ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΤΣΙΧΛΑ
Ο Γρηγόρης Πετράκος διανύει σίγουρα μια από τις πιο όμορφες και δημιουργικές περιόδους της ζωής του. Συνεχίζει τις πετυχημένες εμφανίσεις του στην Πάτρα και εμείς δεν χάσαμε την ευκαιρία να τον συναντήσουμε και να μιλήσουμε μαζί του για όλα, λίγες μέρες μετά την γέννηση του πρώτου του παιδιού...
Γρηγόρη σε συναντάμε στην Πάτρα. Μετά από αρκετό καιρό είσαι ακόμα εδώ.
Είμαι εδώ από πέρσι τον Οκτώβριο. Ξεκίνησα στο BBQ, το καλοκαίρι στο Χάραμα και τώρα πάλι στο BBQ. Είναι ο δεύτερος χρόνος.
Από την μια εσύ που έρχεσαι κάθε εβδομάδα στην Πάτρα από την άλλη το κοινό της που σε δέχεται και σε στηρίζει...Υπάρχει αγάπη εδώ... Ειδικά για σένα θα πρέπει να έχει αρκετά υψηλό βαθμό δυσκολίας αυτή η εβδομαδιαία επίσκεψη...
Θεωρώ οτι στην δουλειά μας είναι κουραστικό μόνο ότι είναι κουραστικό ψυχολογικά. Σωματικά δεν κουραζόμαστε, αν θέλουμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Κουραζόμαστε όταν δεν κάνουμε αυτό που μας αρέσει, είμαστε πιεσμένοι όταν έχουμε άγχος. Αυτό δεν συμβαίνει εδώ. Οι συνεργάτες είναι εξαιρετικοί, το μαγαζί είναι πάντα γεμάτο κόσμο.
Το κοινό της Πάτρας πώς το βλέπεις;
Ο κόσμος που έρχεται στο μαγαζί είναι ένα πολύ καλό κοινό, απρόσμενα καλό κοινό. Δεν ξέρω αν είναι το κοινό της Πάτρας έτσι ή αν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν καλλιεργήσει ένα συγκεκριμένο κοινό να έρχεται στα μαγαζιά του, που ακούνε καλή μουσική. Μπορούμε να πούμε οτι τραγούδια θέλουμε χωρίς να μας ενοχλεί κανείς, χωρίς να αντιδρά κανείς. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Άρα το να κάνω ένα δίωρο ταξίδι κάθε Σαββατοκύριακο κάτω από τέτοιες συνθήκες (τραγουδάμε μεσημέρι, δεν το έχω ξανά κάνει αυτό) δεν είναι καθόλου κουραστικό ακόμα κι αν τις Παρασκευές εμφανίζομαι στην Αθήνα.
Εκεί κάθε Παρασκευή παρουσιάζεις τραγούδια διαφορετικών συνθετών...
Στην Αθήνα εμφανίζομαι σε μια μουσική σκηνή όπου κάθε Παρασκευή κάνω αφιέρωμα σε έναν συνθέτη. Και αυτό είναι ένα δύσκολο project γιατί κάθε φορά έχουμε ένα καινούργιο πρόγραμμα και μάλιστα με απαιτητικά τραγούδια. Αυτή είναι η δωδέκατη εβδομάδα.
Είναι τόσο μεγάλος ο πλούτος των συνθετών που είχαμε (πράγμα που με λειπεί για το σήμερα... γιατί αν έκανα αφιέρωμα στους συνθέτες του σήμερα δεν ξέρω αν θα χρειαζόταν κανένας μήνα).
Ποιος θα έλεγες ότι είναι ο αγαπημένος σου συνθέτης; Αυτός που σε αγγίζει περισσότερο;
Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Μάνος Χατζιδάκις. Υπάρχουν και άλλοι που είναι μέσα στην καρδιά μου αλλά ο Χατζιδάκις είναι για μένα μια κατηγορία μόνος τους και από εκεί και πέρα ακολουθούν οι άλλοι...
