Τα highlights αυτού του Πάσχα στους ναούς της Πάτρας και της Αχαϊας- Τα μικρά επεισόδια, τα ευτράπελα, τα hi tech, οι ντουντούκες και τα κλεφτρόνια

Το Πάσχα στην Αχαϊα είχε τα δικά του highlights στις Εκκλησίες, καθώς το δαιμόνιο του Έλληνα δεν θα μπορούσε να αφήσει ανέπαφο και το λατρευτικό στοιχείο, με εκείνο τον γλυκό τρόπο με τον οποίο χτίζεται μια νέα...παράδοση πάνω στην άλλη. Μια παράδοση, φτιαγμένη από την μαγιά των απροόπτων, μερικές φορές δε και των ευτράπελων που κάνουν τις γιορτές αξέχαστες για τις παρέες που έχουν να… θυμούνται.

Πάμε λοιπόν να δούμε μερικά από τα πασχαλινά...πρωτότυπα της Αχαϊας, αυτή τη μικρή σύγχρονη λαογραφία του χωριού και της πόλης που γράφεται από νέες συνήθειες και νέες νοοτροπίες, αλλάζοντας το...τοπίο στους ναούς και τους πιστούς τους.

Στην Αχαϊα λοιπόν είδαμε και φέτος πολλά και καταγράψαμε τα πιο χαρακτηριστικά, αυτά που θα μας μείνουν...αξέχαστα. Είναι απλό. Νέοι καιροί νέα ήθη...

Ας κάνουμε αρχή με ένα συμβάν   που κατεγράφη  και στα κιτάπια των ειδήσεων.

Συνέβη το  βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης στον Ιερό Ναό Αγίου  Διονυσίου στην Πάτρα, όταν ο ιερέας αναγκάστηκε να διακόψει τη λειτουργία των παθών για να ενημερώσει τον κόσμο πως θα πρέπει να προσέχουν τα πολύτιμα αντικείμενα και κυρίως πορτοφόλια, διότι στο ναό είχαν εισβάλει πορτοφολάδες!!! Οι οποίοι πορτοφολάδες είχαν βάλει στόχο τον γυναικείο πληθυσμό.

Φαντάζει απίστευτο, αλλά  συνέβη και αυτό. Στην κορύφωση του Θείου Πάθους, η έκφραση του ανθρωπίνου αίσχους. Από τα πλέον λυπηρά ετούτης της Μεγάλης Εβδομάδας, η οποία είχε ωστόσο και τα...ωραία της:

Όπως για παράδειγμα τον νέο τρόπο με τον οποίο πολλοί, νεαροί κυρίως σε ηλικία, σκέφτηκαν να καλύψουν το κενό της σύνοψης που είτε δεν είχαν, είτε είχαν ξεχάσει στο σπίτι, ανοίγοντας το iphone, googlάροντας το θέμα και ακολούθως ψάλλοντας με την βοήθεια του κινητού, μπρος στα έκπληκτα μάτια των διπλανών τους. Η τεχνολογία στην υπηρεσία της πίστης. Δεν  αποκλείεται αυτή η εικόνα να αποτελεί στο μέλλον πλειοψηφικό ρεύμα στις εκκλησίες.

Εντοπίσαμε όμως και πιστούς που μέσα στην εκκλησία, έστελναν μήνυμα στην καλή τους και τον καλό τους σε στυλ «είμαι εκκλησία, θα κοινωνήσω, τα λέμε μετά» ή και «μην με περιμένεις πριν τις 10.30 ο παπάς είναι ακόμη στο δέκατο Ευαγγέλιο». Διότι μπορεί η νεολαία να πηγαίνει εκκλησία, αποτελώντας πλέον την πλειοψηφία των πιστών τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας,  αλλά με τον δικό της τρόπο και τα δικά της μέσα.

Το  άλλο περιστατικό που έκανε αίσθηση και φιλοξενήθηκε και στα ΜΜΕ καθώς προκάλεσε την μήνιν των ζωόφιλων συνέβη το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου στον Ιερό Ναό του Αποστόλου Παύλου.

Η εκκλησία συνηθίζει ως έθιμο  την ημέρα της Ανάστασης, το πέταγμα κόκκινων αυγών στους πιστούς και την  προσφορά ενός ζωντανού αρνιού μετά από κλήρωση. Το αρνί, ήταν δεμένο πάνω στον εξώστη που είχε στηθεί στον περίβολο της εκκλησίας για την λειτουργία και βέλαζε μπροστά στα μάτια των μικρών παιδιών που δνε φαίνονταν να απολαμβάνουν και τόσο το θέαμα, με αποτέλεσμα να παρέμβουν  οι φιλόζωοι καραγγέλοντας κακοποίηση ζώου.

