Ο Σαμαράς και το… λαγουδάκι της Δημοκρατίας

Σε αυτή εδώ τη χώρα όλοι δηλώνουν πως εκτιμούν και σέβονται απεριόριστα τη δημοκρατία αλλά τελικά όλο και πιο λίγοι το αποδεικνύουν.

Ποια είναι η κορυφαία στιγμή σε μια δημοκρατία; Η στιγμή που οι πολίτες αποφασίζουν για το ποιος και πως θα διαχειριστεί το μέλλον τους.

Παλιότερα όταν υπήρχε η δυνατότητα, η δημοκρατία ήταν συμμετοχική. Όλοι οι πολίτες μαζεύονταν και αποφάσιζαν από κοινού τι θα έκαναν για τα σημαντικά ζητήματα που τους απασχολούσαν. Μετά έγινε αντιπροσωπευτική καθώς οι πολίτες εκχώρησαν το δικαίωμα σε εκλεγμένους αντιπροσώπους να αποφασίσουν για ένα χρονικό διάστημα αντί γι΄αυτούς.

Τις εκλογές –αυτοί που διαχειρίζονται τις τύχες μας- τις ονόμασαν γιορτή της δημοκρατίας. Σήμερα όμως ο ίδιοι μοιάζουν να τις τρέμουν και ζαρώνουν από φόβο σε κάποια γωνιά της κοινοβουλευτικής τους «σκήτης» , μουρμουρίζοντας λόγια εξορκισμού του μεγάλου… κακού που θα μας έβρει!

Ο Πρωθυπουργός κ. Σαμαράς, έριξε μια (ακόμα) ζαριά στην πολιτική του διαδρομή θεωρώντας ότι η… απειλή των εκλογών θα φόβιζε ένα μεγάλο μέρος του κοινοβουλευτικού σώματος καθώς σε μεγάλο βαθμό θα έπρεπε να παραδώσει το μανδύα του εθνοπατέρα και θα επέστρεφε σε μια πιο… πεζή καθημερινότητα.

Προφανώς όμως  οι πιο πολλοί έκριναν ότι το αντίτιμο της διατήρησης της κοινοβουλευτικής ιδιότητας για λίγο ακόμα, θα ήταν μάλλον δυσβάστακτο κατά την επιστροφή των κοινοβουλευτικών ανδρών και γυναικών στις εκλογικές τους περιφέρειες, όποτε και αν αυτό συνέβαινε.

Και κάπως έτσι οδηγούμαστε στη… γιορτή της δημοκρατίας. Ή μήπως όχι;

Δεν είναι μόνο οι ντόπιοι ηγήτορες της εξουσίας που τονίζουν σε κάθε περίπτωση πως αυτό θα ήταν εθνική καταστροφή. Είναι τα διεθνή οικονομικά συμφέροντα και οι ξένες κυβερνήσεις που διαπλέκονται στρατηγικά με αυτά.

Προειδοποιούν, απειλούν και υπόσχονται ταυτόχρονα για να αλλοιώσουν τις συνειδήσεις μας και να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα. Αν δεν κλέψουν τις συνειδήσεις 180 βουλευτών, επιχειρούν να εξανδραποδίσουν τη λογική ενός ολόκληρου έθνους. Το κάνουν συχνά άλλωστε. Είναι μαέστροι στη χειραγώγηση των μαζών. Εφαρμόζουν την απλή μέθοδο των ταχυδακτυλουργών σε πολύ μεγαλύτερα ακροατήρια. Κρύβουν την πραγματική εικόνα και σε κάνουν να πιστέψεις ότι βγαίνουν λαγουδάκια από το καπέλο.

Αν δεν έχεις ολόκληρη την εικόνα σε καθοδηγεί η άγνοια, η κατάπληξη, ο φόβος.

Οι… αγορές, οι περίφημοι διεθνείς τοκογλύφοι θέλουν να κερδίσουν χρήματα και όπως κάθε… καλός τοκογλύφος αν δεν καταφέρει να εκφοβίσει το θύμα με απειλές ή κανένα σπασμένο χέρι θα κοιτάξει να έρθει σε συμφωνία για να πάρει ότι μπορεί.

Αυτοί που μας κυβερνούν τώρα λύγισαν μπροστά σε κάθε απειλή των διεθνών «φουσκωτών». Και έγιναν οι πολιτικοί τους εντολοδόχοι.

Η αλήθεια είναι ότι βρισκόμαστε λίγο πριν το τέλος. Όχι των μνημονίων και της «προστασίας» από αυτούς που μας την πουλούν ακριβά αλλά από το τέλος  της εποχής του γενικού ξεπουλήματος και της άκριτης υπακοής σε ξένους. Αν φυσικά έχουμε τα κότσια να ξεπεράσουμε τις σειρήνες αυτής της περιόδου και αν αυτοί που έρχονται αποδειχτούν άξιοι των περιστάσεων και των καιρών.

Αξίζει όμως να το τολμήσουμε!