Τι θα σε ακούσει κανείς να τραγουδάς εδώ στην Πάτρα;
Εδώ ο τίτλος της παράστασης είναι: «Μεσημεριανά απρόβλεπτα». Είμαστε με μια κιθάρα και ένα πιάνο, είμαστε ευέλικτοι και μπορούμε να παίζουμε ανά πάσα στιγμή ότι θέλουμε. Παίζουμε τα τραγούδια της καρδιάς μας. Υπάρχει ελευθερία σε αυτό γιατί και ο επιχειρηματίας είναι ένας άνθρωπος που αγαπάει την μουσική και μας ενθαρρύνει να παίζουμε τραγούδια που δεν είναι τετριμμένα που δεν ακούει ο κόσμος συχνά. Αυτό είναι και το μαγικό συστατικό. Παίζουμε τραγούδια που ο κόσμος αγαπάει αλλά δεν ακούει συχνά ούτε στα ραδιόφωνα ούτε στα μαγαζιά. Οπότε το πρόγραμμα δεν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε εύκολο. Μπορούμε να πούμε ότι κυμαίνεται στον χώρο του έντεχνου, του έντεχνου λαϊκού και του παλιού καλού λαϊκού τραγουδιού, αλλά αυτός ο χώρος είναι τεράστιος. Είναι από τις δεκαετίες 60-70 μέχρι σήμερα. Ο κόσμος λοιπόν μας οδηγεί στο να διαμορφώσουμε το πρόγραμμα και είναι κάθε φορά και διαφορετικό.
Πάνε αρκετοί μήνες από τότε που ακούσαμε κάτι καινούργιο από εσένα. Υπάρχει το ενδεχόμενο να γίνει σύντομα;
Υπάρχει η βεβαιότητα, με την βοήθεια του θεού βέβαια. Αυτή την εβδομάδα μπήκα στο στούντιο και γράφω ένα καινούργιο τραγούδι και μέσα στον επόμενο μήνα μάλλον θα το ακούσετε.
Απ΄ ότι καταλαβαίνω και πάλι θα τραγουδήσεις δική σου σύνθεση…
Ναι επιμένω να τραγουδάω τα τραγούδια μου γιατί η έκφραση γίνεται μέσα από την σύνθεση. Με το τραγούδι φυσικά εκφράζεις αλλά σε δεύτερο χρόνο. Προσπαθείς να εκφράσεις κάτι που κάποιος άλλος εξέφρασε πιο πριν πρωτογενώς. Πρωτογενής έκφραση είναι η σύνθεση.
Την ελληνική μουσική και τις συνθέσεις που συναντάμε πλέον σε αυτή πως τα βλέπεις;
Ζούμε την σιδερένια εποχή στην μουσική. Δεν ξέρω αν μπορεί να πάει πιο κάτω το πράγμα σε ότι έχει να κάνει με το εμπορικό μέρος. Ακόμα και το εμπορικό τραγούδι έχει παρεξηγηθεί. Παλιότερα εμπορικό τραγούδι ήταν ο Χατζιδάκις, Λοΐζος, ο Κουγιουμτζής. Σήμερα το εμπορικό είναι συνυφασμένο με το κακό. Δεν είναι έτσι. Υπάρχει όμως ένα ρεύμα από κάποιους ανθρώπους που δρουν περισσότερα υπόγεια αλλά κερδίζουν όλο και περισσότερο κοινό. Από την άλλη ακούω και καλά πράγματα αλλά όχι στο ευρύ κοινό και τα εμπορικά ραδιόφωνα. Υπάρχει κίνηση ανθρώπων για να ακούσουμε κάτι διαφορετικό και να βγουν στην επιφάνεια τραγούδια με στίχο. Γιατί το ελληνικό τραγούδι μέσα από τον στίχο έφτασε να ανθίσει τόσο πολύ. Μετά από τους μεγάλους συνθέτες που μελοποίησαν αυτούς τους τρομερούς στίχους.
Γιατί πιστεύεις ότι έχουν κερδίσει έδαφος και προβολή άνθρωποι που ίσως δεν θα έπρεπε σε αυτόν το χώρο;
Οι σωστοί και σημαντικοί άνθρωποι ήταν πάντα law profile. Αυτοί που θέλουν να πετύχουν πάση θυσία χωρίς να έχουν κάποιο ταλέντο δημιουργούν και περισσότερη φασαρία για να ακουστούν. Αυτοί που (εκτός από αξία) έχουν ακέραιο χαρακτήρα δεν βροντοφωνάζουν δεξιά και αριστερά, προσπαθούν μέσα από την δουλειά τους να ακουστούν. Για να μην είμαστε άδικοι υπάρχουν αξιόλογοι συνθέτες σήμερα (εννοώ τα τελευταία 20 χρόνια) όπως ο Ανδρέου, ο Παπακωνσταντίνου, ο Μάλαμας που δίνουν σπουδαία τραγούδια στην ελληνική μουσική αλλά δεν είναι στην πρώτη γραμμή της εμπορικότητας. Έχουν χτίσει όμως το δικό τους κοινό. Το δύσκολο είναι για τους ανθρώπους που βγαίνουν τώρα. Αυτούς θέλω να δω.
