Μεσοποίηση Θεάτρου

<<...Η δημιουργία παραδοσιακών ιεροτελεστιών ξεκίνησε την αυγή του ανθρώπινου πολιτισμού, όπου ακριβώς, σε ένα πολύ κατώτερο επίπεδο, η φυλογενετική δημιουργία ιεροτελεστιών ήταν προϋπόθεση για την προέλευση της κοινωνικής οργάνωσης στα ανώτερα ζώα... ένα σχήμα συμπεριφοράς μέσω του οποίου ένα είδος στη μια περίπτωση, μια πολιτισμένη κοινωνία στην άλλη,  αντιμετωπίζει ορισμένες περιβαλλοντικές συνθήκες, αποκτά μια εντελώς νέα λειτουργία, αυτής της επικοινωνίας. ...>>. Konrad Lorenz

  Ο Lorenz  πίστευε, πως το θέατρο είναι ένα πειραματικά ελεγχόμενο παράδειγμα ανθρώπινων αλληλεπιδράσεων. Ένα καθρέφτισμα θα λέγαμε σήμερα την αλληλεπιδράσεων αυτών. Όπου μέσω της θεατρικής σύμβασης, απομoνώνονται και φαίνονται <αληθινά αληθινές> οι συμβάσεις αυτές. Μέσα στην σύμβαση του θεάτρου είναι, να πάει κάποιος στο θέατρο να βιώσει την ατμόσφαιρα, να καταλάβει πως μια θεατρική παράσταση είναι ένα μοναδικό γεγονός(μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μια φορά, κάθε παράσταση είναι ξεχωριστή).

  Οι κρίσεις και οι πανδημίες ιστορικά, απορροφούνται από το θέατρο και το εξελίσσουν. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την παράσταση <΄Αγριος σπόρος> του Γιάννη Τσίρου που πραγματεύεται την ταυτότητα του νεοέλληνα μέσα στην κρίση.  Οι απαγορεύσεις, ελέω πανδημίας που βιώσαμε, είτε μας αρέσει είτε όχι, αποτυπώνονται στην μνήμη μας και θα αποτελέσουν σημείο αναφοράς για πρόληψη μελλοντικών καταστάσεων(τουλάχιστον έτσι ευχόμαστε).

  Για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση, ήρθαμε αντιμέτωποι με απαγόρευση εξόδου από το σπίτι. Στη σύγχρονη εποχή όμως, με  το διαδίκτυο και την καλωδιακή τηλεόραση δεν συνιστά πρόβλημα <σκοτώματος> της ώρας ο αναγκαστικός εγκλεισμός. Αυτό ίσως να αποτελεί και ευκαιρία για ανθρώπους που δεν έχουν έρθει σε επαφή με το θεατρικό γεγονός, να παρακολουθήσουν Online κάποιες (πρόσφατες) παραστάσεις. Το γεγονός αυτό, αποκαλύπτει το θέατρο σαν μέσο επικοινωνίας και μάλιστα ένα από τα παλιότερα· το οποίο, άντεξε την ανακάλυψη του ραδιοφώνου, του κινηματογράφου, του διαδικτύου αποδεικνύοντας ένα δυναμικό χαρακτήρα. Λειτουργώντας σαν ένας ζωντανός οργανισμός που διαθέτει <ανοιχτό μυαλό>.

   Από την άλλη μεριά, το θέατρο έχει χάσει τα πρωτεία του κύριου τροφοδότη, όσον αφορά την ψυχαγωγία του κοινού. Τον 21 αιώνα, ο μινιμαλιστικός ορισμός του θεάτρου <ο Α παριστάνει τον Β, ενώ ο Γ κοιτάζει> μας δείχνει πως η τεχνολογία είναι πιο γρήγορη στην μετάδοση της θεατρικής πράξης· καθώς τα τεχνολογικά μέσα που καθιστούν τον Α να παριστάνει τον Β αναγκάζουν τον Γ να κοιτάζει μέσα από την οπτική του χειριστή της κάμερας(κατ΄ επέκταση του κινηματογραφικού σκηνοθέτη).  Το παραστατικό γεγονός πλέον, αντιμετωπίζει την πρόκληση της online απόδοσής του. Γι΄ άλλη μια φορά καλείται να αντιδράσει σαν ζωντανός οργανισμός. Μην ξεχνάμε πως το θέατρο αποτελεί οικονομική επένδυση, με άμεσα κέρδη. Αρκετές τέχνες συντέμνονται για να επιτευχθεί μια παράσταση, η οποία συνήθως (όχι πάντα), αποτελείται από συγγραφείς, σκηνοθέτες  τεχνικούς ενδυματολόγους κ.α. Σ ε αυτή την περίπτωση, είναι νωρίς ακόμα να μιλήσουμε για οικονομικές φόρμουλες, όπως σε περίπτωση που διατηρηθεί το Online θέατρο σαν μορφή διασκέδασης για μπορούσε να <κλειδωθεί> η οποιαδήποτε παράσταση· και να απαιτηθεί αντίτιμο για να την δει κάποιος από το σπίτι του.

  Όταν βλέπουμε μια online παράσταση καλούμαστε να διαφοροποιηθούμε από την αμεσότητα του θεάτρου και να αντιληφθούμε την μεσοποίησή του. Αυτό όμως, μπορεί να χρησιμεύσει ως πρότυπο για το σχεδιασμό εικονικών χώρων, όπως και με τους ειδικούς προγραμματιστές στους ηλ.  υπολογιστές που δημιουργούν εικονικές πραγματικότητες και χώρους. Έτσι, βλέπουμε πως το θέατρο έχει αρκετά κοινά με τους ηλ. Υπολογιστές(δεν αναφερόμαστε σε μετα-ανθρώπινες θεωρίες), έχοντας στην παρούσα φάση, έχει έναν κυρίαρχο ρόλο. Δανείζει το καλλιτεχνικό του κεφάλαιο, μέσω της σύμπραξης με το διαδίκτυο.

Η <διαμεσότητα> αυτή καταλύει την οποιαδήποτε αφοριστική οπτική, καθώς δεν υπάρχει μετατόπιση περιεχομένου από το ένα μέσο στο άλλο. Όπως φαίνεται, το θέατρο αποδεικνύει άλλη μια φορά το δυναμικό του χαρακτήρα και  λειτουργεί σαν μια ακόμα αισθητική σύμβαση μέσω του διαδικτύου αυτή τη φορά. Το διαδίκτυο καλείται να φέρει στα σπίτια του καθενός τη νέα μορφή αυτή τέχνης.