Η ...ομιλούσα εικόνα του Δημάρχου της Πάτρας στη συνεδρίαση του ΔΗΠΕΘΕ

H EIKONA TOY ΔΗΜΑΡΧΟΥ της Πάτρας  χθες στην συνεδρίαση του Δ.Σ. του ΔΗΠΕΘΕ, δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή, λένε άνθρωποι που βρέθηκαν εκεί και παρακολούθησαν τον Κώστα Πελετίδη. Ο Δήμαρχος της Πάτρας για πρώτη φορά βρέθηκε τόσο μετωπικά αντιμέτωπος  με την πραγματικότητα των χειρισμών, ευρισκόμενος ανάμεσα σε αυτό που θέλουν οι πολίτες και σε αυτό που θέλει το κόμμα του, γεγονός που  θα πρέπει να τον έβαλε σε συλλογισμούς.

Διότι δεν είναι και το πιο έυκολο πράγμα στον κόσμο, να στέκεσαι απέναντι σε εκατό ανθρώπους που λένε Αμπαζή και εσύ με τους δικούς σου πέντε στρατευμένους, να λές «όχι» πεισματικά και επίμονα και την ίδια ώρα να εκπροσωπείς και ένα κόμμα το οποίο έχτισε  την ύπαρξή του πάνω στην διαδήλωση του δικαιώματος του λαού να λέει την άποψή του.

ΣΕ ΑΥΤΗ  ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ο λαός την είπε την άποψή του και ο Δήμαρχος την έγραψε στα παλιά σανδάλια του ΚΚΕ.   Η χθεσινή εικόνα, η οποία αν το προσέξετε αποτυπώνεται και στις φωτογραφίες που έχουν τραβηχτεί από την συνεδρίαση, είναι ομιλούσα. Μιλάει για έναν συμπαθητικό άνθρωπο που βρίσκεται αντιμέτωπος με  την υλοποίηση όλων αυτών που τόσα χρόνια ευαγγελιζόταν μέσα από τις τάξεις του κόμματος που υπηρετούσε, χωρίς ωστόσο να έχει κληθεί ποτέ να διοικήσει ή να επιλέξει με βάση μερικά στερεότυπα που αγνοούν την, καθόλα ανθρώπινη, ευελιξία.

ΜΙΛΑΕΙ για ένα στέλεχος που κάθισε στην καρέκλα της αυτοδιοίκησης με το χρέος να ακούει τους Πατρινούς, απολαμβάνοντας την εμπιστοσύνη του 63% που τον ψήφισαν και τώρα βλέπει απέναντί του στα μάτια τους, την απογοήτευση και βρίσκεται αντιμέτωπος με τα θέλω τους που δεν είναι τα ίδια με αυτά του κόκκινου κονκλάβιου που έχει στην πόλη και στον Δήμο την ντόπια επιτηρήτριά του.

Η ΑΒΟΛΗ εικόνα του Πελετίδη, η οποία  δεν ήταν η πρώτη και δεν θα είναι η τελευταία, μιλάει και για την ευθύνη του προσώπου απέναντι στην πόλη του και για την ευθύνη του προσώπου απέναντι στον εαυτό του και το δικαίωμά του να λέει και κανένα «όχι», ιδίως όταν βρίσκεται σε προχωρημένη ηλικία για τυφλή στοίχιση σε στρατούς, όπως συμβαίνει με τον και επιστήμονα  Δήμαρχο ετούτης της  πόλης.

ΜΙΛΑΕΙ και για την  απροκάλυπτη παρέμβαση στην αυτοδιοίκηση και για την φωναχτή ερμηνεία του δικαιώματος ενός νικητή β΄γύρου να αδιαφορεί για την επιθυμία αυτών  που τον τίμησαν για να είναι ο Δήμαρχος όλων των πολιτών και όχι αυτών των πέντε που χθες αποφάσισαν για το θέατρο της πόλης.

ΤΟΝ ΕΧΩ ΞΑΝΑΔΕΙ έτσι τον Δήμαρχο και θα τον ξαναδούμε και πάλι. Και πολύ φοβούμαι ότι στο τέλος αυτής της θητείας, ο καλός άνθρωπος Κώστας Πελετίδης, δεν θα είναι ο ίδιος. Γιατί ήδη αυτοί που ξέρουν, λένε ότι δεν ακούμε τη δική του φωνή.