Υπάρχουν τριαντάρηδες που ακούμε τώρα και σου έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον; Περιμένεις να δεις πως θα εξελιχθούνε;
Από αυτούς που είναι τώρα στην δισκογραφία όχι. Αυτό που σήμερα ονομάζεται έντεχνο ελληνικό τραγούδι εμένα δεν μου αρέσει καθόλου. Οι άνθρωποι που γράφουν μουσική τώρα κοινοτυπούν. Ενώ υπάρχουν φωνές κατά την άποψή μου δεν έχουν βγει ακόμα συνθέτες.
Τι είναι αυτό που θα βοηθήσει έναν καλλιτέχνη να κεντρίσει το ενδιαφέρον του κόσμου και από εκεί και πέρα να έχει την δυνατότητα αυτός ο κόσμος να τον παρακολουθεί και από εκεί και πέρα να φανεί αν έχει ή δεν έχει να δώσει κάτι;
Ο σκεπτόμενος κόσμος, είναι μια μεγάλη μερίδα πλέον, εδώ και κάποια χρόνια ψάχνει εναλλακτικά πράγματα, ψάχνει ποιοτικά πράγματα απλά επειδή το πολιτικό σύστημα χτύπησε στην καρδιά του έθνους μας, την παιδεία, δεν υπάρχει παιδεία και ειδικά μουσική παιδεία. Ακόμα και αυτοί που ψάχνουν να ακούσουν κάτι καλό δεν έχουν τα κριτήρια για να καταλάβουν τι είναι πραγματικά καλό και ποιοτικό. Γι’ αυτό οι ευθύνη των μουσικών είναι μεγάλη. Πρέπει εμείς να δώσουμε το καλό υλικό για να καλλιεργήσουμε στα αυτιά του την ποιότητα και το κριτήριο. Ένα παιδί που έχει μεγαλώσει το 2000 έχει πολύ κακά παραδείγματα ήχου και στίχου, μπερδεύεται όταν ακούει ένα σημερινό έντεχνο ή εναλλακτικό τραγούδι και απλά επειδή είναι διαφορετικό από το εμπορικό λαϊκό που ακούει λέει «είναι τρομερή μουσική’ Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν έχει καλλιεργηθεί για να ξεχωρίσει έναν καλό ήχο, στίχο. Πρέπει να βγει μια νέα γενιά πνευματικών ανθρώπων εκτός στιχουργών και μουσικών. Οι άνθρωποι που στήριξαν την χώρα αυτή στην τέχνη ήταν πνευματικοί άνθρωποι. Πρέπει να ξανά βγει μια τέτοια γενιά να γαλουχήσουν με κριτήριο και παιδεία. Αυτό είναι πολύ δύσκολο αλλά ελπίζω ότι θα γίνει.
Δεν σε βλέπουμε να δίνεις τραγούδια σου σε άλλους τραγουδιστές…
Στην Ελλάδα η δουλειά του συνθέτη μοιάζει κάπου και με αυτή του πλασιέ. Πρέπει να τριγυρίζεις και να πλασάρεις τα τραγούδια σου, να τα ακούνε κ.λ.π. Αυτό δεν είναι στον χαρακτήρα μου. Έχω δώσει τραγούδια (20 περίπου) αλλά μόνο σε φίλους που το έχουν ζητήσει. Έχω δώσει στην Τάμτα, στην Παπαρίζου, στον Νίνο και σε άλλους λιγότερο γνωστούς. Και από την νέα γενιά υπάρχουν φωνές που δεν έχω καταλάβει ακόμα το πραγματικό τους ύφος για να ξέρω τι θα μπορούσα να γράψω για αυτές. Μου αρέσουν φωνές αλλά δεν ικανοποιεί το ρεπερτόριο τους γι αυτό θέλω να καταλάβω τι ακριβώς είναι. Αυτό που λέω στους νέους τραγουδιστές είναι να ψάξουν συνθέτες, να ψάξουν νέο ήχο γιατί αυτό μας λείπει.
