Έχουμε Συμφωνία

« Τη Συμφωνία αυτή τη δέχονται (…)Πρώτα –πρώτα στην απόλυτη υπερβατική και ρεαλιστική έννοια. Έξω από εμάς είναι μια πραγματικότητα με τις ιδιότητες και τις σταθερές της σχέσεις ,πράγματα  άσπρα, μαύρα, κόκκινα , στρογγυλά, ίσια , μεγάλα , μικρά, αλήθειες δηλαδή έτοιμες , καμωμένες σταθερές , και ο νους δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να τις βρίσκει»    Χ. Θεοδωρίδη,  εισαγωγή στη φιλοσοφία.

Συμφωνία υπάρχει λοιπόν και «τράτος» τεσσάρων μηνών ώστε να μπορέσει η νέα ελληνική Κυβέρνηση να ξεδιπλώσει και να εφαρμόσει την πολιτική της. Χρόνος πολύτιμος μεν ίσως όμως ανεπαρκής .

Αυτή καθαυτή η συμφωνία έχει θετικά έχει και αρνητικά ή αλλιώς πως παραδοχές του μνημονίου. Οι εταίροι και για λόγους ιδεολογικούς –κυρίως;-  δεν επρόκειτο να διευκολύνουν την κυβέρνηση της Αριστεράς. Με τη δαμόκλειο σπάθη του χρόνου πάνω από το κεφάλι της, με το χέρι στη στρόφιγγα της χρηματοδότησης άσκησαν τη μεγαλύτερη δυνατή πίεση ώστε να πετύχουν την πλήρη υποταγή της χώρας .

Αυτό  δεν το πέτυχαν  αλλά σίγουρα δεν επέτρεψαν στην Ελλάδα να ξεφύγει από τη μέγγενη του χρέους και τη ρευστότητας.

Παρότι ξέρουν καλά πως το αποτέλεσμα των πολιτικών που εφάρμοσαν, στις χώρες του νότου κυρίως, είναι οικτρό συνεχίζουν από ιδεοληψία  αλλά  κυρίως υλοποιώντας μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς, να επιμένουν σε αυτή την πορεία.

Δεν αποτελεί πρόβλημα για τους Γερμανούς πχ.  να της χρωστάνε  οι Έλληνες, αυτό που τους ενδιαφέρει μακροπρόθεσμα είναι να της χρωστάμε  για  να είμαστε εξαρτημένοι από αυτούς. Έτσι θα μπορούν να επιβάλλουν στο προτεκτοράτο κάθε στιγμή τις επιλογές τους.

Η συμφωνία που επετεύχθη δεν αφήνει πολλά περιθώρια στην νέα κυβέρνηση και τη χώρα .Με δεδομένο ότι το τετράμηνο θα χρησιμοποιηθεί από τους περισσότερους εταίρους προκειμένου να «εκτεθεί» η ελληνική κυβέρνηση και να «κρεμαστεί» η χώρα από το τσιγκέλι ο αγώνας που δίνεται δεν αρκεί να είναι σκληρός αλλά και αποτελεσματικός.

Προφανώς , γνωρίζει η Κυβέρνηση πως οι παγίδες , οι αντιστάσεις , οι υπονομεύσεις που θα συναντά θα είναι πολλές. Έχει όμως ένα σημαντικό όπλο το οποίο μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιήσει. Έχει δίπλα της μια κοινωνία -αντιφατική είναι αλήθεια-  αλλά σε αυτή τη φάση διεγερμένη θετικά  και αναταγμένη ψυχολογικά.

Αυτή τη δύναμη οφείλει η κυβέρνηση να την αξιοποιήσει, κυρίως εσωτερικά, ώστε να απομονώσει τους θυλάκους ανομίας ,διαπλοκής, υπονόμευσης κλπ που καραδοκούν και προφανώς θα αντισταθούν με κάθε ΑΘΕΜΙΤΟ μέσο.

Οι πολίτες έχουν ελαχιστοποιήσει τις απαιτήσεις τους σε ότι αφορά τους εταίρους, διαισθανόμενοι τη δεινή θέση της χώρας.

Ταυτόχρονα όμως είναι αποφασισμένοι να κινητοποιηθούν και να στηρίξουν την κυβέρνηση σε κάθε βήμα κάθαρσης, πάταξης και εξάρθρωσης του παρακράτους που του τρώει τις σάρκες δεκαετίες τώρα.

Αυτή η Συμφωνία με την κοινωνία πρέπει να μείνει αναλλοίωτη, και τούτο εξαρτάται αποκλειστικά   από την ηγεσία της χώρας. Εξαρτάται από την κυβέρνηση της Αριστεράς που επωμίστηκε την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας . Έχει μόνο μια επιλογή να προχωρήσει με όποιο κόστος. Και θα πετύχει αν βουρκώνει για κάθε τι που πονά αυτό το λαό.