Νέες μορφές ενημέρωσης

Στις μέρες μας, όπου ανθίζει κυριολεκτικά η τεχνολογική πρόοδος, έχει παρατηρηθεί μια νέα μορφή ενημέρωσης, στην οποία πρωταγωνιστούν κατά κύριο λόγο οι απλοί άνθρωποι, οι οποίοι με άρμα τα νέα και σύγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα, συνθέτουν ένα καινούργιο πλαίσιο αναπαραγωγής των ειδήσεων. Ένα νέο εγχείρημα που ουσιαστικά διέπεται από αρνητικά και θετικά στοιχεία, τα οποία εν συνεχεία θα αναφέρουμε.                                                                                                 Εν πρώτοις, η εμφάνιση αυτής της νέας μορφής καταγραφής των γεγονότων, έχει προκαλέσει ρήξη στον άκρατα μονοπωλιακό και στυγνά επαγγελματικό χαρακτήρα της ενημέρωσης. Πλέον ο δέκτης μπορεί να αναζητήσει την εγγύτητα και την αξιοπιστία των ειδήσεων, μέσα από την ήδη υπάρχουσα ποικιλομορφία της ηλεκτρονικής και έντυπης πληροφορίας που του προσφέρεται.             Εν δευτέροις, ενισχύεται το περιεχόμενο της είδησης και έρχονται στο φως νέα δεδομένα που αποτελούν γεγονός. Η τεχνολογία και το διαδίκτυο προσφέρουν την δυνατότητα στον οποιονδήποτε, να παρουσιάσει μια είδηση που εκτυλίχθηκε ενώπιον του με επιχειρήματα και χειροπιαστές αποδείξεις, με την βοήθεια των πολυμέσων. Κατά αυτό τον τρόπο, το γεγονός δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση και είναι εξ’ ολοκλήρου αποδεκτό.                                                                                                Επίσης, μέσα από αυτή την εξέλιξη, προάγεται η ενεργή συμμετοχή των πολιτών στα δημόσια πράγματα και η δημοκρατία της ενημέρωσης αποκτά διευρυντικό χαρακτήρα. Ο δέκτης έχει την πεποίθηση ότι αποτελεί φορέα της δημόσιας πραγματικότητας και μπορεί κάλλιστα να εισάγει μια προσωπική άποψη και γνώμη επί των τεκταινομένων. Έτσι η ενημέρωση και η καταγραφή των γεγονότων είναι προσιτές στον απλό και μέσο πολίτη.                                                 Παρά ταύτα, υπάρχουν και αρνητικές πλευρές που χαρακτηρίζουν αυτό το νέο ριζοσπαστικό δεδομένο στον χώρο της ενημέρωσης. Είναι γεγονός ότι αυτή η εξέλιξη θα αλλάξει ριζικά το ύφος και το ήθος της δημοσιογραφίας που μέχρι τώρα γνωρίζαμε.                                                                                                                 Για παράδειγμα, η ‘’κατάργηση’’ των διαχωριστικών συνόρων της δημοσιογραφικής ενασχόλησης, ενέχει το  ενδεχόμενο υποβάθμισης και απαξίωσης του ποιοτικού στοιχείου της δημόσιας και ιδιωτικής ενημέρωσης. Ο ερασιτεχνισμός και η προχειρότητα που θα διαδεχθεί τον επαγγελματισμό, θα προκαλέσει ανεπανόρθωτες βλάβες στο κύρος και την έγκριτη πηγή των πληροφοριών και θα δημιουργήσει το αίσθημα της ανακρίβειας των όσων γράφονται και λέγονται κατά καιρούς.                                                                       Επιπρόσθετα, ο λεγόμενος ‘’εκδημοκρατισμός’’ της ενημέρωσης, ως απόρροια της ενασχόλησης των πολλών με την καταγραφή των γεγονότων , που επιτυγχάνεται μέσα από τις νέες τεχνολογίες, ενέχει σοβαρούς κινδύνους για την αξιοπιστία των συμβάντων. Επειδή η τεχνολογική διαδικασία προχωρεί με αλματώδεις ρυθμούς, οι παροχές που προσφέρει στους χρήστες είναι τόσο ισχυρές που μπορούν να καταστήσουν την ανακρίβεια και την μυθοπλασία σε χειροπιαστή και αδιάσειστη πραγματικότητα. Τα οπτικά εφέ και η επιτήδευση των ντοκουμέντων είναι όλο και περισσότερο δυσδιάκριτα στο τρίτο μάτι.                   Εν κατακλείδι, συνάγεται το συμπέρασμα ότι το πεδίο της ενημέρωσης έχει πλέον εισέλθει σε ένα μεταβατικό στάδιο, το οποίο είτε θα διαψεύσει, τις ήδη υπάρχουσες προσδοκίες, είτε θα αναδειχθεί σωτήριο όπλο στην υπηρεσία των καιρών και των πολιτών που αναζητούν εναγωνίως την ανόθευτη αλήθεια.

Ελευθέριος Π. Φράτης