«Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη»

«Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη».Έτσι αρχίζει το δραματικό ελεγειακό ποίημά του ο Διονύσιος Σολωμός, για την φρικτή καταστροφή που  υπέστη το νησί στις 22 Ιουνίου 1824. Ο τούρκος ναύαρχος επέδραμε κατά του μεγάλου ναυτικού κέντρου της Επαναστατημένης Ελλάδος, (Ύδρα, Σπέτσες, Ψαρά οι μεγάλες Ελληνικές Δυνάμεις)  με 176 πλοία και 12.000 στρατιώτες, ως να επρόκειτο για επιδρομή σε υπερδύναμη!! Τα ψαρά ήταν υπερδύναμη για τα τότε δεδομένα.

Οι κάτοικοι του νησιού ανερχόταν σε 30.000 εκ των οποίων οι 7.000 ήταν εντόπιοι  και οι λοιποί  πρόσφυγες από τα γύρω νησιά Χίο και ακτές Μ. Ασίας. Οι υπερασπιστές του νησιού ήταν 3.000. Η πολιορκία κράτησε δύο ημέρες και το νησί κατακτήθηκε με δραματικά  και φρικτά τα  επακολουθήσαντα γεγονότα.

Αυτά απαγορεύονται να γίνονται γνωστά στους Ελληνόπαιδες, διότι υπάρχει Νόμος του Γεωργίου Α. Παπανδρέου που ορίζει ότι η Ελληνική Ιστορία συντάσσεται από κοινή επιτροπή Ελλήνων και Τούρκων !!! Γι’ αυτό χάθηκε ο Κολοκοτρώνης και οι άλλοι σωτήρες της Ελλάδος από τα σχολικά βιβλία!!  Είναι δυνατόν μέσα στην οικογένειά  μας να βάλομε ρυθμιστές τρίτους σε ότι θέλομε να πράξομε; Ο Νόμος αυτός πρέπει να καταργηθεί αμέσως και τα Ιστορικά συγγράμματα να τα συντάσσουν Έλληνες! Τόσο αμνήμονες  και αχάριστοι  είμεθα εμείς οι νεοέλληνες;;

Σήμερα το νησί έχει 422 κατοίκους!! Και μεγάλη αδιαφορία από κρατικής πλευράς. Ούτε ο ιστορικός σεβασμός δεν κατέστη ικανός να προσφέρει στο νησί τα στοιχειώδη αναγκαία. Αν δεν υπήρχαν τα Ψαρά και τα δύο άλλα νησιά η επιτυχία της Επαναστάσεως θα ήταν αμφίβολη. Και όμως εξακολουθούν στο νησί να υπάρχουν λίγα χορτάρια για να μας υπενθυμίζουν τους απτόητους ήρωες και τις υποχρεώσεις μας προς αυτούς και τους απογόνους τους κατοίκους του Ιστορικού νησιού.

Η μνήμη πρέπει να μένει άσβεστος. Εν προκειμένω είναι οφειλή.