Βασίλης Στεφανάκος: «Τον λύκο μέσα μου, δεν θα τον κάνω λυκόσκυλο»

Παρέμβαση στο κοινωνικό – οικονομικό γίγνεσθαι κάνει μέσα από το parapolitika.gr ο Βασίλης Στεφανάκος, που αυτή την περίοδο έχει μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού. Αποσπάσματα αυτής παρουσιάστηκαν στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ. Σήμερα , παρουσιάζουμε το σύνολο της ενδιαφέρουσας συνέντευξης στην οποία ο Στεφανάκος (όπως και στο blog του vstef.blogspot.com) «ξεδιπλώνει» τις πολιτικές του θέσεις και προβληματισμούς.

- Κύριε Στεφανάκο, ανέκαθεν η φυλακή βρισκόταν πολλά βήματα πιο μπροστά για τα συμβαίνοντα στο παρασκήνιο σοβαρών γεγονότων που απασχολούν την κοινή γνώμη, τη δικαστική αρχή και το πολιτικό σύστημα. Τι λέει, λοιπόν, η φυλακή για τη λίστα Λαγκάρντ; Πόσοι από αυτούς που μπαινοβγαίνουν στις Προανακριτικές και τα ανακριτικά γραφεία , έχουν πραγματικές ευθύνες και πόσοι ακόμη έβαλαν το χέρι στη μαρμελάδα αλλά παραμένουν στο απυρόβλητο;

Στη φυλακή καταλήγουν οι «ηττημένοι», ενώ οι «κερδισμένοι» συνεχίζουν στα γραφεία τους ή στα έδρανα τους. Κατόπιν αυτού νομίζω πως η κοινωνία των φυλακών έπεται των εξελίξεων. Εδώ αρκετοί γνωρίζουν πολλά, αλλά τουλάχιστον στην αρχή ελπίζοντας σε μία συμβιβαστική αποφυλάκιση, κρατούν το στόμα τους κλειστό. Όσο κυλάει ο καιρός και απελπίζονται, ότι κι αν πουν δεν υπολογίζεται, αφού δημοσιογραφικά είναι «καμμένο» το θέμα και η κοινή γνώμη ασχολείται με τα επίκαιρα σκάνδαλα. ΄Αλλωστε είναι γνωστό στα δημοσιογραφικά και πολιτικά γραφεία, όπως και στις συντροφιές «πολύξερων» ότι οι αντιπαραθέσεις γίνονται εντός ορίων. Όποιος υπερβαίνει αυτά τα όρια βαφτίζεται καλτ ή προβοκάτορας, εκτός αν έχει τη στήριξη των ΜΜΕ οπότε βγαίνει στη φόρα και κάποιο Βατοπέδι (αλήθεια, το θυμάται κανείς;). Αλλά, δυστυχώς αυτές οι αποκαλύψεις τελικά λειτουργούν ως ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ ομοίων.

- Αποστρέφεστε τον χαρακτηρισμό ποινικός αλλά αδυνατώ να χρησιμοποιήσω άλλον προκειμένου να ρωτήσω γιατί κανείς από σας δεν συμπεριλαμβάνετε σε τέτοιες λίστες , παρά το γεγονός ότι εκτίετε μεγάλες ποινές φυλάκισης που έχουν και οικονομικό υπόβαθρο (λύτρα από απαγωγές, εγκληματικές δραστηριότητες κτλ);

Η αποστροφή μου προς τους χαρακτηρισμούς εξαρτάται από το ποιος τους εκφράζει. Είμαι κρατούμενος για ποινικά αδικήματα, δεν είμαι πολιτικός κρατούμενος. Για πολύ λίγα πράγματα απ' όσα έχω κάνει μετανιώνω. Αντίθετα μετανιώνω για πολλά που δεν έχω κάνει. Για τα οικονομικά θέματα έχω ζητήσει παραιτούμενος των δικαιωμάτων μου να ελεγχθώ εγώ και οι έως τρίτου βαθμού συγγενείς μου, απανταχού και παντοιοτρόπως. ΄Εχω ελεγχθεί δύο φορές και ουδέποτε υπήρξε ένδειξη παράνομου ή και νόμιμου πλουτισμού. Άρα ή δεν είχα οφέλη ή τα έχω θάψει.