Στο σημείο έφθασε η  αστυνομία ενώ οι φιλόζωοι, οι οποίοι και θα υποβάλλουν μηνύσεις, πρότειναν στους ιερείς να πληρώσουν εκείνοι το ποσό που ζητούσε ο βοσκός και η οικογένεια στην οποία είχε κληρωθεί το ζώο να αγοράσει κρέας από το κρεοπωλείο.

Το επεισοδιακό συμβάν έληξε κάποια στιγμή και ήρθε η Ανάσταση.

Σε Εκκλησίες του κέντρου εντοπίσαμε την ημέρα της περιφοράς των Επιταφίων τα εξής ...αμίμητα: - Ιερέας, με ντουντούκα στα χέρια (όπως στον ναό του Αγίου Ελευθερίου) προπορεύεται ψάλλοντας για να ακούγεται σε όλο το ποίμνιο που ακολουθεί. Η εικόνα, θυμίζει διαδήλωση, αλλά αυτός είναι ένας τρόπος να καλύπτονται και οι ...πίσω καθώς η ενορία μεγάλωσε και δεν η ουρά είναι μεγάλη.

Επιτάφιοι επίσης στο κέντρο της πόλης, εθεάθησαν με φωτάκια led!, το ίδιο και οι σταυροί της περιφοράς. Υπήρξε και επιτάφιος, ο οποίος ήταν φίσκα στο led, σωστή υπερπαραγωγή.

Στα highlights της Μεγάλης Παρασκευής τα τελευταία χρόνια, σε πολλούς ναούς της Πάτρας και σε πολλά χωριά της Αχαϊας, το μικρό θαύμα, που γίνεται στο τέλος της λειτουργίας με την κατασκευή προζυμιού με αλεύρι και νερό. Την επόμενη ημέρα το προζύμι είναι έτοιμο χωρίς να έχει χρειαστεί μαγιά.

Aπό τα ωραία της ημέρας της Ανάστασης, η από μικροφώνου έκκληση πολλών ιερέων στους πιστούς να μην φύγουν τρέχοντας για την μαγειρίτσα,  αλλά να καθίσουν στην Ανατάσιμη λειτουργία. Ελάχιστοι είναι αυτοί που ανταποκρίνονται και ο ιερέας μένει με το παράπονο. Αλλά είπαμε, την Ανάσταση το έθιμο έχει εξελιχθεί στις περισσότερες των περιπτώσεων ως εξής: Οι πιστοί καταφθάνουν στις 11.40 και αναχωρούν στις δέκα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα τρέχοντας για το τραπέζι.

Στα Πασχαλινά αμίμητα, ιερέας χωριού της Αχαίας, ο οποίος δεν ξεκινούσε την Ανάσταση αν δεν πήγαιναν οι – αίοι, πώς λέμε Κωστοπουλαίοι , Μαυρομματαίοι, Παυλοπουλαίοι κλπ, προφανώς επειδή χωρίς αυτούς δεν θεωρείται Ανάσταση, αλλά και μεθυσμένος επίτροπος και μεθυσμένος ψάλτης που με το Χριστός Ανέστη φεύγει για τσίπουρα και επιστρέφει μεθυσμένος το πρωί.

Σε χωριό της Αχαϊας, όχι μακριά από την Πάτρα υπάρχει έθιμο να πετάνε ...δυναμιτάκια κάτω από το ράσο του παπά την ώρα της Ανάστασης και αυτός νευριασμένος να μεταφέρει την λειτουργία από την εξέδρα μέσα στο ναό.

Αλλά το καλύτερο που καταγράψαμε και φέτος στις Εκκλησίες της περιοχής ήταν οι ευχαριστίες στους...χορηγούς και τους βοηθούς το Βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, κάποιοι δε και το βράδυ της Ανάστασης.

Από μικροφώνου λοιπόν οι ευχαριστίες του παπά, από τις κυρίες που στόλισαν τον επιτάφιο, μέχρι την ΕΛ.ΑΣ. που φρόντισε να ρυθμίσει την κυκλοφορία, το ΕΚΑΒ που παρίστατο, τον χορηγό της μικροφωνικής, τον χορηγό των λουλουδιών και ό,τι άλλο βάζει ο νους.  Σαν την βραδιά των ...Όσκαρ ένα πράγμα.

Γιορτάζοντας το Πάσχα εν Πάτραις εν έτει 2015, ή αλλιώς χωρίς αυτά τα ωραία και πιπεράτα ίσως και να ήταν λιγότερο...νόστιμη η μεγάλη αυτή γιορτή της άνοιξης, η οποία για άλλη μια φορά πλημμύρισε τους ναούς με ανθρώπους που προσμένουν ανάσταση, μεταφέροντας μαζί του ο καθείς, την μικρή του συνήθεια, ή αλλιώς το μικρό του...κουσούρι, αλλά και το φως της ελπίδας στη καρδιά.