Πάτρα: "Ηχηρή" παρέμβαση των σπουδαστών της Δραματικής Σχολής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.

Την έντονη διαμαρτυρία τους για το γεγονός ότι άλλαξε το πρόγραμμα των σπουδών τους μετά την έλευση του νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, εκφράζουν με δημόσια επιστολή τους οι σπουδαστές της Δραματικής Σχολής Θεάτρου. Μάλιστα διερωτώνται πώς μπορεί ένας σπουδαστής να βασίσει την εκπαίδευσή του σε μια δραματική σχολή τετραετούς φοίτησης της οποίας το πρόγραμμα σπουδών αλλάζει κάθε τρία χρόνια; Εκτός των άλλων εξηγούν ποιος και γιατί τους χρέωσε ουσιαστικά αντικομουνισμό...

Όλο το κείμενο των σπουδαστών της Δραματικής Σχολής του ΔΗΠΕΘΕ έχει ως εξής:

"Τον τελευταίο καιρό έχει δημοσιοποιηθεί ένα θέμα που αφορά τη δραματική σχολή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Ως σπουδαστές της σχολής, επιλέξαμε ως τώρα να μην ανοίξουμε το ζήτημα στην πόλη και να εμπιστευτούμε το χειρισμό του από τα θεσμικά όργανα. Όμως, για λόγους που εξηγούνται παρακάτω, θέλουμε πλέον να αφηγηθούμε τα γεγονότα, όπως τα βιώσαμε και όσο πιο αντικειμενικά μπορούμε.

Μάρτιος 2015: Σε συνάντησή μας με το δήμαρχο και τον πρόεδρο του ΔΣ του ΔΗΠΕΘΕ κο Τερζή, και οι δύο δεσμεύονται ότι η επικείμενη αλλαγή του καλλιτεχνικού διευθυντή δεν θα επηρεάσει ούτε στο ελάχιστο τη φιλοσοφία και το πρόγραμμα σπουδών της δραματικής σχολής.

Οκτώβριος 2015: Χωρίς καμιά επίσημη ενημέρωσή μας από τον νέο καλλιτεχνικό διευθυντή κο Καζάκο, η νέα χρονιά ξεκινά με αλλαγές στον τρόπο διδασκαλίας των μαθημάτων για τα τρία πρώτα έτη. Φυσικά, στο 4ο έτος που φέτος δίνει τις διπλωματικές του εξετάσεις δεν επιβλήθηκε κάποια αλλαγή, ωστόσο τα υπόλοιπα τρία έτη ξεκινούν τη χρονιά με ορισμένες αλλαγές στο διδακτικό προσωπικό και στο πρόγραμμα σπουδών. Μέσα σε μερικούς μήνες συνειδητοποιούμε ότι πλέον η σχολή λειτουργεί βάσει όχι μίας συγκεκριμένης, αλλά διαφορετικών φιλοσοφιών.

Δεκέμβριος 2015: Το Β' έτος της σχολής, το οποίο έχει υποστεί και τις μεγαλύτερες αλλαγές, συναντά τον κο Καζάκο και μετά από συζήτηση ζητάει την επαναφορά του παλαιού προγράμματος σπουδών. Ο κος Καζάκος μάς καθησυχάζει ότι το πρόγραμμα σπουδών θα επαναφερθεί. Οι μήνες περνούν και στις υπενθυμίσεις μας ο κος Καζάκος απαντά ότι από στιγμή σε στιγμή θα γίνει διοικητικό συμβούλιο όπου θα τεθεί το θέμα μας.

Μάρτιος 2016: Το Β’ έτος στέλνει ένα email στον καλλιτεχνικό διευθυντή και στον πρόεδρο του ΔΣ και ζητά να επισπευσθεί η συνεδρίαση του ΔΣ στην οποία θα συζητηθεί το θέμα που έχει θέσει. Ζητείται επίσης το email αυτό να προωθηθεί σε όλα τα μέλη του ΔΣ, κάτι που όπως μάθαμε εκ των υστέρων, δε συνέβη.

