Μια -ζωτική- ανάσα μετά από τρία χρόνια ασφυξίας

Η προσωρινή διαταγή ακύρωσης του κλεισίματος της ΕΡΤ αν και -όπως ήταν φυσικό δεν αποτρέπει το λουκέτο, το μεταθέτει όμως- κλείνει ένα κύκλο αγώνα και αυτομάτως ανοίγει τον επόμενο. Πρώτη φορά στα τρία εφιαλτικά μνημονιακά χρόνια καταγράφεται μια -προσωρινή- σημαντική νίκη.

Οι χιλιάδες λαού που εκφράστηκαν αυτά τα εφτά εικοσιτετράωρα με κάθε τρόπο, με αυταπάρνηση γιατί τους έκλεβαν, τους βίαζαν το πρώτο δημόσιο αγαθό -την ενημέρωση- μαζί με τις μνήμες και τη μουσική τους, νοιώθουν για πρώτη φορά ότι η ενότητα που σφυρηλατήθηκε σ' αυτό τον αγώνα είχε -επιτέλους- αποτέλεσμα. Έσπασε το: από ήττα σε ήττα μέχρι την τελική νίκη...

Πρωτοτυπία

Η παγκόσμια πρωτοτυπία της εν μια νυκτί κατάργησης της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης ακολουθήθηκε από μιαν άλλη σημαντικότερη παγκόσμια πρωτοτυπία: για εφτά ημέρες οι θριαμβευτές επί του λαϊκού ράκους ελέω μνημονίου, βρέθηκαν σε μιαν αδυναμία να επηρεάσουν μέσω της TV, την ψυχολογία και να παραμορφώσουν, όπως έκαναν επιτυχώς χρόνια τώρα, την ενημέρωση ενός ολόκληρου λαού.

Επτά μέρες και έξι νύχτες

Το θηρίο ξεδοντιασμένο γρύλιζε ακατάληπτα μέσω της DIGEA και του απίθανου ακροδεξιού εσμού της παρέας Σαμαρά για επτά ολόκληρες μέρες. Επτά μέρες που το αξιοπρεπές κομμάτι του δημοσιογραφικού κόσμου ένοιωσε την -απαραίτητη- ανεξαρτησία να εφαρμόσει το λειτουργηματικό του χαρακτήρα.

Και η “φίμωση” του συστήματος συνοδεύτηκε από μια πρωτόγνωρη ελευθερία και πραγματική δημοκρατία στα ΜΜΕ. “Πουλάκια” κελάηδησαν και μάθαμε πολλά για το ρόλο που επιτέλεσαν την τριετία που διανύουμε εκδότες-εργολάβοι, πολιτικοί-πιόνια, δημοσιογράφοι-φερέφωνα.
Μια βδομάδα χωρίς το Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή αλλά με άφθονη πλατεία Ταξίμ.

Μια βδομάδα που δε μας τρομοκρατούσε ο εμετικός Τόμσεν και η συμμορία του αλλά νοιώθαμε στο πετσί μας ότι μπορούμε -σαν κοινωνία- και χωρίς τον Πρετεντέρη και τους ομοίους του.

Ο πάνθηρας βγήκε από το κλουβί.

Όλα αυτά, δε μαζεύονται εύκολα.

Κι αν κάποιοι πιστεύουν πως η απόφαση του ΣτΕ έδωσε στον παραπαίοντα Σαμαρά και στους δύο του τρίο της καταστροφής το φιλί της ζωής, μιας και απέφυγαν τις εκλογές, ας αρχίζουν να ετοιμάζονται για τα επόμενα: οι 150000 απολύσεις που χουν υπογράψει με τους επικυρίαρχους μέχρι το 2015 αρχίζουν ήδη. 200 σχολεία και 5 νοσοκομεία μέσα στον Ιούλιο κλείνουν. Η αποτυχία εκχώρησης της ΔΕΠΑ στους Ρώσους και το μπλοκάρισμα της ιδιωτικοποίησης του ΟΠΑΠ θα οδηγήσει στην επίσπευση της προσπάθειας εκχώρησης του νερού (ΕΥΑΘ), το ξεδόντιασμα της εθνικής βιομηχανίας όπλων κοκ.

