είχες να το πεις ότι εκτός Ευρώπης τη θες της διαδρομή.

Και την βάφτισες «ναι» ή «όχι» στα μέτρα. Ποιά μέτρα; Όχι τα δικά σου των 8 δις. Των άλλων τα μέτρα που στο μεταξύ τα πήραν πίσω.

Και κάθεται τώρα ο πολίτης ο απλός, ξέρει δεν ξέρει γράμματα και βλέπει και τους "γερμανοτσολιάδες" δημοσιογράφους να τον ...παραπλανούν και  περιμένει να του πεις εσύ:

Τι θα το κάνεις το «ναι», αφού με το πρώτο του «ναι» των εκλογών, νωπό και φρέσκο, το μόνο που κατάφερες είναι να φτάσεις μετά από 5 μήνες στα βράχια;

Η θέληση του λαού ήταν αυτή που σε εμπόδισε κάτι καλύτερο να καταφέρεις; Και αν δεν το κατάφερες με το ποσοστό- ταβάνι των εκλογών, γιατί να το καταφέρεις με ένα δημοψήφισμα των 5 ημερών; Με ένα δημοψήφισμα που άλλα ρωτάει και άλλα θέλει να πει;

Και αν «όχι» πουν οι Έλληνες, τότε τι ακριβώς θα πράξεις;

Αφού μιλάς και πάλι για ευρωπαϊκη πορεία....

Ή μήπως θές να υφαρπάξεις ένα «όχι» στα μέτρα για να το βαφτίσεις «όχι» στο ευρώ κατόπιν εορτής και να βγεις στο μπαλκόνι και να πεις, είναι ο λαός που φταίει;

E, λοιπόν όχι αγαπητέ Αλέξη,  δεν είναι έτσι οι ηγέτες. Τουλάχιστον δεν είναι έτσι  οι ηγέτες που μπορούν να ψήσουν έναν λαό να πάρει πάνω του των επανάσταση και να οδεύσει με πίστη και θυσίες προς το μέλλον του ακόμη και με τις δραχμές να κουδουνίζουν στην τσέπη του.

Γιατί οι επαναστάσεις και τα «όχι» που είπαν οι πρόγονοι και κάνουνε τον επαναστατικό γύρο του διαδικτύου, δεν τα είπανε με τον αρχηγό τους να λέει «που πάμε, αν πάμε, και ίσως πάμε».

Δεν είχε τέτοια κολλήματα ο ...Κολοκοτρώνης που ξέθαψε ο συνέταιρος Καμμένος για να συγκινηθεί να κλάψει.

Αυτό που παίζεις δεν λέγεται λεβεντιά, λέγεται κρυφτούλι. Kαι πάνω στο κρυφτούλι, χτίζουν καλύτερα οι εταίροι. Άλλο που δεν θέλουνε.

Τις καθαρές κουβέντες που από σένα περιμέναμε δεν τις είπες.

Και είναι αυτό πολύ λυπηρό για όσους τις αναμέναμε.

Και ας μας πουν για τούτο «γερμανοτσολιάδες» καθώς είναι επικίνδυνο στις εποχές που ζούμε να είσαι με τους άλλους, όποιοι και αν είναι και αυτοί, όπως είπε και ο Αρκάς, ο  άλλος «γερμανοτσολιάς» με το πενάκι....