Ένα ακόμη θύμα της λεγόμενης τυφλής βίας
Αποτέλεσε χωρίς καμία αμφιβολία το πρόσωπο των ημερών. Η σκηνή του τραυματισμού του στο κεφάλι από κάδο απορριμμάτων την περασμένη Κυριακή στα Πατήσια, στο παιχνίδι του Προμηθέα με τον Σπόρτιγκ, έκανε τον γύρο του Διαδικτύου.
Πλέον, ο Γιάννης Ντιμπ, ένα ακόμη θύμα της λεγόμενης τυφλής βίας, με ράμματα στο κεφάλι, ξεκουράζεται στο σπίτι του, έχοντας αφήσει πίσω όλη αυτή την περιπέτεια.
Ο 27χρονος γκάρντ του Προμηθέα μίλησε και σε καμία περίπτωση, όπως θα διαπιστώσετε στη συνέντευξη, δεν κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλό του. Με τη γνωστή ειλικρίνεια που τον διακρίνει, ψάχνει τα βαθύτερα αιτία του συμβάντος και αποκαλύπτει το πώς θα αντιδρούσε αν συναντούσε τον... δράστη της επίθεσης.
Στις πρώτες του κουβέντες μας μίλησε για την κατάστασή του, ενώ αναφέρθηκε και στο γεγονός:
«Οι εξετάσεις που έκανα στο κρανίο και στον αυχένα είναι πολύ καλές, αισθάνομαι αρκετά καλά, το μόνο που πονάει είναι λίγο πάνω από το κρανίο, στο σημείο που έχουν τοποθετηθεί τα ράμματα» για να συνεχίσει: «Είναι αυτονόητο ότι δεν πρέπει να γίνονται αυτά τα πράγματα στα γήπεδα, αλλά μόνο στις ευχές μένουμε, καθώς δυστυχώς εξακολουθούν να γίνονται. Όλοι είναι υπεύθυνοι, οι ομάδες, οι διοικήσεις τους, η ομοσπονδία.
Αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν χρόνια σε μεγάλες, αλλά και σε μικρές κατηγορίες που δεν υπάρχει η τόσο μεγάλη προβολή, ενώ θυμόμαστε ότι ο τελευταίος τελικός του περσινού πρωταθλήματος δεν ολοκληρώθηκε. Πρέπει πραγματικά να θρηνήσουμε θύματα για να σταματήσουν;»
«Όταν είδα το αίμα έπεσα...ημιλιπόθυμος»
«Το περιστατικό το θυμάμαι από την αρχή ως το τέλος του. Πριν πάω στον πάγκο για το τάιμ άουτ είχα βάλει τα χέρια μου στο κεφάλι γιατί μας έφτυναν, ενώ φοβόμουν μην πεταχτεί το οτιδήποτε...κάτι που τελικά δεν απέφυγα. Άνοιξα για λίγο τα χέρια, και ήρθε ο κάδος και συγκεκριμένα η γωνία του να μου ανοίξει το κεφάλι.
Δεν ξέρω αν είχε στόχο εμένα, αλλά σίγουρα θέλανε να χτυπήσουν κάποιον από την στιγμή που η βολή έγινε από απόσταση αναπνοής» για να συνεχίσει λέγοντας μας τι ένιωσε με το χτύπημα: «Πέφτω αμέσως κάτω καθώς το χτύπημα ήταν δυνατό και πονούσα πολύ, κυριολεκτικά ζαλίστηκα.
Στη συνέχεια κοιτάζω αριστερά και βλέπω τον κάδο πεσμένο στο παρκέ και κατάλαβα τι είχε συμβεί. Είχα τις αισθήσεις μου, είχα χάσει αίμα και συνέχιζα να ζαλίζομαι. Δεν κουνιόμουν καθόλου, άκουγα μόνο φωνές και έβλεπα κάποιες μορφές. Μετά που είδα και συνειδητοποίησα ότι έχασα αίμα, και μόνο με την θέα του έπεσα ημιλιπόθυμος και έχασα τις αισθήσεις μου.
Με βοηθήσανε όλοι, είχαν έρθει οι γονείς μου οι οποίοι δυστυχώς αντίκρισαν αυτό το θέαμα, και στη συνέχεια επανήλθα. Είχα τρομάξει, δεν ήξερα τι είχα, ήρθε το ΕΚΑΒ και ένιωσα καλύτερα, καθώς με είδε αμέσως γιατρός, ενώ ένιωθα καλύτερα και ήπια νερό για να μην αφυδατωθώ. Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ το ίδιο βράδυ. Αν πάνε όλα καλά, σε δέκα μέρες βγάζω τα ράμματα, και σε 4 με 5 ημέρες μπορώ να ακολουθήσω και ατομικό πρόγραμμα».
