Οι 10 Καλύτεροι Ισπανοί Στράικερς στην Ιστορία

Η Ισπανία αποτελεί παραδοσιακά τη χώρα που διαχρονικά αναδεικνύει και παράγει ποδοσφαιρικά ταλέντα, καλύπτοντας κάθε θέση, από τερματοφύλακες και αμυντικούς μέχρι μέσους και επιθετικούς. Αυτοί που όμως ξεχωρίζουν λίγο παραπάνω και τραβάνε την προσοχή είναι συνήθως οι επιθετικοί. Πολλοί είναι οι μεγάλοι Ισπανοί σέντερ φορ που έχουν φορέσει τη φανέλα της εθνικής ομάδας και έχουν αγωνιστεί για ορισμένους από τους πιο σπουδαίους ευρωπαϊκούς συλλόγους, κατακτώντας σημαντικούς τίτλους,  σκοράροντας πολλά γκολ και κερδίζοντας τον θαυμασμό και την εκτίμηση του κοινού παγκοσμίως. Η ομάδα του stiqima.gr σε συνεργασία με το livescorestoixima.gr, κάνουν μια αναδρομή στο χρόνο και μας παρουσιάζουν τους 10 καλύτερους Ισπανούς Στράικερς στην ιστορία, πάμε να τους δούμε!

10. Μοριέντες (1993 -'10)

Ο Φερνάντο Μοριέντες αναδείχθηκε ως ένας εκ των πρωτοπόρων επιθετικών της εποχής του, αποδεικνύοντας την αξία του μέσα από την αφοσίωση και τη συνεργατικότητά του, κάτι που έχει τονιστεί και από τον Ραούλ. Κυριαρχούσε στον αέρα και ξεχώριζε για τις αστραπιαίες επιθετικές του ενέργειες, καταφέρνοντας να κατακτήσει τίτλους με τέσσερις διαφορετικές ομάδες σε τρεις χώρες, συγκεντρώνοντας 143 γκολ σε εθνικά πρωταθλήματα. Με τη Ρεάλ Μαδρίτης, κατέκτησε τρία Champions League (1998, 2000, 2002) και δύο ισπανικά πρωταθλήματα (2001, 2002), ενώ επίσης κέρδισε ένα Κύπελλο και δύο Διηπειρωτικά τρόπαια. Το 2004 οδήγησε τη Μονακό στον τελικό του Champions League, όπου και διακρίθηκε ως ο κορυφαίος σκόρερ της διοργάνωσης. Ακολούθησε η κατάκτηση του Κυπέλλου και του Σούπερ Καπ Ευρώπης με τη Λίβερπουλ το 2005, του Κυπέλλου με τη Βαλένθια το 2008 και της κατάκτησης του Σαμπιονά με τη Μαρσέιγ το 2010. Στη διεθνή σκηνή, είχε εντυπωσιακή παρουσία με την εθνική Ισπανίας (47 αγώνες, 27 γκολ), σημειώνοντας πέντε γκολ σε Παγκόσμια Κύπελλα.

9. Ραφαέλ "Πιτσίτσι" Αρανθάντι (1910 - ‘22)

Ο Ραφαέλ "Πιτσίτσι" Αρανθάντι, ένας από τους πιο ξεχωριστούς επιθετικούς του ισπανικού ποδοσφαίρου, έκανε την εμφάνισή του στα γήπεδα της Ισπανίας στις αρχές του 20ού αιώνα, φορώντας τη φανέλα της Αθλέτικ Μπιλμπάο. Η ικανότητά του να σκοράρει με εκπληκτική συνέπεια και το χαρακτηριστικό του ένστικτο μπροστά στην εστία τον έκαναν να ξεχωρίζει από πολύ νωρίς στην καριέρα του. Ο Αρανθάντι γεννήθηκε το 1892 και μεγάλωσε σε μια εποχή όπου το ποδόσφαιρο άρχιζε να κερδίζει δημοτικότητα στην Ισπανία. Με την Αθλέτικ Μπιλμπάο, ο "Πιτσίτσι" έδειξε το ταλέντο του και κατάφερε να κερδίσει την αγάπη και τον θαυμασμό των φιλάθλων, σκοράροντας κρίσιμα γκολ και διαμορφώνοντας τα αποτελέσματα πολλών αγώνων. Η αποτελεσματικότητά του στο γήπεδο τον έκανε έναν από τους πρώτους ποδοσφαιριστές-σύμβολα του συλλόγου. Παρά την πρόωρη απώλειά του το 1922, σε ηλικία μόλις 29 ετών, η κληρονομιά του "Πιτσίτσι" συνεχίζεται μέσα από το βραβείο που φέρει το όνομά του, το οποίο απονέμεται κάθε χρόνο στον πρώτο σκόρερ της La Liga.