Λίγες εβδομάδες μετά, σε πολύωρη συζήτηση με τον κο Καζάκο, όλοι οι σπουδαστές της σχολής τού εκθέτουμε το κοινό μας αίτημα για τη διασφάλιση της σταθερότητας του εκπαιδευτικού συστήματος, το οποίο δε μπορεί να αλλάζει κάθε φορά που θα αλλάζει η δημοτική αρχή και θα επιλέγεται νέος καλλιτεχνικός διευθυντής, καθώς και το αίτημά μας να ολοκληρώσουμε τις σπουδές μας με το πρόγραμμα σπουδών με το οποίο τις ξεκινήσαμε.

Ο κος Καζάκος μάς εξηγεί πως ο ίδιος δεν είχε καμιά πρόθεση να παρέμβει στη σχολή, ωστόσο δέχεται πιέσεις από τη δημοτική αρχή(!). Ο λόγος είναι ότι πέρυσι, όταν ενημερωθήκαμε ότι η σύμβαση του προκατόχου του κυρίου Καζάκου, Θοδωρή Αμπαζή, δε θα ανανεωθεί με σκοπό αυτός να αντικατασταθεί από κάποιον ιδεολογικά προσκείμενο στη δημοτική αρχή, προβήκαμε σε διαμαρτυρία. Για τη δημοτική αρχή, η περσινή αυτή διαμαρτυρία μας εκλαμβάνεται ως πολιτική επίθεση και χαρακτηρίζεται ακόμα και ως αντικομμουνιστική πράξη η οποία υποκινήθηκε από τους καθηγητές της σχολής, επομένως αυτά τα πρόσωπα εκτέθηκαν πολιτικά και κατά συνέπεια δε μπορούν να συνεχίσουν να διδάσκουν στη σχολή.

Στην ερώτησή μας πώς γίνεται να κατηγορούμαστε ως υποκινούμενοι από τη στιγμή που είμαστε ενήλικοι άνθρωποι και από τη στιγμή που οι καθηγητές της σχολής όχι μόνο απουσίαζαν από όλες τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας μας, αλλά επέμεναν πως πρωταρχικό μας μέλημα πρέπει να είναι οι σπουδές μας, δε λαμβάνουμε καμιά απάντηση. Ο κος Καζάκος φαίνεται να καταλαβαίνει τη σοβαρότητα του προβλήματός μας και μας πληροφορεί ότι θα επικοινωνήσει με τη δημοτική αρχή μεταφέροντας το αίτημά μας.

Λίγες μέρες μετά, ο κος Καζάκος μάς ενημερώνει ότι δυστυχώς η απόφαση έχει παρθεί και του χρόνου θα αλλάξουν τα πάντα στη σχολή. Ως αιτία παρουσιάζεται η περσινή μας υποτιθέμενη πολιτική υποκίνηση, λόγω της οποίας οι καθηγητές πρέπει να αποχωρήσουν. Αντιδρούμε λέγοντας πως δεν είναι δυνατόν να εξαρτάται η θέση ενός εκπαιδευτικού από κομματικά κριτήρια και εκείνος μας απαντάει : “θα συμβεί ό,τι συμβαίνει πάντα, όπως και στα υπουργεία”.

Το παράλογο της δήλωσης αυτής μάς οδηγεί να ξαναζητήσουμε, αυτή τη φορά προσωπικά, από τον πρόεδρο κο Τερζή να γίνει διοικητικό συμβούλιο, ώστε να ακούσουμε επιτέλους τη θέση του θεσμικού οργάνου σχετικά με το θέμα μας. Ο πρόεδρος του ΔΣ μάς ανακοινώνει ότι θα πραγματοποιηθεί ανοιχτή συνεδρίαση την ερχόμενη Τρίτη στην οποία θα συζητηθεί το θέμα. Τη μέρα της συνεδρίασης, τα μέλη του ΔΣ δεν γνωρίζουν ότι οι σπουδαστές έχουν θέσει θέμα προς συζήτηση! Δεν έχουν ενημερωθεί δηλαδή για κάτι που έχουμε από το Δεκέμβρη ζητήσει από τον κο Καζάκο, για κάτι που μια εβδομάδα πριν προσωπικά ζητήσαμε από τον κο Τερζή.

