Ρέα Τουτουνζή: Δεν έχω ξεπεράσει τον θάνατο της μητέρας μου

Τι λέει για τα κιλά που έχει πάρει

Η Ρέα Τουτουνζή μιλάει στο JOY και τη Νάνσυ Ζαμπέτογλου για τον γάμο της, τα κιλά της και πως είναι να μεγαλώνεις χωρίς να έχεις τη μαμά σου.

Για τον γάμο της και πως την άλλαξε: «Ήταν η σωστή σχέση. Πάντα ήμουν άνθρωπος που έκανε μακροχρόνιες σχέσεις, αλλά δεν είχα νιώσει ποτέ την ανάγκη να παντρευτώ, δεν μου το είχε βγάλει κάποιος σύντροφος. Μετά από κάποια στιγμή, τον αγαπάς τον άλλο, αλλά δεν μπορώ να σου πω γιατί μια σχέση πέντε ετών μπορεί να μην καταλήξει σε γάμο ενώ μία έξι μηνών μπορεί . Ίσως να έχει να κάνει με το σωστό timing…

Παντρεύτηκα στο Δημαρχείο της Γλυφάδας. Έβαλα πολλά νυφικά ως μοντέλο και δεν μου έλεγε κάτι να ντυθώ νύφη στην εκκλησία. Αυτό που ήθελα είναι να έχω δίπλα μου όλους τους αγαπημένους μου ανθρώπους, γι’ αυτό ήταν για μένα η τελετή.

Το κάναμε απλά, μετά μαζευτήκαμε στο σπίτι μας, η οικογένεια μου, η οικογένεια του, οι φίλοι μας και μείναμε μέχρι την άλλη μέρα το πρωί.

Με τον γάμο ηρέμησα εσωτερικά, αισθάνομαι ότι δεν είμαι μόνη μου, μέσα μου. Με τον Γιώργο συ ζήσαμε από την πρώτη μέρα, ήμασταν αχώριστοι, η σχέση λοιπόν είναι αυτή που σε κάνει να αισθάνεσαι έτσι, όχι ο γάμος».

Για την απώλεια της μητέρας της: «Έχω χάσει τη μητέρα μου από πολύ μικρή ηλικία, στα 12 μου, μεγάλωσα με μια γιαγιά που έχασε το παιδί της και μεγάλωσε το εγγόνι της, έχω ένα φοβερό πατέρα, ο οποίος όμως δεν ζει στην Ελλάδα – ζούσε πάντα εξωτερικό, συγκλονιστικός μπαμπάς, ήταν πάντα παρών.

Αυτοί οι δυο άνθρωποι μου δώσαν όλα τα στοιχεία και τη γνώση που θα έπρεπε να έχω ώστε να ξέρω ότι υπάρχουν κακοί άνθρωποι, κίνδυνοι, ότι θα υπάρξουν κακοτοπιές.

Δεν μου είπε κανείς να μην κάνεις αυτό ή εκείνο, ήξερα απλά ότι υπάρχουν καλά και κακά πράγματα, και γινόταν πολύ συζήτηση…

Η μαμά μου “έφυγε” από καρκίνο. Το έζησα όλο, από την αρχή. Και είναι μια απώλεια που δεν την ξεπερνάς ποτέ…

Έχω σκόρπιες αναμνήσεις από εκείνη την περίοδο, ήταν δύσκολα τα πράγματα, και πιο δύσκολο ήταν να βλέπω τη γιαγιά μου μετά, που παρ” ολο τον πόνο τη, βρήκε τη δύναμη για να με μεγαλώσει, ήμουν και δύσκολο παιδί».

Για τον μπαμπά της: «Μιλούσαμε συνέχεια στο τηλέφωνο, χτίσαμε σχέση έτσι, είμαι ερωτευμένη μαζί του, είμαι κοριτσάκι του μπαμπά. Δεν μιλάει καν ελληνικά ο μπαμπάς μου, είναι Λιβανέζος, και ζούσε στην Αίγυπτο. Πήγαινα συχνά, μιλάμε μεταξύ μας αγγλικά και γαλλικά».

Η σχέση των γονιών της: «Γεννήθηκα στη Βηρυτό. Εκεί γνωρίστηκαν οι γονείς μου, εκεί ζούσαν, η μητέρα μου ήταν Ελληνίδα εξ Αιγύπτου, εκεί μεγάλωσε, εκεί γνώρισε τον πατέρα μου και πήγαν μετά στον Λίβανο. Φύγαμε όταν ήμουν 2 ετών, γιατί ξέσπασε ο πόλεμος. Και ήρθαμε Ελλάδα και έμεινα εδώ.

Ο πατέρας μου επέστρεψε γιατί εκεί ήταν η δουλειά του. Βεβαίως, αυτή η απόσταση ήταν δύσκολη για τη σχέση τους, όταν μεγάλωσα κατάλαβα γιατί αυτοί οι δυο άνθρωποι δεν μπορούσαν να παραμείνουν μαζί, και χώρισαν, αλλά υπήρχε πάντα πολλή αγάπη…»

Πότε της λείπει η μαμά της: «Την απουσία της δεν τη συνηθίζει ποτέ, το καταλαβαίνω σε πολύ ευχάριστες ή δυσάρεστες στιγμές της ζωής μου, όταν θα ήθελα να μοιραστώ κάτι μαζί της, για παράδειγμα τον γάμο μου.

Δεν σταματάς ποτέ να τον σκέφτεσαι αυτόν τον άνθρωπο… Στην εφηβεία μου, ας πούμε, μου έλειψε πολύ».

Για τα κιλά της: «Μου αρέσει πάρα πολύ το φαγητό. Επίσης, είμαι παιδί που άμα στεναχωριέμαι δεν του κόβεται η όρεξη. Και όταν χαίρομαι, επίσης δεν μου κόβεται η όρεξη…

Γενικά, στη ζωή μου έχω πάρει δέκα και δεκατρία κιλά τρεις – τέσσερις φορές και τα έχω χάσει. Δεν με ένοιαζε, είμαι αναίσθητη σ’ αυτά.

Όταν είχα πάρει κιλά καθόμουν στην παραλία κανονικά με μπικίνι, αναιδέστατη… και έτρωγα και σάντουιτς. Βεβαίως, καλό είναι να το μαζεύεις όταν ξεφεύγεις»