8. Θέσαρ (Ροδρίγκεθ Αλβαρεθ) (1939 - ’60)

Ο Θέσαρ Ροδρίγκεθ Αλβαρεθ, με το δολοφονικό του ένστικτο, έγινε σύμβολο μιας χρυσής εποχής για την Μπαρτσελόνα, τη δεκαετία του '50, γνωστή ως η περίοδος των πέντε τροπαίων. Ο Θέσαρ συγκέντρωσε εξαιρετικές επιδόσεις καθώς βοήθησε την ομάδα να κατακτήσει πέντε πρωταθλήματα (1945, 1948, 1949, 1952, 1953) και δύο Κύπελλα Ισπανίας. Το 1949, κατέκτησε τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της La Liga με 28 γκολ. Έως ότου ξεπεραστεί από τον Λιονέλ Μέσι, κρατούσε τον τίτλο του αρχισκόρερ στην ιστορία της ομάδας, με 235 γκολ σε πρωταθλήματα. Στο διεθνές προσκήνιο, συμμετείχε με την εθνική Ισπανίας, καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950. Παρά το ταλέντο του, δεν έλαβε εκτενή συμμετοχή στο τουρνουά, λόγω της επικρατούσας παρουσίας του Τέλμο Θάρα.

7. Κίνι (Ενρίκε Κάστρο) (1967 - '87) 

Ο Ενρίκε Κάστρο, γνωστός ως Κίνι, υπήρξε ένας επιθετικός με εξαιρετική ικανότητα στο κεφαλοσφαιρικό παιχνίδι και ιδιαίτερα αποτελεσματικός στις φάσεις μέσα στην περιοχή, όπου σημείωσε 302 γκολ στα πρωταθλήματα. Αποτέλεσε σημαντικό μέρος της ιστορίας της Σπόρτινγκ Χιχόν κατά τα καλύτερα χρόνια της, ενώ άφησε το στίγμα του και στη Μπαρτσελόνα. Κίνι ξεχώρισε ως ο Ισπανός με τις περισσότερες φορές πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Primera, κατακτώντας αυτόν τον τίτλο πέντε φορές (1974, 1976, 1980, 1981, 1982), με τις τρεις εξ αυτών να είναι ως παίκτης της Χιχόν. Με τη Μπάρτσα, κέρδισε το UEFA το 1982 και ακολούθησε το Κύπελλο και το Σούπερ Καπ το 1983. Το 1979 ανακηρύχθηκε ο κορυφαίος Ισπανός ποδοσφαιριστής. Παρά τη διακριτική του παρουσία στην Εθνική ομάδα (35 αγώνες, 8 γκολ), δεν έζησε σημαντικές στιγμές στο διεθνές επίπεδο.

6. Σαντιγιάνα (Κάρλος Αλόνσο) (1970 - '88)

Ο Κάρλος Αλόνσο, γνωστός ως Σαντιγιάνα, αναδείχθηκε σε έναν από τους σπουδαιότερους επιθετικούς της Ρεάλ Μαδρίτης, χάρη στην ταχύτητα και την εκπληκτική του ικανότητα στη ντρίμπλα. Παρόλο που δεν ήταν ψηλός, είχε μια ξεχωριστή ικανότητα να σκοράρει με το κεφάλι. Ξεκίνησε την καριέρα του με τη Ράθινγκ Σανταντέρ, όπου μετά από μόλις έναν χρόνο παρουσίας αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της La Liga το 1971 με 16 γκολ. Ακολούθησε μια εξαιρετική πορεία 17 σεζόν με τη Ρεάλ, κατά τη διάρκεια της οποίας κατέκτησε εννέα πρωταθλήματα (1972, 1975, 1976, 1978, 1979, 1980, 1986, 1987, 1988), τέσσερα Κύπελλα και δύο συνεχόμενα UEFA Cups (1985, 1986). Στα ρεκόρ της Ρεάλ κατέχει την πέμπτη θέση τόσο σε συμμετοχές (645) όσο και σε γκολ (289). Διεθνώς, συμμετείχε σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα και δύο Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, φτάνοντας μέχρι τον τελικό του EURO 1984.

