Είμαστε Εδώ!

Το ουσιαστικό ερώτημα που επιδιώκουν να απαντήσουν οι επιστήμονες είναι αυτό της δημιουργίας του κόσμου και ιδιαίτερα του ανθρώπου.

Το πού είμαστε και ποιοι είμαστε; Που βρισκόμαστε;

Την απάντηση δίνει η Αστρονομική Επιστήμη και έρχεται από το πολύ μακρινό παρελθόν που φτάνει τα 4,5 δισεκατομμύρια περίπου χρόνια, μας λέει ο Ομ. Καθηγητής της Αστρονομίας του Π.Π. Γρηγ. Αντωνακόπουλος.

 Σε αυτό σημείο, συνεχίζει ο Καθηγητής, πρέπει να διευκρινίσω, ότι θα μιλήσω για την δημιουργία της σωματικής προέλευσης του ανθρώπου και όχι για την εμφάνισή του πάνω στη Γη. Η εμφάνιση του (πώς και πότε) είναι ένα θέμα που αφορά άλλες επιστήμες ( Θεολογία- Βιολογία- Ανθρωπολογία κ.α.). Σύμφωνα με την αστρονομική έρευνα είμαστε το αποτέλεσμα μιας γιγάντιας έκρηξης ενός αστέρα στη θέση που βρίσκεται σήμερα το Ηλιακό μας σύστημα εκείνη την εποχή. Ας δούμε την ιστορία της ζωής μας αναλυτικότερα.

Ένα αστέρι δημιουργήθηκε όπως και όλα τα άλλα του Γαλαξία μας μέσα στην τυρβώδη κίνηση των μαζών του υδρογόνου υπό την πίεση της ακτινοβολίας των γειτονικών αστέρων και των βαρυτικών δυνάμεων. Πρέπει να αναφέρω ότι η μεσοαστρική ύλη αποτελείται κυρίως από υδρογόνο Η, 70%, από ήλιο Ηe,28% και 2% τα λοιπά στοιχεία. 

Από την στιγμή που θα συσσωρευτεί το αναγκαίο ποσό μάζας αυξάνεται η πίεση στο κέντρο και αυξάνεται η θερμοκρασία. 

Η συστολή συνεχίζεται και η θερμοκρασία στο εσωτερικό συνεχώς αυξάνεται. Όταν φθάσει τα 10 εκατομμύρια βαθμούς αρχίζει και καίγεται το υδρογόνο (σύντηξη) μετατρεπόμενο σε ήλιο και ο αστέρας εμφανίζεται στο στερέωμα. Η αύξηση της θερμοκρασίας συνεχίζεται και όταν φθάσει στα 100 εκατομμύρια βαθμούς τότε το ήλιο που έχει συγκεντρωθεί στον πυρήνα μετατρέπεται (σύντηξη) σε άνθρακα. Οι περαιτέρω αυξήσεις  της θερμοκρασίας παράγουν τα άλλα στοιχεία μέχρις ότου σχηματίζεται ο σίδηρος στο κέντρο του αστέρα. Ο σίδηρος έχει μία παράξενη συμπεριφορά, αντί να εκπέμπει την ενέργεια την αποθηκεύει με αποτέλεσμα όταν φθάσει σε μια ακραία τιμή να εκρήγνυται. 

Η συμπεριφορά του αστέρα εξαρτάται από τη μάζα του. Εάν ο αστέρας έχει μικρή μάζα καταλήγει σε ένα λευκό νάνο, που είναι η περίπτωση του ηλίου. Εάν έχει μεγάλη τότε υπόκειται σε μία γιγαντιαία έκρηξη  υπερκαινοφανούς (supernova) αστέρα και εξαφανίζεται, όπως ο δικός μας γεννήτορας ή παραμένει στο χώρο ο υπέρπυκνος  πυρήνας σαν αστέρας νετρονίων η μία μελανή οπή.  Οι μεταβολές αυτές διαρκούν εκατομμύρια χρόνια και αντιστοιχούν στο 99% της ζωής ενός αστέρος. Στην περίπτωση του ηλίου, μπορούμε να τον κατατάξουμε από απόψεως μάζας ως «μικρομεσαίο» (σύμφωνα με την ορολογία της εφορίας !) 

Έχει ηλικία 4.5 δισεκατομμύρια έτη και θα συνεχίσει να καίει υδρογόνο για άλλα τόσα χρόνια.

Η δημιουργία του Ηλίου ήταν  προνομιακή σχετικά με τους άλλους αστέρες. Στη θέση του Γαλαξία που βρίσκεται το ηλιακό μας σύστημα προϋπήρχε ένας πολύ μεγαλύτερος αστέρας που  εξερράγη, σύμφωνα με τα προαναφερόμενα και γέμισε την περιοχή  με τα υπολείμματά του, τα 92 στοιχεία της φύσεως και του υπάρχοντος υδρογόνου, αποτέλεσαν το υλικό της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος. 

Η Γη μας λοιπόν δημιουργήθηκε από τα συντρίμμια κάποιου supernova που εξερράγη στην αρχή της δημιουργίας του Γαλαξία μας. Στο μεσοπλανητικό χώρο υπάρχουν ακόμη απομεινάρια εκείνης της μεγάλης έκρηξης. Οι πλανήτες ελκύουν συνεχώς μεγάλες ποσότητες από το αρχέγονο αυτό υλικό διαφόρου μορφής και μάζας, όπως σκόνη, μικρά σωματίδια που διασχίζουν τον νυχτερινό ουρανό με τις λαμπρές τροχιές τους (διάττοντες), αστεροειδείς και κομήτες. 

Η Γη μας δέχεται 40.000 περίπου τόνους αστρικής σκόνης κάθε χρόνο. Το υλικό αυτό αποτελείται από τα διάφορα γνωστά στοιχεία της φύσεως (Οξυγόνο, Κάλιο, Νάτριο, Άνθρακα, Ασβέστιο, Χλώριο κ.τ.λ.) που αποτελούν το σώμα μας αλλά και ενσωματώνονται συνεχώς σε αυτό!

Η σωματική μας λοιπόν ύπαρξη των 92 στοιχείων οφείλεται σε γεγονότα που έλαβαν χώρα προ δισεκατομμυρίων ετών σε αστέρια που έζησαν και πέθαναν προτού δημιουργηθεί το ηλιακό μας σύστημα.

Τα χημικά αυτά στοιχεία συνεργάζονται αρμονικά και διατηρούν το σώμα μας στη ζωή. Όταν αποφασίσουν να διαλύσουν την συνεργασία τους τότε εμείς οδηγούμεθα στον θάνατο!

Είμαστε αστράνθρωποι όπως είχα παλαιότερα ονομάσει το ανθρώπινο γένος ή αστρόσκονη «We are Stardust”, όπως τραγουδούσε η Τζόνι Μίτσελ στο Woodstock to 1969.

Δεν υπάρχει αμφιβολία για τη σχέση μας με το Σύμπαν. Εμείς βρισκόμαστε εδώ στη Γη χάρις στον τρόπο που δημιουργήθηκαν τα βαρέα στοιχεία στο Σύμπαν μέσω της εξελικτικής πορείας των αστέρων. Δεν είμαστε απομονωμένοι στο διάστημα. Ολόκληρο το Σύμπαν είναι η γενέτειρά μας και η νόμιμη επικράτειά μας!

Λεζάντα φωτογραφίας: Εδώ είμαστε σε ένα αστέρι από τα 100 δισεκατομμύρια αστέρια του Γαλαξία μας.