Επίσης, δεν τους έχει προωθηθεί το email που ζητήσαμε να τους προωθηθεί. Η απίστευτη αυτή έναρξη της συζήτησης έχει την εξής συνέχεια ‘’Παιδιά, ξεχάστε ό,τι είπαμε’’ (περί υποκίνησης και αντικομμουνιστικών κινήσεών μας) ‘’όλα αυτά δεν ειπώθηκαν ποτέ και ξεκινάμε από μηδενική βάση’’. Μα πώς;;;;

Στην πορεία της συνεδρίασης, ορισμένα μέλη του ΔΣ δήλωσαν ότι δεν είχαν ιδέα πως στη σχολή ήδη από φέτος εφαρμόστηκε κατά το ήμισυ ένα διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών από το περσινό. Εμείς ρωτούσαμε για ποιο λόγο του χρόνου θα αλλάξει άρδην το πρόγραμμα σπουδών, αλλά κανείς δεν μας απαντούσε. Στο τέλος της συζήτησης, ο πρόεδρος του ΔΣ κος Τερζής δήλωσε ότι καθώς το ΔΣ δεν έχει τις γνώσεις να παρέμβει στο πρόγραμμα σπουδών της σχολής, αυτό αποτελεί αρμοδιότητα του καλλιτεχνικού διευθυντή.

Επιπλέον μας διαβεβαίωσε πως οι αλλαγές δεν πρόκειται να συμβούν για οικονομικούς λόγους, καθώς σε τέτοια περίπτωση θα μπορούσε να βρεθεί μία λύση. Από την πλευρά του, ο κος Καζάκος δήλωσε ότι αν και ο ίδιος ακολουθεί ένα διαφορετικό σύστημα διδασκαλίας, δεν πρόκειται στην επόμενη συνεδρίαση του ΔΣ να εισηγηθεί νέο πρόγραμμα σπουδών διαφορετικό από αυτό που υπήρχε πριν αναλάβει τα καθήκοντα του.

Επομένως, αφού δε θα υπάρχει εισήγηση για νέο πρόγραμμα σπουδών, δεν θα υπάρχει λόγος αυτό να αλλάξει. Σε αυτό συμφώνησε και ο κος Τερζής, που όμως εκείνη την ώρα ήταν ο μόνος που είχε παραμείνει στη συνέλευση από τα μέλη της συμπολίτευσης, η οποία κατέχει την πλειοψηφία στο ΔΣ.

Παρόλο που το θέμα φαίνεται να έχει λυθεί, με όλα τα παραπάνω γεγονότα είναι νομίζουμε σαφές το γιατί συνεχίζουμε να ανησυχούμε. Ζούμε σε μια χώρα όπου με κάθε αλλαγή κυβέρνησης η εκάστοτε εκπαιδευτική διαδικασία κόβεται στη μέση, πριν προλάβει να αναπνεύσει. Πολλοί από εμάς ήρθαμε στην πόλη αυτή από διάφορα μέρη της Ελλάδας με σκοπό να εκπαιδευτούμε πάνω στο συγκεκριμένο σύστημα παιδαγωγικής του θεάτρου που πρότεινε η δραματική σχολή του ΔΗΠΕΘΕ.

Χαρακτηριστικό αυτής της σχολής είναι ότι επέλεξε να ακολουθήσει μία μόνο μεθοδολογία διδασκαλίας και όχι πολλές διαφορετικές μεθόδους, όπως συμβαίνει στις περισσότερες δραματικές σχολές. Εμείς, ως σπουδαστές, δεν κομπάζουμε ότι έχουμε τη γνώση και ούτε έχουμε και σκοπό να κρίνουμε ποιος τρόπος διδασκαλίας είναι ο καλύτερος, ξέρουμε όμως ότι επιλέξαμε τη συγκεκριμένη σχολή για αυτό της το χαρακτηριστικό και έχουμε το δικαίωμα να συνεχίσουμε να σπουδάζουμε αυτό που επιλέξαμε, το οποίο βρίσκεται εν εξελίξει και σαφώς θα πρέπει να ολοκληρωθεί χωρίς βίαιη διακοπή.

