Όταν ένα παιδί πεθαίνει, δεν κάνεις μνημόσυνα- Σηκώνεις ανάποδα τη γη

ΘΡΗΝΕΙ ΟΛΗ Η ΧΩΡΑ για τον χαμό του Βαγγέλη Γιακουμάκη και καταναλώνει δάκρυα και μελάνι, όπως συμβαίνει πάντα όταν κάτι πολύ τραγικό έρχεται να τρυπήσει τον σάκο του εφησυχασμού μας πρώτα με εκείνο το φρικτό της σκέψης: «θα μπορούσε να είναι παιδί μου» και έπειτα με  το ξορκιστικό των σκιών της συνείδησης: «ο Βαγγέλης είναι παιδί όλων μας».

ΌΧΙ Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ δεν είναι παιδί όλων μας, είναι παιδί της μάνας του και του πατέρα του. Άλλος είναι ο ρόλος που έχουμε οι υπόλοιποι και όχι  το μοίρασμα του  θρήνου για την απώλεια.

Ο ΡΟΛΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ δεν είναι να κλαίμε πίσω απο αναμμένα κεριά αλλά να φωνάζουμε πίσω από οργισμένες δάδες για όλα όσα άρχισαν να διαφαίνονται με την νομική σύγχυση και τα κενά που προϊδεάζουν για ατιμωρησία ή για χρήση των παραθύρων του νόμου με τέτοιο τρόπο ώστε οι βασανιστές του 20χρονου να πάρουν ανάσα λόγω διχογνωμίας και ακαθορίστου νομικού πλαισίου.

ΕΔΩ ΘΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ η μεγάλη ήττα και για τον Βαγγέλη και για τους Βαγγέληδες του χθες και του αύριο και για τους Άλεξ ετούτης της ζωής που ακόμη τους αναζητάει η μάνα τους στα μονοπάτια μιας άθλιας ομερτά μεταξύ βολικών ανηλίκων και αθλίων ενηλίκων.

AN ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ που οδήγησαν στην απόγνωση ένα νέο παιδί δεν  στριμωχτούν σε ένα κελί, το bulliyng, αυτό που μπήκε με τόσο δριμύ και δραματικό τρόπο στη ζωή μας, αν και υπήρχε απο χθες και γυάλιζε καιρό τα δόντια του, θα έχει καταφέρει μια ακόμη μεγάλη νίκη, θα έχει ξανασκοτώσει τον συγκεκριμένο Βαγγέλη και θα είναι έτοιμο να καταπιεί άλλους τόσους με την θρασύτητα του τέρατος που βρυχάται κάτω από δικαστικά κουδούνια που αδυνατούν να του κόψουν το κεφάλι.

ΤΟ ΛΕΩ γιατί σε τούτη τη χώρα είναι μερικές φορές πιο εύκολο να χώσεις μέσα κάποιον επειδή χρωστάει 300 ευρώ στο δημόσιο, από το να καταφέρεις να μπουζουριάσεις βασανιστές Βαγγέληδων, και επόπτες ανηλίκων δολοφόνων, όπως αυτοί της Βέροιας.

ΤΟ ΛΕΩ επειδή από χθες  άρχισε να στρώνεται το πέπλο της ανησυχίας για την απόδοση ευθυνών και την τιμωρία μιας χούφτας αλητών, που οδήγησαν έναν άνθρωπο στον θάνατο.

ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ λοιπόν τα κεριά και ας βάλουμε δύναμη να ανάψει η ουσία, που είναι η παραδειγματική  τιμωρία των νεαρών τεράτων της Κρήτης. Η απόδοσή τους στην χλεύη της κοινωνίας. Με όνομα, επώνυμο και φωτογραφία. Με ετικέτα.

ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΤΕΡΑΤΩΝ που αν επιτρέψουμε να επιστρέψουν νικητές στο χωριό τους, θα έχουμε κλείσει  το δρόμο της επιστροφής για πολλούς Βαγγέληδες.

OΤΑΝ ΕΝΑ  ΠΑΙΔΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ δεν κάνεις μνημόσυνα. Ούτε σωπαίνεις. Όταν ένα παιδί πεθαίνει σηκώνεις ανάποδα τη γη.