Η Χρυσοβελώνη, ο Πλαστήρας, και ο δημοτικός παράγοντας που δεν έβαλε την ανιψιά του στο δήμο!

Διαβάζοντας ότι η εκπρόσωπος των «Ανεξαρτήτων Ελλήνων» και τέως βουλευτής του κόμματος, Μαρίνα Χρυσοβελώνη, διόρισε στο γραφείο του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Πάνου Καμμένου, την κόρη της και την γραμματέα της, μου ήρθε στο μυαλό μια ιστορία από τα παλιά.

Στα μέσα περίπου του προηγούμενου αιώνα, ο Νικόλαος Πλαστήρας είχε απαγορεύσει στους δικούς του να χρησιμοποιούν το όνομα «Πλαστήρας», όπου κι αν πήγαιναν. Ο αδελφός του ήταν άνεργος.

Τότε έτυχε το εργοστάσιο ζυθοποιίας «ΦΙΞ» να ζητάει οδηγό κι εκείνος έκανε αίτηση. Ο αρμόδιος υπάλληλος τον ρώτησε πως λέγεται.  Κι επειδή αυτός δίσταζε να πει το όνομα του, ενθυμούμενος την εντολή του αδελφού του, τον ξαναρώτησε και δύο και τρεις φορές, ώσπου αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι τον λένε Πλαστήρα.  Κατόπιν ο υπεύθυνος ζήτησε να μάθει αν συγγενεύει με τον δημοφιλή πρωθυπουργό και στρατηγό.

Κι εκείνος, μετά από πολύ δισταγμό, του αποκάλυψε ότι είναι αδελφός του. Αφού η αίτηση ικανοποιήθηκε, (ενδεχομένως και λόγω ονόματος) ο ίδιος παρακάλεσε να μη το μάθει ο αδελφός του, που δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του σε θέματα ηθικής.  Όμως, ο Πλαστήρας το έμαθε και, αφού τον κάλεσε αμέσως στο σπίτι του, τον επέπληξε και του απαγόρεψε να πιάσει δουλειά, λέγοντας του χαρακτηριστικά: «Αν έχεις ανάγκη, κάτσε εδώ να μοιραζόμαστε το φαγητό μου». Και, εννοείται, ο αδελφός του δεν έγινε ποτέ οδηγός του «ΦΙΞ».  Η συνέχεια της ιστορίας για όσους έχουν εντρυφήσει σ’ αυτήν είναι γνωστή.

Ο επονομαζόμενος και «Μαύρος Καβαλάρης» πέθανε πάμφτωχος, επί το λαϊκότερο πέθανε στην ψάθα.  Όμως, το ήθος, που δεν διδάσκεται, συναντάται σε όλες τις εποχές με πρωταγωνιστές ανιδιοτελείς ανθρώπους και όντως ακέραιους, ανεξαρτήτως ιδεολογικοπολιτικής προτίμησης κι ένταξης σε κόμματα.

Πολλά χρόνια αργότερα από την εποχή του Πλαστήρα, ένας πολύ γνωστός δημοτικός παράγοντας της Πάτρας, που δεν ζει πια, λέξη δεν ήθελε να ακούσει για διορισμό της αγαπημένης του ανιψιάς στο δήμο Πατρέων .

Αν και άνεργη και παιδί του αδερφού του, της ξεκαθάρισε ορθά και κοφτά ότι δεν επρόκειτο να μπει στο δήμο, μόνο και μόνο επειδή έφερε το ίδιο επίθετο με αυτόν!  «Ψιλά γράμματα» βέβαια αυτά για όλους όσοι συμμετέχουν στο δημόσιο βίο στις μέρες μας «καβάλα στο άλογο» και δεν έχουν ανάλογους ηθικούς ενδοιασμούς και φραγμούς, καλή ώρα όπως η Χρυσοβελώνη, η οποία ομολογουμένως έκανε μεγάλη «κέντα» για τα σημερινά ήθη, πετυχαίνοντας με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια!

ΣΣ: Σχόλια, αναλύσεις και άρθρα του Διονύση Ζακυνθινού μπορείτε να διαβάσετε και στο προσωπικό blog του: zakpatras.wordpress.com