Πεδίο δόξης λαμπρόν για όλους όσοι κρίνουν σαν πολύτιμη παρακαταθήκη την νίκη του κινήματος για την ΕΡΤ.
Και κάτι άλλο. Ακόμα κι αν βάλουν πάνω από τα κεφάλια των δημοσιογράφων της ΕΡΤ ταγματάρχη να υπαγορεύει τις ειδήσεις, θα επιτύχουν το σκοπό τους;
Η χειραφέτηση είναι κάτι που έδωσε αποτελέσματα για να σβήσει έτσι άδοξα...

Το θηρίο είναι πιο άγριο όταν πληγώνεται

Θα λυσάξουν. Θα βάλουν τα δυνατά τους να μας πείσουν πόσο αρνητική ήταν η “αναρχία” που επικράτησε αυτές τις επτά ημέρες. Θα αμολήσουν τα νεοναζιστικά αποβράσματα που τους στήριξαν στο κλείσιμο της ΕΡΤ σαν επικοινωνιακούς κριούς για να αντιστρέψουν τον κόσμο που είχε κολλημένο το αυτί του στις δημόσιες ραδιοσυχνότητες, που έψαχνε απεγνωσμένα το σήμα της ΕΡΤ βρίζοντας τη λογοκρισία ή που είχε ανοιχτό το διαδίκτυο σε άπειρα site που απειθάρχησαν στον ανεκδιήγητο Στουρνάρα και τις εντολές του.

Θα “χτυπήσουν” σύντομα μόνο που θα έχουν απέναντί τους κόσμο που ένοιωσε τη δύναμή του.

Θα νικήσουμε;

Η σημερινή μέρα, είναι αρχή αυτοσυνειδησίας για όλους.
Για τον απλό άνθρωπο που ξέφυγε από το φόβο του για επτά ημέρες και έξι νύχτες.

Για τον αδιάφορο που κάτι άλλαξε στην καθημερινότητά του διαφορετικά από ότι πριν που τα αντιμετώπιζε όλα με μοιρολατρία.

Για τους ανθρώπους των ΜΜΕ και κυρίως της ΕΡΤ που επανανακάλυψαν το ρόλο τους και τη δύναμή τους.

Για την Αριστερά -τέλος- που σε όλες τις εκδοχές της δεν άφησε να επικρατήσουν τα “κλασσικά εικονογραφημένα” των στρατηγών χωρίς στρατό και -για πρώτη φορά- αποδέχτηκε να συνομιλήσει με τον κόσμο, να τον ακούσει και να γίνει κομμάτι του.

Ανοίγει έτσι, μια νέα ποιότητα στη σχέση του λαού με την πολιτική. Ο “καναπές” ήταν μια επίφαση. Η απελπισία της καταστροφής που συντελείται από την τροϊκανή κυβέρνηση μπορεί να οδηγήσει και σε άλλες ατραπούς από την αδράνεια. Δημιουργικές ατραπούς.

Η πρώτη αφορμή δόθηκε, θα της δώσουμε την ευκαιρία να ξαναϋπάρξει;

Όλα αυτά είναι απαραίτητα για να δημιουργηθούν όροι για να νικήσουμε, να νικήσει η κοινωνία, να οδηγήσει σε πτώση το σάπιο πολιτικό σύστημα, με πραγματική δημοκρατία, παραγωγική ανασυγκρότηση και τον κόσμο στους δρόμους να επαναδιεκδικεί τις κατακτήσεις του.

Θα νικήσουμε. Θα πάρουμε τη χώρα μας πίσω...