Το τελευταίο καιρό η ζωή σου έχει αλλάξει με τον ερχομό της κόρης σου. Είχες δηλώσει και παλιότερα ότι ένιωθες ότι κάποια στιγμή θα βρισκόταν η κατάλληλη γυναίκα με την οποία θα αποκτούσες παιδιά. Έγινε λοιπόν σε ώριμη ηλικία άρα ήταν προφανώς μια συνειδητή επιλογή. Ήταν κάτι που το περίμενες;
Ναι. Έγινε ακριβώς την στιγμή που ήθελα. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερη στιγμή. Το θέλαμε και οι δυο και ήρθε αυτό το δώρο του Θεού και ήρθε ακριβώς την στιγμή που το θέλαμε. Το timing ήταν τέλειο. Είμαι στην φάση που μπορώ να μεγαλώσω ώριμα ένα παιδί.
Ποιες ήταν οι σκέψεις σου όταν την είδες για πρώτη φορά;
Το να κρατήσεις έναν άνθρωπο που μόλις ήρθε στον κόσμο για πρώτη φορά είναι μια συγκλονιστική εμπειρία. Νιώθεις την παρουσία του δημιουργού επάνω στην γη. Νιώθεις δέος μπροστά σε αυτό το θαύμα της δημιουργίας. Νιώθεις και την ευθύνη απέναντι σε αυτό το απροστάτευτο πλάσμα που εξαρτάται από εσένα για να ζήσει, να μεγαλώσει, να ανατραφεί σωστά και να γίνει σωστός άνθρωπος.
Ποιοι πιστεύεις ότι θα είναι οι φόβοι σου σαν πατέρας καθώς θα μεγαλώνει η κόρη σου;
Γενικά εμένα οι φόβοι μου είναι εσωτερικοί. Δεν φοβάμαι τίποτα εκτός από τον εαυτό μου. Η μόνη μου έννοια είναι να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου. Θέλω μόνο να έχω την δύναμη, την ψυχραιμία και την ωριμότητα εγώ να την μεγαλώσω σωστά, να της δώσω το καλό παράδειγμα. Σιγά σιγά λοιπόν θέλω να φτιάξω την ζωή μου με τέτοιο τρόπο που να αποτελέσω για αυτήν το καλό παράδειγμα.
Πιστεύεις ότι θα την επηρεάσει η ενασχόληση σου με την μουσική; Θα της την μεταδόσεις;
Δεν έχει άλλη επιλογή. Από την κοιλιά της μαμάς της ακούει Μότσαρτ. Της παίζω καθημερινά στην κιθάρα κλασική μουσική που είναι και η μεγάλη μου αγάπη. Ένα παιδάκι πρέπει να μεγαλώνει με αγάπη και με σωστά ερεθίσματα. Πρέπει να έχει σωστά ακούσματα γιατί διαμορφώνεται η ψυχούλα του.
Δεν θα έφερνες αντίρρηση αν ήθελε να ασχοληθεί με την μουσική…
Γενικά δεν θα φέρω αντίρρηση όταν θα θελήσει να ασχοληθεί με κάτι πόσο μάλλον σε κάτι που αγαπώ. Δεν υπάρχει εύκολος και δύσκολος χώρος. Όταν θέλεις να δημιουργήσεις σωστά και «πας με τον σταυρό στο χέρι» όλα τα επαγγέλματα είναι δύσκολα. Οι δυσκολίες είναι δοκιμασίες που μας κάνουν καλύτερους.
Σε προηγούμενη συνέντευξη μας είχες δηλώσει ότι τους γονείς που θα αφήσουν τα παιδιά τους να πάνε σε talent shows πρέπει να τους κρεμάσουμε από το σύνταγμα. Τώρα και σας μπαμπάς πλέον επιμένεις;
Επιμένω όχι μόνο ως μπαμπάς. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο φιλόδοξοι που θέλουν να φανούν οι ίδιοι μέσα από τα παιδιά τους.
