Η αθλητική διαδρομή του Ανδρέα Μολφέτα

Χειμώνας του 1945, ένας καλοντυμένος κύριος περπατά στην Φαβιέρου. Στο ύψος της Ηπείρου βλέπει τον προαύλιο χώρο των κλίβανων της εταιρείας «Γκροβ-Στίβενς-Mόρφι και Yιός». Η λύση στο γηπεδικό πρόβλημα της ΕΑΠ είχε βρεθεί από τον Ανδρέα Γεωργιάδη! Λίγους μήνες μετά, στην ίδια γειτονιά, πιο κάτω στη Νόρμαν, ακούγεται το κλάμα ενός μωρού.

Ηταν 9 Ιουνίου 1947 και ο Ανδρέας Μολφέτας έρχεται στη ζωή. Μερικά χρόνια αργότερα, έφηβος ήταν, άρχισε να μεγαλουργεί παίζοντας μπάσκετ στο ήδη διαμορφωθέν ανοικτό γυμναστήριο της ΕΑΠ. Ο σύλλογος μεγαλουργεί, παίρνει (από τον ΑΟ Σκαγιοπουλείου) τα ηνία του αχαϊκού μπάσκετ και δρέπει δάφνες πανελλαδικά. Eφτασε σε σημείο να έχει 16 ομάδες με μίνι μπάσκετ και να διοργανώνει εσωτερικό τουρνουά, που ούτε στην Aθήνα δεν γινόταν.

Mάλιστα επειδή η διαφορά με τα αντίπαλα σωματεία της περιοχής ήταν τεράστια η EAΠ αποφάσισε να τα ενισχύσει για να γίνουν πιο ανταγωνιστικά. Eτσι έδωσε τον Aλεξανδρή στον Aπόλλωνα, N. Συνοδινό και Kαλαπόδη στην Παναχαϊκή, τον Λαμπράκη και τον Γιώργο Πετρόπουλο (πατέρα του Kώστα και του Tάκη) στον Aστέρα κ.ο.κ.

Είχε κρατήσει όμως παικταράδες, όπως οι Mολφέτας, Δημητριάδης, Tάγκαλος, Tαβουλάρης, Mανιάτης, Mπακολίτσας, Σταματόπουλος, Σταμόπουλος, Σαράντης, Tασούλας, Γιαχαλής, Σταύρου, Tζανωτής, Bλαχόπουλος, Πραπόπουλος, Παπασπυρόπουλος, Mατθαίος, Δ. Σπυρόπουλος, Σπαθής, Tζελετόπουλος, Διαμαντής, Aσημακόπουλος, Tασούλας, Λ. Γεράνιος (τυχαία η σειρά). Tα τοπικά πρωταθλήματα μπάσκετ, είχαν μόνο ένα νόημα.

Ποια ομάδα θα έπαιρνε τη δεύτερη θέση. Το άστρο του Μολφέτα, που ξεκίνησε από τα τσικό, λάμπει κι εκτός συνόρων. Φεύγει (1963) στην Αθήνα για σπουδές σε ιδιωτική Σχολή και μεταπηδάει στον Τρίτωνα, την ομάδα του Μουρούζη, του Λαμπίρη, του Μαρκολέφα. Παίζει βασικός (στο πανίσχυρο τοπικό πρωτάθλημα Αθηνών), φτάνει μέχρι την Εθνική Ενόπλων.

Επιστρέφοντας στην ΕΑΠ προκύπτει διαφωνία για την περαιτέρω συνεργασία, όσο κι αν προσπάθησαν οι τότε διοικούντες Γεράνιος, Τάγκαλος, Ταβουλάρης. Αποφασίζει, με κάθε τρόπο να φύγει και τίμημα ήταν βαρύ: Δύο χρόνια απραξία. Επιστρέφει στα (ασφάλτινα ή τσιμεντένια) «παρκέ», φορώντας και πάλι «μελανόλευκα», αυτή τη φορά του Απόλλωνα (1966). Ηταν η μετακίνηση που σφράγισε ή αν προτιμάτε άλλαξε τον ρου του πατραϊκού μπάσκετ. Με τον Απόλλωνα πανηγυρίζει την άνοδο στην Α' Εθνική, 1970 - 1971, έστω κι αν δεν έπαιξε στα μπαράζ.

Είχε τιμωρηθεί με προσωπική απόφαση του ιδίου του Κώστα Ασλανίδη (Νο 1 του Αθλητισμού επί επταετίας). Κάτι αντιαθλητικό είχε κάνει, λέει, κάπου στη ΧΑΝΘ. Το κενό του καλύφθηκε με μια μεταγραφή ενός μεγάλου παίκτη από την Αθήνα, του Γιώργου Αμερικάνου. Τέτοιος παίκτης χρειαζόταν για να καλυφθεί το κενό του, θα τη θυμηθούν την ιστορία οι δυο τους σε λίγες ώρες.