- Πλέον όσων σας καταλογίζουν, ουδείς αμφισβητεί την επιτυχημένη επιχειρηματική σας δραστηριότητα. Ως επιχειρηματίας πώς καταφέρνετε να διευθύνετε τις εταιρίες σας μέσα από τη φυλακή;

Ήμουν δραστήριος, αλλά όχι επιτυχημένος επιχειρηματίας. Απλά επιβίωνα επαγγελματικά, σχεδόν τριάντα χρόνια. Πλήρωνα όπου χρωστούσα, αλλά και τους λογαριασμούς μου στο «κράτος». Πια λίγη σημασία έχει τώρα αυτό.

- Είναι εύκολο να ζητεί κανείς από την εκάστοτε κυβέρνηση την τριετία του Μνημονίου , να ζητεί την αποφυγή των οριζόντιων περικοπών στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού με μοναδικό «αντίβαρο» την πάταξη της φοροδιαφυγής. Πόσο δύσκολο όμως είναι να επιτευχθεί κάτι τέτοιο από τη στιγμή που το Κράτος της Μεταπολίτευσης έχει δομηθεί πάνω σε γραφειοκρατικούς μηχανισμούς που τροφοδοτούν την διαφθορά;

Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση νομίζω ότι ήταν απλά η βελόνα που έσκασε τη φούσκα της ελληνικής οικονομίας. Ολο αυτό το αρνητικό κλίμα που έχει προκύψει από τις ηγεσίες των χωρών της ΕΕ., προς τους έλληνες ομολόγους τους, συνίσταται στο ότι οι έλληνες πολιτικοί δεν παίζουν σωστά το ρόλο τους με συνέπεια να εκθέτουν-δυσφημούν το σύστημα και να ξεσηκώνουν το «ποίμνιο». Τους καταλογίζουν προχειρότητα, έλλειψη πυγμής και ομηρία άνευ όρων από τζάκια πολιτικά και επιχειρηματικά με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε μια κατασταλτική μορφή καπιταλισμού που απλά ξεζουμίζει ότι έχει απομείνει στο φτωχό τόπο μας κάνοντας μας να ονειρευόμαστε όχι πια «σοσιαλισμούς», αλλά έστω ένα καπιταλιστικό σύστημα στην παραγωγική του μορφή με μια δουλίτσα έστω για να πληρώνουμε τους λογαριασμούς. Αυτό πλέον είναι επιτακτική ανάγκη για να διατηρηθεί το σύστημα. Πιστεύω ότι θα καταλάβουν πως με επιστρατεύσεις και καταστολή, όσους Στουρνάρες και αν στείλουν οι εταίροι, το υπάρχον πολιτικό προσωπικό της συγκυβέρνησης, είναι ακατάλληλο. Σύντομα θα χρειαστεί αυτό το ρυθμιστικό ρόλο ανάμεσα στην κοινωνία και την άρχουσα τάξη -κάτι το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι ο θεσμικός ρόλος των κυβερνήσεων στο καπιταλιστικό σύστημα- να το προσπαθήσει η αξιωματική αντιπολίτευση. Βέβαια, όλα αυτά τα παραπάνω δεινά δεν θα ήταν δυνατό να επιτευχθούν δίχως τους διεφθαρμένους μηχανισμούς της γραφειοκρατίας και τη συνέργεια της Δικαιοσύνης. Μένει να δούμε τί θα κάνει με αυτό η διάδοχη υπό τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση.

- Από την ενασχόληση σας όλα αυτά τα χρόνια με το επιχειρείν, έχετε εντοπίσει τρόπους αύξησης των δημοσίων εσόδων και πάταξης της διαφθοράς;

