Εκ-λογικές συγκρίσεις

"Αν οι ελληνικές κυβερνήσεις εξαντλούσαν τις τετραετίες, όπως ορίζει το Σύνταγμα, τότε την Κυριακή που μας έρχεται (στις 18 Σεπτεμβρίου 2011) θα είχαμε βουλευτικές εκλογές. Η δεύτερη θητεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή του νεότερου, δηλαδή, δεν θα είχε ακόμα λήξει (αφού εκλέχτηκε στις 16 Σεπτεμβρίου του 2007). Αδιανόητο; Αληθινό!

Συνηθισμένος βέβαια ο πολιτικός βίος του τόπου από «πρόωρες εκλογές». Αυτές είναι ο κανόνας. Με εξαίρεση –προς επιβεβαίωση του κανόνα- τις κάλπες που έρχονται στην ώρα τους, μετά από τέσσερα πλήρη χρόνια σταθερής διακυβέρνησης. Τα στοιχεία της ελληνικής εκλογικής ιστορίας είναι καταλυτικά: Από τις 60 εκλογικές αναμετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν από το 1844- όταν έγιναν οι πρώτες εκλογές μετά την κατάργηση της απόλυτης μοναρχίας του Όθωνα- μέχρι τις τελευταίες εκλογές του 2009, πρόωρες εκλογές είχαμε… 43 φορές!

Ανάλογες και οι μεταπολιτευτικές μας επιδόσεις. Από τις 13 φορές που διεξήχθησαν εθνικές εκλογές μετά το 1974, στην ώρα τους έγιναν μόνο οι 3! Κι ας λέει το Σύνταγμα άλλα. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η χώρα οδηγείτο σε πρόωρες εκλογές. Οι μόνες τετραετίες που εξαντλήθηκαν ήταν μία της Νέας Δημοκρατίας (την περίοδο 1977-1981, με Κωνσταντίνο Καραμανλή και Γεώργιο Ράλλη), η δεύτερη του Ανδρέα Παπανδρέου (1985-1989) και η τελευταία του Κώστα Σημίτη (2000-2004).

Εκλογική σύγκριση πρώτη: Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει με τις Δημοτικές Εκλογές στην Ελλάδα. Πρόωρη προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία δεν προβλέπει το Σύνταγμά και η νομοθεσία. Οι τετραετίες τηρούνται πάντα, απαρέγκλιτα. Θα γίνουν μάλιστα πενταετίες από το 2014 και μετά. Οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν εκείνο τον Ιούνιο (μαζί με τις Ευρωεκλογές, όπως θα γίνεται πλέον συνέχεια από δω και μπρος –με προϋπόθεση την παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση), οι δε θητείες θα ξεκινούν 1^η Σεπτέμβρη και θα ολοκληρώνονται 31 Αυγούστου. Χωρίς εξαίρεση.

Στο ελληνικό Κοινοβούλιο, ισχύει και το εξής ενδιαφέρον: Έτσι και χαθεί η πλειοψηφία των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, η κυβέρνηση «πέφτει». Πρόκειται για τη γνωστή «αρχή της δεδηλωμένης». Και παρόμοιες περιπτώσεις ζήσαμε στα πρόσφατα κοινοβουλευτικά χρονικά (βλ. πτώση κυβέρνησης Μητσοτάκη, το 1993), ενώ πλείστα όσα σενάρια εκλογολογίας και πολιτικολογίας έχουν κατά καιρούς στηριχτεί σε αυτό ακριβώς το ενδεχόμενο.

Εκλογική σύγκριση δεύτερη: Στους Δήμους δεν ισχύει η δεδηλωμένη. Δεν ίσχυε πριν, δεν ισχύει ούτε και σήμερα με τον «Καλλικράτη». Ο Δήμαρχος παραμένει Δήμαρχος μέχρι το τέλος της θητείας του, είτε η παράταξη του έχει την πλειοψηφία στο Δημοτικό Συμβούλιο, είτε μείνει με λιγότερος απ’ τους μισούς δημοτικούς συμβούλους ή ακόμα και… μόνος του! Δήμαρχος θα είναι μέχρι τέλους. Ανατροπή του, αλλαγή του ή πρόωρες εκλογές ούτε προβλέπονται, ούτε επιτρέπονται, ούτε και έγιναν ποτέ στην Ελλάδα.

Συμπερασματικά, λοιπόν, και μιλώντας πιο συγκεκριμένα: Η δημαρχιακή θητεία του νυν Δημάρχου Πατρέων Γιάννη Δημαρά μπορεί, ως μεταβατική, να είναι η μικρότερη μεταπολιτευτικά θητεία Δημάρχου (3 έτη και 8 μήνες), δεν μπορεί όμως να λήξει –χωρίς τη θέλησή του- παρά μόνο στο τέλος του Αυγούστου του 2014, σε τρία γεμάτα χρόνια από σήμερα!

Απλή εκλογική λογική, για όσους σέβονται τους θεσμούς, τους νόμους και το λαό…"

Κ. Ιβανόης