Στη συνέχεια τον ρωτήσαμε πως θα αντιδρούσε αν συναντούσε τον άνθρωπο που του δημιούργησε όλη αυτή την περιπέτεια, και η απάντηση του ήταν αφοπλιστική:
«Δεν νομίζω να ασχολούμουν μαζί του. Ως άνθρωπος θεωρώ τον εαυτό μου ανώτερο, για να ασχοληθώ με έναν υπάνθρωπο, γιατί έτσι μπορείς να τον χαρακτηρίσεις κάποιον που κάνει μια τέτοια ενέργεια, μια ουσιαστικά απόπειρα δολοφονίας. Έχω δώσει την κατάθεση μου στην ΓΑΔΑ και θέλω να συλληφθεί και να τιμωρηθεί. Υπάρχει κάμερα απο απέναντι στην οποία είναι αποτυπωμένο και το πρόσωπο του. Πραγματικά, τα πάντα είναι ανεξήγητα, καθώς δεν προκαλέσαμε ούτε σε μια στιγμή».
«Από τους παίκτες, τους προπονητές και την διοίκηση του Σπόρτιγκ δεν έχω κανένα παράπονο. Είναι προς τιμή τους η πράξη τους να μην επιχειρήσουν επίθεση στα τελευταία δευτερόλεπτα.
Πέρα από τις νίκες στον αθλητισμό υπάρχει το ιδεώδες η άμιλλα , και αυτή πρέπει να έχουμε όλοι μεταξύ μας, καθώς μεταξύ μας δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Πρέπει όλοι να μάθουν ότι εγώ την γλίτωσα, κάποιος άλλος δεν θα την γλιτώσει, και πρέπει να παραδειγματιστούν τα όργανα, η ομοσπονδία και βέβαια τα συνδικαλιστικά όργανα.
Πραγματικά στο νοσοκομείο με επισκευάστηκε ο προπονητής τους Σπόρτιγκ, ο Αλέξης Καρατζάς, ο οποίος δεν είχε λόγια να μου πει, καθώς ο άνθρωπος ντρεπόταν. Ωστόσο αυτός και οι παίκτες δεν φταίνε τίποτα, και πρέπει όλοι να καταλάβουν, και ειδικά οι ομάδες, ότι το σλόγκαν που λένε...δύναμή μας οι οπαδοί μας, μπορεί να γίνει το μεγάλο μειονέκτημά τους».
Ο Γιάννης Ντιμπ έχει αγωνιστεί για τρία χρόνια στο πρωτάθλημα της Συρίας. Και βέβαια ήταν αδύνατο να μην ρωτήσουμε να μας συγκρίνει την κατάσταση: «Στην Συρία πέρασα υπέροχα, καθώς πριν τα γεγονότα που βλέπουμε, ήταν μια φιλειρηνική χώρα. Στα γήπεδα πολλές φορές οι αστυνομικοί ήταν περισσότεροι από τους οπαδούς, ενώ σε γήπεδα με φανατικά κοινά των 6 και 7 χιλιάδων θεατών, αν έπεφτε κάτι μέσα στο παρκέ τα πρόστιμα ήταν εξοντωτικά καθώς ξεκινούσαν από τις 10 χιλιάδες δολάρια».
«Θεωρώ ότι αυτό που συμβαίνει στον Προμηθέα και στην Πάτρα είναι κάτι πρωτοποριακό για το Ελληνικό μπάσκετ, και δεν το συναντάς πουθενά. Στο γήπεδο έρχονται φίλοι του μπάσκετ και οικογένειες, ενώ το κλίμα είναι υπέροχο. Βλέπεις γονείς, και ανθρώπους που αγαπάνε το μπάσκετ στην Πάτρα.
Ο Προμηθέας αξίζει προσοχή, γιατί έχει μια διοίκηση που μας τα παρέχει όλα. Στην διάρκεια των παιχνιδιών γίνονται πολιτιστικά σόου, από συλλόγους που έρχονται να χορέψουν για την ψυχαγωγία του κόσμου, και όποιος θέλει βάζει χρήματα για την είσοδο, καθώς εισιτήριο δεν υπάρχει. Τα χρήματα μαλιστα καταλήγουν σε κοινωφελή ιδρύματα. Στον Προμηθέα όλοι απολαμβάνουν την απόλυτη φιλοξενία».
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
