Ο Πατρινός φωτογράφος Μενέλαος Μυρίλλας μιλά στο "Πρώτο Θέμα" για το πρακτορείο του που κάνει θραύση

Το όνομα του Πατρινού φωτογράφου Μενέλαου Μυρίλλα, που ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία ως φωτογράφος από τις εφημερίδες της Πάτρας, συζητείται ολοένα και περισσότερο το τελευταίο διάστημα. Αιτία είναι το φωτογραφικό πρακτορείο Sooc που ίδρυσε ο επί χρόνια συνεργάτης του Best και έχει προκαλέσει αίσθηση με τις ιδιαίτερες φωτογραφίες του.

Με αυτή την αφορμή μίλησε στο protothema.gr Η φωτ. είναι του Στέφανου Καστρινάκη.

Μια φωτογραφία είναι αρκετή για να απαντήσει στο ρεπορτάζ ενός δημοσιογράφου;
Αν αποδεχθούμε την υποκειμενικότητα που έχει η εξιστόρηση μιας είδησης δημοσιογραφικά και φωτογραφικά, καθώς περιέχει την επεξεργασία από έναν ανθρώπινο εγκέφαλο, τότε καταλαβαίνουμε ότι η γραμμή ανάμεσα στην αλήθεια και στην κακώς εννοούμενη προπαγάνδα είναι πολύ λεπτότερη απ' ό,τι θα φανταζόταν κανείς. Δυστυχώς μια φωτογραφία θα μπορούσε πολύ εύκολα να διαψεύσει την αλήθεια, όπως και να επιβεβαιώσει το ψέμα, και αυτό έχει γίνει πάρα πολλές φορές.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στην καριέρα σου, όσον αφορά στο φωτορεπορτάζ;
Πιο δύσκολη στιγμή πρέπει να ήταν όταν αναγκάστηκα για τις ανάγκες του να βάλω πρώτη φορά στη μηχανή μου ζουμ φακό. Καθώς είμαι σε περίοδο επαναδιαπραγμάτευσης με τον εαυτό μου, νομίζω ότι αυτό είναι ένα σφάλμα το οποίο θα διορθώσω πολύ σύντομα, κρατώντας μόνο έναν τηλεφακό για τα μέρη στα οποία δεν μπορείς να πλησιάσεις κοντά και χρησιμοποιώντας σταθερούς για όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις.

Έχεις πει ποτέ «ως εδώ, θέλω να σταματήσω»;
Οι διάφορες δυσκολίες περισσότερο με κάνουν να πεισμώνω, παρά να θέλω να τα παρατήσω. Πιο πιθανό θα έβλεπα να τα παρατήσω αν όλα σε αυτόν τον τομέα πάνε καλά, παρά όταν υπάρχουν δυσκολίες, γιατί τότε θα ένιωθα ότι έχω γίνει μέρος ενός συστήματος στο οποίο αρέσκομαι να βρίσκομαι απέναντι.

Έχεις φωτογραφίσει σχεδόν όλους του πολιτικούς. Ποιος πολιτικός «το έχει» περισσότερο με τον φακό και ποιος «δεν το έχει» καθόλου;
Αν δεχτούμε ότι για να βγεις καλός σε μια φωτογραφία προϋποθέτει να είσαι ο εαυτός σου, εκ των πραγμάτων υπάρχει μια αντίφαση σε σχέση με τους πολιτικούς που σκέφτονται πολύ περισσότερο το πώς θα πρέπει να δείχνουν. Αυτοί που είναι πιο χαλαροί και αληθινοί είναι και αυτοί που βγαίνουν καλύτερα στο φακό. Οι δικές μου φωτογραφικές εμμονές είναι η Φωτεινή Αραμπατζή, η Κατερίνα Μάρκου, ο Μανώλης Γλέζος και ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.


Τι θα έλεγες σε αυτούς που παρουσιάζουν μια διαφορετική εικόνα από την πραγματική;
Θα χρησιμοποιούσα, λίγο αλλαγμένη, μία ρήση του γνωστού φωτογράφου πορτρέτων Κώστα Μητρόπουλου. Η φωτογραφία πορτρέτου είναι ένα μοντέρνο φαγιούμ.

Ζεις πολλά χρόνια στην Αθήνα. Αν θα τραβούσες μια φωτογραφία της Αθήνας, πώς θα την έκανες;
Θα την έκανα ταυτόχρονα δυσνόητη και γοητευτική.

Τι σου την σπάει όταν περπατάς στους δρόμους της Αθήνας και τι είναι αυτό που σου τραβά περισσότερο την προσοχή;
Και στις δύο περιπτώσεις η απάντηση είναι ίδια. Η αυξημένη εντροπία της, που ταυτόχρονα μάχεται, αλλά και οργανώνει τη ζωή των ανθρώπων που ζουν σε αυτή.

Το πρακτορείο σου μετρά έναν χρόνο ζωής. Τι συμβουλεύεις στους συνεργάτες σου φωτογράφους κάθε φορά που φεύγουν για να καλύψουν δύσκολα γεγονότα;
Τόσο οι υπόλοιποι τρεις συνιδρυτές του πρακτορείου, όσο και οι freelancers με τους οποίους συνεργαζόμαστε είναι πάρα πολύ καλοί και σε πολλές περιπτώσεις ικανότεροι από μένα σε ρεπορταζιακά θέματα, οπότε δεν μπορώ να τους πω οτιδήποτε. Είναι επίσης και πολύ ξερά κεφάλια (και σωστά), οπότε περιττεύει.