Θαλάσσιο μέτωπο και…μπουρμπουλήθρες!

Αιφνιδιασμός; Κεραυνός εν αιθρία; Κεραμίδα στο κεφάλι μας; Τίποτα απ’ όλα αυτά. Αναμενόμενο ήταν. Απλά ο «άγνωστος χ» (κατά την προσφιλή έκφραση των μαθηματικών) παρέμενε ο χρόνος γνωστοποίησης.  Δεν θα αργούσε να συμβεί κι αυτό.

Η παρουσία στην Πάτρα  του υπουργού , του αρμόδιου περί τα θέματα της ναυτιλίας –κι όχι μόνο- ήταν η κατάλληλη στιγμή. Για να μην είναι και τελείως άκομψο να προβούν σε ανακοινώσεις από το κλεινόν άστυ.

Αρκούσαν μερικές φράσεις για να γκρεμιστεί το όνειρο που έτρεφαν άπαντες για το θαλάσσιο μέτωπο. Τα περίφημα 3.500 μέτρα που με φαρδιές πλατιές υπογραφές κυβερνητικών αξιωματούχων, στο παρελθόν, μας αποδίδονταν για να αποκτήσουν οι πατρινοί πρόσβαση στην παραλία τους , δεν ήσαν παρά φληναφήματα!

Λόγια και έγγραφα που πήρε ο άνεμος και τα σκόρπισε. Γιατί κατά τον κύριο υπουργό μόλις και μετά βίας περί τα 500 μέτρα θα αποδοθούν στην πόλη. Το υπόλοιπο τμήμα θα αξιοποιηθεί (πάντα με στόχο την εξασφάλιση πολυπόθητων χρημάτων για τα άδεια ταμεία).

Επι ένα και πλέον χρόνο η δημοτική αρχή ανέμενε καρτερικά , περιμένοντας ίσως κάποιο θάμα –όπως σημειώνει και ο Βάρναλης- που δυστυχώς δεν ήλθε…

Κόψαμε μερικά μέτρα κάγκελα παρουσία των τηλεοπτικών καμερών , για να πανηγυρίσουμε περιχαρείς  την κατάληψη της παραλιακής ζώνης και αναπαυθήκαμε στις δάφνες μας. Μόνο που αποδείχθηκαν πικροδάφνες!

Χωρίς στο μεσοδιάστημα να υπάρξει έστω και η τυπική επαφή με τον δανδή υπουργό με την χαρακτηριστική κόμη.

Ποιος ευθύνεται άραγε; Ο Κυβερνητικός παράγοντας που κοινοποίησε στους πολίτες τις αποφάσεις του, ή οι δημοτικοί άρχοντες που δεν κούνησαν το δαχτυλάκι τους , για υπέρμετρα μεγάλο χρονικό διάστημα;

Και τώρα αναζητούμε λύσεις μέσα από έκτακτες συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου. Για να αποφασίσει τι; Αυτό που είχε προκρίνει πέρυσι τον Σεπτέμβριο; Πως εάν δεν δοθούν άμεσα απαντήσεις για τις προθέσεις της Πολιτείας έναντι ημών να υπάρξουν δυναμικές κινήσεις.

Δεν αρκούν , ωστόσο, ούτε οι προθέσεις , ούτε πομφόλυγες κουβέντες.

Η δημοτική αρχή άκουγε τον υπόκωφο θόρυβο. Λάμβανε τις προειδοποιήσεις, αλλά ο εφησυχασμός πως το τσουνάμι δεν θα έφθανε στα παράλια της πόλης αρκούσε για την αδικαιολόγητη απραξία.

Και τώρα τι κάνουμε; Περιδιαβαίνουμε στα…συντρίμμια που άφησαν πίσω τους οι κυβερνητικές δηλώσεις!