«Τον είχα παίκτη, ως έφορος αλλά και προπονητής στην ΕΑΠ» θυμάται ο Λεωνίδας Γεράνιος: «Είχε μεγάλη πορεία ως παίκτης, προπονητής και παράγων του μπάσκετ. Ηταν πολύ καλός παίκτης, δυνατό «σκαρί», γερό άλμα και μεγάλη καρδιά! Είχε ψυχή! Οσο ήταν στην ΕΑΠ, αλλά και στον Απόλλωνα έδειχνε τις αρχηγικές του τάσεις.

Νομίζω πως η άνοδος του Απόλλωνα στην Α' Εθνική ήταν περισσότερο δικό του επίτευγμα παρά των Πετροπουλαίων, που άλλωστε ήταν πιτσιρικάδες. Αυτός τους έδινε την ορμή. Νομίζω πως και ως παράγων είχε εξίσου καλή καριέρα. Αλλωστε θήτευσε σε μας στην ΕΑΠ, είχε μάθει πολλά. Η ΕΑΠ ήταν «σχολείο» για πολλούς συλλόγους. Ο Ανδρέας Μολφέτας ήταν ο ηγέτης του Απόλλωνα. Εύχομαι ο ιστορικός σύλλογος να μην κλειδωνιστεί από τον χαμό του και να παραμείνει ενωμένος. Να βαδίσει στον δρόμο που τον έβαλε ο Ανδρέας Μολφέτας», κατέληξε ο πρόεδρος της ΕΑΠ.

Ο Ανδρέας Μολφέτας λάτρευε τον Απόλλωνα και ως εκ τούτου τις ομάδες της Πάτρας. Το μέλος της Παναχαϊκής Γιώργος Καρατζάς αφηγείται: «Ελάχιστοι το ξέρουν, νομίζω πως πια μπορεί να δημοσιοποιηθεί. Ο Μολφέτας είχε σπεύσει από τους πρώτους να βοηθήσει την Παναχαϊκή, τότε που διέλυε, με την ιστορία με τους μηδενισμούς και τον Παπαλάκη της ΕΕΑ. Ηθελε να βοηθήσε όσο μπορούσε και το έκανε. Μεγάλος παράγων!».

Στενός συνεργάτης του, επί δεκαετίες το μέλος της διοίκησης του Απόλλωνα Γιώργος Καρατζάς. Να τι είπε: «Τον ήξερα από πιτσιρίκι, εγώ ήμουν στον Απόλλωνα από το 1955, πριν ακόμα έρθει σε μας. Μεγάλη καρδιά ο Ανδρέας! Βοήθησε τον σύλλογο από κάθε πόστο. Εκανε το «αγροτικό» του στην Απολλωνιάδα, μετά στον Απόλλωνα, αλλά και στην ΚΑΕ. Ηταν από τους λίγους που μπόρεσε να συνεννοηθεί με τον Νίκο Καραπάνο, στα τελειώματά του από την ΚΑΕ. Εδωσε τη δική του προσπάθεια να συνέλθει ο Απόλλων, με τον Βερβίτα μαζί.

Ξαναστάθηκε στα πόδια του ο Απόλλων, η Απολλωνιάδα, αυτό το μεγάλο αθλητικό συγκρότημα της Πάτρας. Ηταν μπροστάρης σε κάθε μάχη. Αγαπούσε όλο τον Απόλλωνα, όλα τα αθλήματα, όλες τις ομάδες, κάθε τμήμα του Συλλόγου. Αφιερωνόταν με πάθος σε αυτό που έκανε». Ο Ανδρέας Μολφέτας γόνος αθλητικής οικογένειας (ο θείος του Ντίνος έκανε ποδοσφαιρική καριέρα, με τον Απόλλωνα) δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά με την αλιεία. Συνέχισε την οικογενειακή παράδοση και μέχρι τέλους πήγαινε στο μαγαζί επί της Κορίνθου και Βότση. Είχε το δικό του καΐκι, το «Ιωάννης», ενώ συχνά - πυκνά πήγαινε στο εξοχικό στον Αλισσό.

«Οχι για κάποιον ιδιαίτερο λόγο, τον τραβούσε η θάλασσα» είπε ο πρωτότοκος γιος του Γιάννης Μολφέτας. «Ηταν απλός άνθρωπος αγαπούσε την οικογένειά του κι έκανε πολλά πράγματα για να μην μας λείψει τίποτα», συμπλήρωσε.