 5. Εμίλιο Μπουτραγκένιο (1984 - '98)

Ο Εμίλιο Μπουτραγκένιο, γνωστός ως "Γύπας" στους οπαδούς της Ρεάλ Μαδρίτης, ήταν από τα κορυφαία ταλέντα του συλλόγου, με εκπληκτική ικανότητα στο φινίρισμα και άμεσες εκτελέσεις. Όλη του η καριέρα αναπτύχθηκε στους Μερένγκες, όπου ήταν και το αναγνωριστικό στοιχείο της θρυλικής «Quinta del Buitre». Ηγήθηκε της ομάδας στην κατάκτηση έξι πρωταθλημάτων, με πέντε από αυτά να είναι διαδοχικά (1986-1990). Παράλληλα, κέρδισε ένα Κύπελλο, τέσσερα Σούπερ Καπ και δύο συνεχόμενα τρόπαια UEFA (1984, 1985). Με 171 γκολ, κατέχει την 8η θέση στους κορυφαίους σκόρερ της ιστορίας της Ρεάλ, και το 1991 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Ισπανίας. Το 1986 και το 1987, κατέλαβε την τρίτη θέση στην ψηφοφορία για τη «Χρυσή Μπάλα». Στη διεθνή σκηνή, ξεχώρισε με την εθνική Ισπανίας (69 αγώνες, 26 γκολ), κατακτώντας τη δεύτερη θέση στους σκόρερ του Μουντιάλ του 1986 και επιλέχθηκε στην all-star ομάδα της διοργάνωσης.

4. Φερνάντο Τόρες (2001 - ‘19)

Η καριέρα του Φερνάντο Τόρες χαρακτηρίζεται από δύο περιόδους: την προ τραυματισμού, όπου κυριαρχούσε ανεπιφύλακτα, και την μετά τον σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο που επηρέασε σημαντικά την απόδοσή του. Πριν από τη μεταγραφή του στην Τσέλσι το 2011, ο "Νίνιο" είχε σημειώσει 200 γκολ σε πρωταθλήματα, αλλά μετά από αυτό, μόνο 50. Λατρεύτηκε ως θρύλος στην Ατλέτικο Μαδρίτης και ακολούθησε μεταγραφή στη Λίβερπουλ, όπου έκανε αξέχαστες εμφανίσεις χωρίς όμως να καταφέρει να κατακτήσει τίτλο. Στην Τσέλσι, έγινε η ακριβότερη μεταγραφή Ισπανού ποδοσφαιριστή και συμμετείχε ως αναπληρωματικός στην κατάκτηση του Champions League το 2012, ενώ ήταν βασικός στο Europa League την επόμενη χρονιά. Επέστρεψε στην Ατλέτικο, όπου κατέκτησε το Europa League το 2017 και έφτασε στον τελικό του Champions League το 2015. Διεθνώς, καταγράφει εντυπωσιακές επιδόσεις με την Εθνική Ισπανίας, με δύο κατακτήσεις EURO (2008, 2012) και μια του Μουντιάλ (2010), έχοντας σημαντικό ρόλο σε αυτές τις επιτυχίες.

3. Νταβίδ Βίγια (2001 - 2020)

Ο Νταβίδ Βίγια, γνωστός και ως «Γκουάχε», ξεχώριζε για την εκρηκτική του ταχύτητα, την ευελιξία του στο ντρίμπλινγκ ακόμα και σε περιορισμένους χώρους και την ικανότητά του να εκμεταλλεύεται ευκαιρίες εντός και εκτός περιοχής. Έχοντας σημειώσει 381 γκολ στην καριέρα του, ο Βίγια ήταν γνωστός για το ενστικτο του στο σκοράρισμα, καταφέρνοντας να μετατρέπει απρόσμενες φάσεις σε τέρματα. Παρόλο που δεν κατέκτησε ποτέ τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στην Primera Division, η συνεισφορά του ήταν πάντα καταλυτική για τα αποτελέσματα των ομάδων του. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, κατέκτησε Κύπελλο και Σούπερ Καπ με τη Σαραγόσα, Κύπελλο με τη Βαλένθια και μετακινήθηκε στη Μπαρτσελόνα, όπου αναδείχθηκε σε πρωταθλητή σε πλήθος διοργανώσεων όπως το Champions League, το Σούπερ Καπ Ευρώπης, το Μουντιάλ Συλλόγων, δύο πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο. Στη συνέχεια, στην Ατλέτικο Μαδρίτης κατέκτησε τη La Liga το 2014 και έφτασε στον τελικό του Champions League. Το 2006 ανακηρύχθηκε κορυφαίος Ισπανός και τέσσερις φορές ο καλύτερος φορ της χώρας. Διεθνώς, με την Εθνική Ισπανίας, είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της με 59 γκολ σε 98 συμμετοχές, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στα EURO 2008 και 2012 και στο Μουντιάλ του 2010, με το γκολ.