Επιπλέον, δε ζητάμε να κρίνουμε ποιος θα μας διδάσκει και ποιος όχι-το θέμα δεν είναι προσωποπαγές-αλλά το αυτονόητο δικαίωμά μας να ολοκληρώσουμε την εκπαιδευτική μας πορεία με οποιουσδήποτε καθηγητές ακολουθούν το συγκεκριμένο σύστημα. Ακόμα κι αν -για κάποιον αρμόδιο να κρίνει- το σύστημα αυτό είναι λανθασμένο, το να αλλάξει στη μέση της εκπαίδευσης θα αφήσει τον εκπαιδευόμενο έναν μισό ηθοποιό που δε θα μπορεί να λειτουργήσει ούτε με τα μεν ούτε με τα δε εργαλεία, γιατί δε θα κατέχει πραγματικά κανένα.

Το πιο θλιβερό σημείο της ιστορίας μας είναι ότι ο διχασμός μας προκύπτει από το γεγονός ότι ερχόμαστε αντιμέτωποι, μαθητές και διοικητικό συμβούλιο, με ένα συνολικότερο πρόβλημα της ελληνικής πραγματικότητας που υπερβαίνει αρκετά τις δυνάμεις μας, αυτό της θεατρικής εκπαίδευσης. Στη χώρα μας δεν υπάρχει παιδαγωγική του θεάτρου και συνεπώς αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης της θεατρικής εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα στις δραματικές σχολές να μπορεί να διδάξει κάθε ενεργός ηθοποιός.

Με ποιο λοιπόν κριτήριο θεωρείται ανάγκη να αλλάξει το εκπαιδευτικό σύστημα στη δική μας σχολή;

Εμείς, ως σύνολο των σπουδαστών που δεχόμαστε καθημερινά αυτή την εκπαίδευση, το μόνο που έχουμε να καταθέσουμε είναι ο ενθουσιασμός μας και η έντονη επιθυμία μας να συνεχιστεί η συγκεκριμένη εκπαιδευτική διαδικασία που αισθανόμαστε ότι μας ενεργοποιεί και μας εξελίσσει.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής δήλωσε ότι δεν θα εισηγηθεί για περαιτέρω αλλαγές στη σχολή. Επομένως, για ποιο λόγο και με ποια κριτήρια το ΔΣ που δεν έχει θεατρική εκπαίδευση θα μπορούσε να αλλάξει τη γραμμή μίας σχολής;

Με τι γνώσεις μπορεί ένας μη σχετικός με το επαγγελματικό θέατρο άνθρωπος να κρίνει ένα πρόγραμμα σπουδών και να το θεωρήσει καταλληλότερο από ένα άλλο;

Πώς μπορεί ένας σπουδαστής να βασίσει την εκπαίδευσή του σε μια δραματική σχολή τετραετούς φοίτησης της οποίας το πρόγραμμα σπουδών αλλάζει κάθε τρία χρόνια;

Η περσινή μας αντίδραση στη μη ανανέωση της σύμβασης του κου Αμπαζή χρησιμοποιήθηκε σε ορισμένες περιπτώσεις από κομματικές παρατάξεις για δικό τους όφελος. Θα θέλαμε να μη συμβεί το ίδιο και φέτος, γι’ αυτό τονίζουμε ότι δεν συνδεόμαστε με κανέναν τρόπο με οποιαδήποτε παράταξη.

Δυστυχώς, το ζήτημα αυτό δεν είναι πρόβλημα μόνο αυτής της δημοτικής αρχής, γι’ αυτό και η διαμαρτυρία μας δεν έχει πρόθεση να στοχοποιήσει τη συγκεκριμένη δημοτική αρχή της πόλης μας, αλλά τη γενική νοοτροπία των κομματικών παρατάξεων της χώρας.

Και αυτό δε σημαίνει ότι προτείνουμε μια απολιτίκ στάση∙ αντίθετα, θεωρούμε πολιτική επιλογή ακριβώς τη μη αντικατάσταση ενός ολόκληρου διδακτικού προσωπικού λόγω κομματικής ασυμφωνίας, με τον ίδιο τρόπο που δεν αντικαθίστανται οι εκπαιδευτικοί στα δημόσια σχολεία κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση.

Ελπίζουμε η δημοσιοποίηση της ιστορίας μας όχι μόνο να είναι βοηθητική για τη διατήρηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας που βιώνουμε, αλλά να αποτελέσει αφορμή για να ανοίξει μια γενικότερη συζήτηση γύρω από το θέμα της θεατρικής εκπαίδευσης."