Φαντάσου ένα παιδάκι να γίνεται γνωστό να πηγαίνει στο σχολείο και όλοι να το έχουν δει στην τηλεόραση. Πώς θα νιώθει; Όσο ισορροπημένο και αν είναι όσο κι αν έχει λάβει καλή παιδεία δεν θα έχει μια φυσιολογική ζωή όταν όλοι το δείχνουν με το δάχτυλο. Κι αν δεν θέλω να είμαι σκληρός με τους γονείς ας μην τους κρεμάσουμε αλλά ας τους επαναφέρει κάποιος από τον περίγυρό τους.
Σε εκνευρίζει όταν σε ρωτάνε για το αν θα παντρευτείς;
Όχι. Ξέρω ότι είναι θέμα που κεντρίζει την περιέργεια του κόσμου. Βέβαια είναι λίγο κουτσομπολίστικο θέμα και με το κουτσομπολιό έχω άσχημη σχέση αλλά καταλαβαίνω γιατί και δεν με εκνευρίζει.
Είναι στα άμεσα σχέδια σας ο γάμος;
Εμείς δεν κάνουμε σχέδια. Σημασία έχει το τώρα. Ο γάμος είναι ένα μέγα μυστήριο για το οποίο έχουμε μεγάλο σεβασμό και όταν έρθει η τέλεια συμμετρία για να συμβεί αυτό θα συμβεί ιδιωτικά και με κατάνυξη έτσι όπως πρέπει.
Βλέπω ότι και εσύ στηρίζεις την Θεοφανία σε πράγματα που κάνει (έγραψες την μουσική για ένα παραμύθι της) αλλά και η Θεοφανία στηρίζει εσένα (πρόσφατα σκηνοθέτησε και έπαιξε στο video clip σου). Ταιριάζετε και σε καλλιτεχνικό επίπεδο.
Δεν μπορεί να συνυπάρξει ένα ζευγάρι αν δεν υπάρχει βαθύτερη επικοινωνία. Από την στιγμή που είμαστε και οι δυο στον καλλιτεχνικό χώρο αν δεν υπήρχε επικοινωνία και σε αυτό θα ήταν περίεργο. Θεωρώ ότι όταν δύο άνθρωποι είναι καλλιτέχνες είναι μαζί, ακόμα και φίλοι, θα πρέπει να συνδημιουργούν και αυτό προκαλεί και ένα μεγαλύτερο δέσιμο και στην σχέση τους.
Να φανταστώ ότι πριν το μωρό η Θεοφανία σε ακολουθούσε και στην Πάτρα;
Γενικά όπου μπορούσε ερχόταν να με ακούσει. Της αρέσει να με ακούει και αυτό είναι ένα πολύ γλυκό στοιχείο στην σχέση μας.
Εκτός από το Χάραμα και την Μπυραρία ποιο θα έλεγες ότι είναι το πιο αγαπημένο σου μέρος στην Πάτρα.
Πολλά μέρη. Έχω φτιάξει μια όμορφη παρέα εδώ στην Πάτρα και κάνουμε βόλτες τα βράδια. Μου αρέσει πάρα πολύ να περπατάω στην Πάτρα και όταν βρούμε ένα μαγαζί με σιγανή, καλή μουσική καθόμαστε πίνουμε την σοκολάτα μας, τα ποτά μας. Υπάρχει μια γλυκιά αίσθηση στην πόλη αυτή. Ο κόσμος βγαίνει, περπατάει, δεν υπάρχει αυτή η μιζέρια που θέλουν να καλλιεργήσουν ότι υπάρχει στην Ελλάδα αυτή την στιγμή. Είναι λίγο πιο φωτεινή η πόλη και αυτό μου αρέσει.
Είναι τέτοιες οι ώρες που δουλεύεις εδώ στην πάτρα που έχεις αρκετό χρόνο με τον εαυτό σου, χρόνο ησυχίας και μοναξιάς. Το χαίρεσαι;
Το περιμένω πως και πώς να έρθω. Είναι όντως ελεύθερος χρόνος με τον εαυτό μου, να διαβάσω, να ασχοληθώ με το πρόγραμμα της Παρασκευής.
Κάθε Σάββατο και Κυριακή λοιπόν γύρω στις 15.00
Εκεί ακριβώς θα είμαστε μέχρι το Πάσχα περίπου. Πέρασα τόσο ωραία και στο Χάραμα το καλοκαίρι που, αν και δεν το ξέρω, εύχομαι να είμαι και πάλι.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
