Σταματήστε αυτόν τον συναισθηματικό φιλελευθερισμό που αυτοτραυματίζεται

Η κόρη μου κι εγώ κλωτσούσαμε τις προάλλες μια μπάλα ποδοσφαίρου ενώ ανταλλάσσαμε επιχειρήματα περί ελευθερίας του λόγου, σεξουαλικής κακοποίησης, νεανικής αδιαλλαξίας και γονικής αναισθησίας.

Μιλούσαμε για έναν καθηγητή Νομικής, τον Ρόναλντ Σάλιβαν, ο οποίος αναγκάστηκε να αποχωρήσει από τη θέση του στο Winthrop House του Χάρβαρντ επειδή βοήθησε τον Χάρβεϊ Γουάινστιν να αποκτήσει τη νομική εκπροσώπηση που δικαιούται κάθε κατηγορούμενος.

Για μένα, έναν προοδευτικό baby boomer, αυτό ήταν μια παραβίαση των φιλελεύθερων αξιών, ένα παράδειγμα καλλιέργειας μιας φιλελεύθερης αδιαλλαξίας. Φυσικά και κανείς καθηγητής δεν θα πρέπει να τιμωρείται επειδή εκπροσώπησε έναν μη δημοφιλή πελάτη.

Για την κόρη μου, φυσικά και ένας πρύτανης δεν πρέπει να υπερασπίζεται έναν κατηγορούμενο για βιασμό. Κατά την άποψή της, ένας καθηγητής μπορεί να εκπροσωπεί οποιονδήποτε κακοποιό, αρκεί να μην έχει να κάνει με προπτυχιακούς φοιτητές. Πώς μπορεί να στηρίζει φοιτήτριες που υπέστησαν σεξουαλική κακοποίηση όταν υπερασπίζεται κάποιον που κατηγορείται για βιασμό;

Η αντιπαράθεσή μας αντανακλά ένα ευρύτερο χάσμα γενεών στην Αμερική. Οι προοδευτικοί της γενιάς μου είναι πιστοί στη φράση που αποδίδεται λανθασμένα στον Βολταίρο: «Διαφωνώ με αυτά που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να τα λες». Για τους νεαρούς προοδευτικούς, αυτό που έχει προτεραιότητα είναι να αντιμετωπιστούν ο ρατσισμός, ο μισογυνισμός, η ισλαμοφοβία και ο φανατισμός.

Η άνοδος του προέδρου Τραμπ όξυνε αυτή τη σύγκρουση και έθεσε το θεμελιώδες ζήτημα της υπεράσπισης των φιλελεύθερων αξιών σε μια ανελεύθερη εποχή.

Είναι μια δύσκολη ισορροπία, που απαιτεί πνευματική σεμνότητα. Μην το πείτε στην κόρη μου, αλλά έχει δίκιο σε κάτι: η υγεία και ευημερία των θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης είναι μια αξία που πρέπει να αγκαλιάσουμε, έστω και με κόστος το δικαίωμα ενός καθηγητή νομικής να υπερασπιστεί έναν απεχθή πελάτη.

Ενώ όμως θαυμάζω τον φοιτητικό ακτιβισμό υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης, ανησυχώ γιατί μερικές φορές υιοθετεί όλες τις άλλες ποικιλίες εκτός από μία: την ιδεολογική ποικιλία. Ο Τζορτζ Γιάνσι, ένας μαύρος ευαγγελικός που διδάσκει κοινωνιολογία, μου είπε κάποτε: «Εξω από το πανεπιστήμιο αντιμετωπίζω περισσότερα προβλήματα επειδή είμαι μαύρος. Μέσα στο Πανεπιστήμιο, αντιμετωπίζω περισσότερα προβλήματα επειδή είμαι χριστιανός».

Για όσους από εμάς πιστεύουν ότι ο φιλελευθερισμός πρέπει να ενθαρρύνει τη συμμετοχή και την ανεκτικότητα, ακόμη και σε αδιάλλακτους καιρούς, ακόμη και απέναντι στους εχθρούς της συμμετοχής και της ανεκτικότητας, ήταν δυσάρεστο το γεγονός ότι το Πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ ανακάλεσε την πρόσκληση προς τον Τζόρνταν Πίτερσον, τον καναδό μπεστ-σελερίστα συγγραφέα που θεωρεί ότι για όλα τα δεινά φταίνε οι γυναίκες. Για να κερδίσεις μια μάχη επιχειρημάτων, πρέπει να ακουστούν τα επιχειρήματα.

Φοβάμαι ότι ο Τραμπ έχει διευκολύνει τη δαιμονοποίηση των συντηρητικών και των ευαγγελικών από τους φιλελεύθερους ακτιβιστές. Οι άνθρωποι είναι σύνθετοι όποια κι αν είναι η ιδεολογία τους κι όσο λάθος είναι να ισοπεδώνονται οι συντηρητικοί ή οι ευαγγελικοί άλλο τόσο λάθος είναι να κρίνεται κάποιος με βάση τη φυλή του, το φύλο του ή το αν είναι μετανάστης.

Οι ακτιβιστές στα πανεπιστήμια είναι η συνείδηση του έθνους. Μερικές φορές όμως το πάθος τους τους τυφλώνει.

Την επομένη της εκλογής του Τραμπ, ένας μαύρος φοιτητής του Oberlin College έκλεψε ένα μπουκάλι κρασί από ένα κατάστημα και ένας λευκός υπάλληλος τον κυνήγησε και επιχείρησε να τον σταματήσει. Όταν έφτασε η αστυνομία, ο υπάλληλος ήταν στο έδαφος και τον χτυπούσε μια ομάδα φοιτητών. «Αυτό το κατάστημα είναι ρατσιστικό» έγραφαν φυλλάδια που κυκλοφόρησαν στο πανεπιστήμιο, το οποίο κατόπιν πιέσεων των φοιτητών ανέστειλε τη συνεργασία του με το κατάστημα.

Φαίνεται όμως πως ο ρατσισμός δεν είχε καμιά θέση σε αυτή την ιστορία, όπως παραδέχθηκε ο ίδιος ο φοιτητής που έκλεψε το κρασί. Και στη δίκη που έγινε, επιδικάστηκε αποζημίωση 44 εκατομμυρίων δολαρίων στο κατάστημα.

Σε μια εποχή που υπάρχει τόση αδικία γύρω μας, είναι περίεργο να βλέπεις ακτιβιστές φοιτητές να δοξάζουν έναν κλέφτη. Αυτός είναι ένας συναισθηματικός φιλελευθερισμός που γίνεται μπούμερανγκ και αυτοτραυματίζεται. Οσο οδεύουμε προς εκλογές με σημαντικές επιπτώσεις, η πόλωση θα μεγαλώνει, μαζί με τον αμοιβαίο φόβο. Η πρόκληση είναι να υπερασπιστούμε τις αξίες μας και να μην τις προδίδουμε.

(*) Ο Νίκολας Κριστόφ είναι αρθρογράφος των New York Times

Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