Το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων ανακινεί η Δημοκρατική Συμμαχία

Κατά την περίοδο 1941 - 1945 οι δυνάμεις της Κατοχής προέβησαν στη χώρα μας σε πολυάριθμες εκτελέσεις και βασανισμούς, ενώ πολίτες άλλων θρησκευμάτων και κοινωνικών αποχρώσεων εξοντώθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η χώρα λεηλατήθηκε, ο παραγωγικός ιστός καταστράφηκε και ο ελληνικός λαός υπέφερε από φτώχεια, εξαθλίωση και πείνα. Το Ελληνικό Δημόσιο υποχρεώθηκε στην πληρωμή υπέρμετρων «Εξόδων Κατοχής» και επιπλέον στην καταβολή πρόσθετων ποσών με τη μορφή Δανείου προς τις Χώρες του Άξονα. Το γεγονός αυτό έπληξε ανεπανόρθωτα τα δημοσιονομικά της χώρας και αυξήθηκε σημαντικά η φορολογία.Οι μεταπολεμικές συσκέψεις, τα συνέδρια και οι συνθήκες ειρήνης αναγνώρισαν το απόλυτο δικαίωμα της Ελλάδας στην καταβολή νομίμων αποζημιώσεων από τα κράτη του Άξονα, καθώς επίσης και το δικαίωμα των θυμάτων να λάβουν τις προβλεπόμενες από το Διεθνές Δίκαιο ειδικές αποζημιώσεις για περιπτώσεις εγκλημάτων πολέμου.

Η Γερμανία ουδέποτε κατέβαλε οποιαδήποτε αποζημίωση προς τους έλληνες πολίτες ή προς το ελληνικό κράτος, ενώ επέστρεψε μόνο μικρό τμήμα του δανείου, που πήρε από την Ελλάδα στα χρόνια της Κατοχής. Αντ’ αυτού, σήμερα, επιδίδεται σε προσβλητικές δηλώσεις για την ικανότητα της χώρας μας να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους και επαίσχυντα προτείνει μάλιστα το διορισμό «Οικονομικού Επιτρόπου», επεμβαίνοντας επί της ουσίας στα κυριαρχικά δικαιώματά μας.

Με κοινοβουλευτική του παρέμβαση προς τον Πρωθυπουργό Λ. Παπαδήμο, και προς τον Υπουργό Οικονομικών Ευ. Βενιζέλο, ο Βουλευτής Ηρακλείου της Δημοκρατικής Συμμαχίας Λευτέρης Αυγενάκης, ζητά να διεκδικηθούν άμεσα και με κάθε τρόπο οι γερμανικές αποζημιώσεις, με πρώτους τους Μαρτυρικούς Δήμους και Κοινότητες, που είδαν τους κατοίκους τους να εκτελούνται και τα σπίτια τους να καίγονται, την επιστροφή του κατοχικού δανείου, αλλά και των αρχαιολογικών θησαυρών που εκλάπησαν εκείνη την περίοδο.

Όπως αναφέρει στο έγγραφό του ο κ. Αυγενάκης, «Η ικανοποίηση των σχετικών αιτημάτων της Χώρας μας και των θυμάτων θα αποτελέσει ισχυρό προηγούμενο, ώστε να αποτραπεί η νομιμοποίηση παρόμοιων πρακτικών στο μέλλον».