Καπιταλισμός μεν, παραγωγικός δε, με θέσεις εργασίας, με κοινωνικό πρόσωπο, κάτι σαν τις σοσιαλδημοκρατίες του Βορρά. Εχω ζήσει σε τέτοια περιβάλλοντα και μου φαντάζει καλή μια τέτοια εκδοχή για τον κουρασμένο κοσμάκη, κάτι σαν διάλλειμα. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε ότι εκ των συστατικών του DNA της κερδοσκοπίας είναι ο ανταγωνισμός ο οποίος εξελίσσεται αυτομάτως σε αθέμιτο. Αρα, λοιπόν, η κερδοσκοπία είναι σύμφυτη με τη διαφθορά, δε μπορεί να είναι αλλιώς. Αυτή η... στάνη, αυτό το τυρί βγάζει! Ετσι, λοιπόν, η κατάσταση αυτού του παραγωγικού μοντέλου θα μεταλλαχθεί σύντομα σε κατασταλτικό-αδηφάγο. Αυτό θα πρέπει να περιμένουμε. Με αυτές, λοιπόν, τις λύσεις απλά κυλάει ο χρόνος. Υπάρχει, βέβαια, κι άλλος δρόμος, ο μακρύς και ο επίπονος της αντίστασης, της ξεκάθαρης άρνησης να παραιτηθείς από τις αρχές σου, για όσους οραματίζονται το καλό της ανθρωπότητας με διαφορετικές κοινωνίες. Αλλά κι αυτός είναι ένας δρόμος που αν σε ενδιαφέρει να φτάσεις, δεν θα αντέξεις. Είναι ένας δρόμος γι' αυτούς που αρκούνται στο ταξίδι...

- Αυτή την περίοδο κρατείστε στον Κορυδαλλό. Πώς αισθάνεστε «περιβαλλόμενος» από καταχραστές δημοσίου χρήματος που μέχρι πρότινος διεκδικούσαν την πρωθυπουργία ή πρωτοστατούσαν ως επιφανείς στο επιχειρηματικό - κοινωνικό γίγνεσθαι;

Αυτοί στεγάζονται σε ειδική πτέρυγα κράτησης, αλλά πολλές φορές συναντιόμαστε στους κοινόχρηστους χώρους της φυλακής. Στην αρχή επηρεασμένος από το κλίμα της φυλακής, ήθελα να τους δώσω καμιά καρπαζιά, αλλά τί νόημα θα είχε, αφού είναι ηλικιωμένοι και παριστάνουν και τους αρρώστους. Αλλωστε η όποια «καρπαζιά» σε κάτι τέτοιους έχει νόημα όταν αυτοί είναι «ένδοξοι στην εξουσία» και έχουν και τη συνοδειούλα τους.
(Η ώρα πήγε 7:25 το πρωί, μόλις τώρα μου ξεκλείδωσε ο Παντελής την πόρτα)

- Αποτελεί λύση για τη Δημοκρατία η ποινικοποίηση της Χρυσής Αυγής από τη στιγμή που ο εκφασισμός της κοινωνίας έχει ήδη αποφέρει στο κόμμα του κ. Μιχαλολιάκου 440.000 ψήφος στις τελευταίες εκλογές ; Θυμίζω ότι ο Χίτλερ εξελέγη στη Γερμανία ενώ στην Ιταλία η εξουσία παραδόθηκε στον Μουσολίνι τον Οκτώβριο του ’22 από τον βασιλιά Βίκτορ Εμμανουήλ Γ’. Το φασιστικό κόμμα του Ντούτσε, αριθμούσε τότε 37 βουλευτές. Ποιοι είναι οι τρόποι αντιμετώπισης ενός τέτοιου φαινομένου που γνωρίζω ότι έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και στις φυλακές , λόγω της συμφόρησης τους από αλλοδαπούς;