 2. Τέλμο Θάρα (1939 - '57)

Ο Τέλμο Θάρα, ένας από τους μεγαλύτερους επιθετικούς που πέρασαν ποτέ από τα γήπεδα, αποτέλεσε συνώνυμο της δύναμης και της ακρίβειας στο τελείωμα. Ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1940 και αμέσως εδραίωσε τη θέση του ως βασικός παίκτης, αναδεικνύοντας μια ιδιαίτερη ικανότητα στο σκοράρισμα που δύσκολα συναντάται. Κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του καριέρας, η οποία εκτείνεται σε σχεδόν δύο δεκαετίες, ο Ζάρα απέκτησε φήμη για τις ασταμάτητες επιδόσεις του στο γκολ, γράφοντας την ιστορία ως ο πρώτος σκόρερ πολλών πρωταθλημάτων. Με την ομάδα του, την Αθλέτικ Μπιλμπάο, κατέκτησε πολλά πρωταθλήματα και Κύπελλα Ισπανίας, ενώ ο ίδιος ήταν αρκετές φορές ο πρώτος σκόρερ της Primera División. Παρά την εξαιρετική του παρουσία στα συλλογικά τρόπαια, στο διεθνές στερέωμα, η παρουσία του δεν ήταν το ίδιο λαμπερή, καθώς οι ευκαιρίες του στην Εθνική Ισπανίας ήταν περιορισμένες, λόγω των πολιτικών ταραχών της εποχής. Παρ' όλα αυτά, η κληρονομιά του Ζάρα παραμένει άφθαρτη, καθώς συνεχίζει να θεωρείται ένας από τους κορυφαίους σκόρερ στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

1. Ραούλ (1994 - ‘15)

Ο Ραούλ, από τα 17 του χρόνια, αναδείχθηκε από άγνωστος σε βασικός παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης, κερδίζοντας την αγάπη των οπαδών σε τέτοιο βαθμό που ξεπέρασε ακόμα και τη λατρεία που γνώρισε ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο. Με 741 αγώνες, κρατά το ρεκόρ συμμετοχών στον σύλλογο και βρίσκεται στη δεύτερη θέση σε γκολ, με 323, πίσω μόνο από τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Παρά τις φυσικές του ελλείψεις, διακρίθηκε για τα εξαιρετικά τελειώματά του και την άψογη θέση που κατείχε στον αγωνιστικό χώρο, ενώ υπήρξε επίσης εξαιρετικός πασέρ, αναλαμβάνοντας ρόλους επιθετικού μέχρι και χαφ. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του στη Ρεάλ, κατέκτησε τρία Champions League (1998, 2000, 2002) και έξι εθνικά πρωταθλήματα (1995, 1997, 2001, 2003, 2007, 2008), ενώ πρόσθεσε στη συλλογή του τέσσερα Σούπερ Καπ, ένα Κύπελλο Ευρώπης και δύο Διηπειρωτικά. Η λατρεία για τον Ραούλ συνεχίστηκε και στη Σάλκε, όπου οδήγησε την ομάδα στα ημιτελικά του Champions League και κατέκτησε ένα κύπελλο. Στη La Liga, κέρδισε πέντε φορές το βραβείο MVP και ήταν δύο φορές πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα, ενώ διακρίθηκε και στο Champions League ως ένας από τους κορυφαίους σκόρερ με 71 γκολ. Το 2001, ήταν δεύτερος στην ψηφοφορία για την «Χρυσή Μπάλα». Με την Εθνική Ισπανίας σημείωσε 102 συμμετοχές με 44 γκολ, κατατάσσοντας τον δεύτερο στους κορυφαίους σκόρερ της ομάδας.