Ζούμε σε ένα θλιβερό πολιτικό περιβάλλον. Η λέξη Δημοκρατία είναι ταμπέλα σε ξενοίκιαστο μαγαζί. Το κοινοβούλιο δεν ελέγχει, δε νομοθετεί. Στην κοινωνία προβάλλουν οι τηλεοράσεις τα καβγαδάκια των βουλευτών και τις αστυνομικές ηλεκτρονικές τους έρευνες. Η υπό τον Στουρνάρα συγκυβέρνηση είναι μία πλειοψηφία την οποίαν διέπουν τρία χαρακτηριστικά: ΝΔ-αυταρχισμός, ΠΑΣΟΚ-απάτη και ΔΗΜΑΡ- ότι χειρότερο: υποκρισία. Το μόνο που κάνει το σύστημα να προσομοιάζει με Δημοκρατία είναι η διαδικασία των εκλογών. Εδώ πάλι έχουμε έναν λαό πολιτικά ανώριμο, με μη ενηλικιωμένη σκέψη, ξενυχτισμένο και με πονοκέφαλο μετά το πάρτι των τελευταίων χρόνων. Η ετυμηγορία του, πόση σοβαρότητα μπορεί να έχει; Και τί μπορεί να κάνει κάποιος άλλος που δε συμφωνεί με αυτό; Ν' αρχίσει να μαλώνει με τον παλιό του φίλο, τον γείτονά του, διότι αυτός επιμένει να κρέμεται από τα ναυάγια των παλιών κομμάτων, αντί να πάρει απόφαση να κολυμπήσει και να σωθεί; Πως να εξηγήσει ότι αυτές οι εμμονές του φίλου και γείτονα, επηρεάζουν το μέλλον και του δικού του παιδιού; Πιστεύω, λοιπόν, στο παρόν πολιτικό σκηνικό πως οι ακροδεξιοί αν δεν ήταν βλαμμένοι να επιμένουν στο ναζισμό και στον ακραίο ρατσισμό, θα ήταν πρώτο κόμμα. Και το ξενοίκιαστο μαγαζί με την ταμπέλα Δημοκρατία, θα έγραφε από κάτω και Χρυσή Αυγή. Στη φυλακή Χρυσή Αυγή δεν υπάρχει. Κι αν είναι και κανένας, κρύβεται! Τώρα, αν τους ποινικοποιήσουν και έρθουν, θα έχει ενδιαφέρον, αν και δε νομίζω να έρθουν διότι η ακροδεξιά είναι συνυφασμένη με το παρακράτος και δεν πάει ποτέ φυλακή, απλά πάει στην υπηρεσία της.

- Πόσο και μέχρι πότε θα «φοράτε» αυτό το «κουστούμι» που σας έχει στερήσει «τον ανώτατο Θεό που κυβερνά όλους τους άλλους» όπως έγραφε ο Καμύ για την ελευθερία; Οι δικαστές αποφαίνονται: «Ισόβια» . Πιο παλιά έχετε πει ότι ανά πάσα στιγμή μπορείτε να αποδράσετε. Γνωρίζω ότι τα «σίδερα» δεν προσδιορίζουν το πρόβλημα για σας αλλά η διάθεση. Μέχρι πότε θα υπομένετε να αποφανθεί η Δικαιοσύνη για την κοινωνική σας επανένταξη;

Στη φυλακή είμαι γιατί έπαιξα και έχασα. Είχα την ψευδαίσθηση ότι στο πόκερ χρειάζεται ευφυία και θάρρος. Ήθελε, όμως, σύνεση και σημαδεμένη τράπουλα. Αν γύρναγα πίσω το χρόνο, θα ήθελα αν ήταν να πάω φυλακή, να πήγαινα σε πιο μικρή ηλικία. Τολμώ να πω ότι στη φυλακή ενηλικιώνομαι. «Δεν έμαθα την ελευθερία στα κείμενα του Μαρξ, την έμαθα στη μιζέρια», έγραψε επίσης ο Καμύ. «Οσο για τον ανώτατο θεό που κυβερνά όλους τους άλλους», δεν είναι η ελευθερία που προσδιορίζεται από τα σίδερα. Έχω διανύσει μία έντονη ζωή από απολαύσεις και δραστηριότητες, όπως ορίζονται από την καθημερινότητα του ανθρώπου. Τα πρώτα χρόνια φυλάκισης με ενοχλούσε η ήττα μου και φοβόμουν μη συνηθίσω τη φυλακή και ιδρυματοποιηθώ. Αργότερα, αφού έπαψα να ονειρεύομαι για μένα και στα όνειρα μου πρωταγωνιστούν πιο ενδιαφέρουσες φιγούρες, κατάλαβα ότι μπορώ να κάτσω στη φυλακή όλη μου τη ζωή και να νιώθω ελεύθερος, αν οι πρωταγωνιστές των ονείρων μου είναι ευτυχισμένοι μαζί με όλους όσους αγαπώ πολύ ή και λιγότερο με την προϋπόθεση ότι θα καταφέρνω να τσακίζω όποιον τους ενοχλεί, διότι παρά τους φιλοσοφικούς περιπάτους, το λύκο μέσα μου δεν θα τον κάνω λυκόσκυλο...Άλλωστε, πόσο θα ενδιέφεραν τα λεγόμενα μου αν δεν τα έλεγε ένας ποινικός κατάδικος;