Ο Ιβάν Σαββίδης στηρίζει Τσίπρα και ανοίγει μέτωπο με Μητσοτάκη

Με πρωτοφανή σφοδρότητα μιλάει στο protothema.gr ο Ιβάν Σαββίδης. Ο ομογενής επιχειρηματίας αποτελεί το πρόσωπο των ημερών μετά τη σύγκρουση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για την τροπολογία που αφορούσε στη διαγραφή προστίμου 38 εκατ. ευρώ από λαθρεμπόριο της ΣΕΚΑΠ που σήμερα ανήκει στον Σαββίδη.

Ο κ. Σαββίδης με μια συνέντευξη 8.500 χιλιάδων λέξεων που διήρκεσε τρεισήμισι ώρες στον αρχισυντάκτη του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ Δημήτρη Μαρκόπουλο:

-Τάσσεται 100%  στο πλευρό του Αλέξη Τσίπρα συμβουλεύοντας τους Έλληνες, «Να κρατηθείτε από τον Τσίπρα. Είναι προϋπόθεση επιτυχίας του μέλλοντος».

-Τον παραλληλίζει με τον  Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, λέγοντας πως ακούγοντας τον Τσίπρα την Παρασκευή, ήταν έτοιμος να τον χειροκροτήσει και πως αυτός, ένα τέτοιο πρόεδρο θέλει.

- Επιτίθεται ανοικτά κατά του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκου Μητσοτάκη, υποστηρίζοντας πως με τη στάση του διώχνει τους επενδυτές  και... προβλέπει πως δεν θα γίνει ποτέ πρωθυπουργός!

-Διαχωρίζει τη θέση του από τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή λέγοντας πως τον θεωρεί φίλο του, ενώ  αφήνει πολλές αιχμές κατά του Αντώνη Σαμαρά  για τον τρόπο που του επέβαλλε την αγορά της ΣΕΚΑΠ λέγοντας χαρακτηριστικά  πως μου μεταβίβασε τον δικό του πονοκέφαλο.

-Δηλώνει  πως έτσι ή αλλιώς θα αποκτήσει  σύντομα ένα από τα κεντρικά τηλεοπτικά κανάλια της χώρας και δηλώνει ενδιαφέρον τόσο για τον Πήγασο όσο και για τον ΔΟΛ που βρίσκονται σε διαδικασία εύρεσης στρατηγικού επενδυτή.

-Και τέλος όταν ερωτάται αν η επόμενη συνέντευξη του θα είναι στα Ελληνικά τονίζει πως όταν θα δώσει συνέντευξη στα Ελληνικά τότε αυτό θα σημάνει και την έναρξη της πολιτικής του καριέρας στην Ελλάδα.

Ερώτηση: Κύριε πρόεδρε να ξεκινήσουμε με την επίμαχη κοινοβουλευτική κόντρα αναφορικά με την επένδυση σας στην ΣΕΚΑΠ. Η αντιπολίτευση και κυρίως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κατήγγειλαν ως χαριστική την προσπάθεια διαγραφής εκ μέρους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. παλιότερου προστίμου λαθρεμπορίας της καπνοβιομηχανίας  πριν από την εξαγορά της από εσάς. Πως τοποθετήσετε ως προς αυτές τις καταγγελίες;

Ιβάν Σαββίδης: Κατ’ αρχάς θα ξεκινήσω από το ότι δεν πρέπει κάποιοι να με κοιτάνε απλά ως Ιβάν Σαββίδη.Θα πρέπει να με αντιμετωπίζουν εκτός των άλλων κι ως έναν ξένο επενδυτή ο οποίος για άλφα ή βήτα λόγους πήρε την απόφαση να επενδύσει στην Ελλάδα. Αν λοιπόν θα μιλήσουμε αμιγώς από την πλευρά της επιχειρηματικής λογικής, αγοράζει κανένας όταν η αγορά είναι χαμηλά και πουλά όταν η αγορά είναι υψηλά.

Αυτή είναι η επιχειρηματική λογική. Και πριν μιλήσουμε για πιο συγκεκριμένα πράγματα, θέλω να πω ότι δεν αποτελώ εγώ εξαίρεση από τον κανόνα και ως επιχειρηματίας και ως άνθρωπος.

Ως επιχειρηματίας θεωρώ πως τώρα είναι πάρα πολύ καλή στιγμή για να επενδύσει κανείς στην Ελλάδα. Η αγορά αυτή τη στιγμή σε όλες τις κατευθύνσεις είναι στον πάτο, όμως πιστεύω στη δυναμική της χώρας και γι’ αυτό ρισκάρω.

Πεποίθηση μου είναι πως κερδίζει ο επιχειρηματίας εκείνος ο οποίος με σωστό τρόπο μπορεί να αξιολογήσει τους κινδύνους, έτσι ώστε οι απώλειες να είναι χαμηλότερες από τα κέρδη.

Ερώτηση: Μα με την πορεία σας έχετε διεκδικήσει κάτι περισσότερο από τον χαρακτηρισμό «ξένος» επενδυτής. Κατά καιρούς μιλάτε για τις ελληνικές σας ρίζες.

Ιβάν Σαββίδης: Προσωπικά, ως επιχειρηματίας αλλά κι ως άνθρωπος, μέσα στο DNA μου είμαι Έλληνας στην πιο καθαρή μορφή.

Είμαι τελείως διαφορετικός Έλληνας από την εικόνα που εδώ έχουν για τους Έλληνες. Όλοι μας σε αυτήν τη γωνιά του πλανήτη είμαστε συναισθηματικοί, αλλά οι  Έλληνες της διασποράς, οι Έλληνες του εξωτερικού είναι πιο συναισθηματικοί.

Και ιδιαίτερα είναι συναισθηματικοί με τη μητέρα πατρίδα. Δεν θέλω να πάω την κουβέντα σε αυτήν την κατεύθυνση καθώς άλλα πράγματα έχετε έλθει για να πούμε, όμως πρέπει να πω ότι λυπάμαι πολύ για το γεγονός πως η ιστορία της χώρας σε ό,τι αφορά το μορφωτικό χαρακτήρα της περιγράφει με πολύ μικρό τρόπο τον συναισθηματικό τρόπο πίστης και αφοσίωσης των Ελλήνων από το εξωτερικό.

Κι αν τραβήξουμε μια παράλληλη γραμμή μεταξύ του Ιωάννη Θεολόγου με τα δικά μου λόγια, αυτός έλεγε πως «δεν υπάρχει άλλη πιο μεγάλη χαρά, από το να ακούμε ότι τα παιδιά και τα αδέλφια μας ζουν μέσα στην πίστη».

Αυτό που εγώ λέω είναι πως για εμάς τους Έλληνες της διασποράς – κι εδώ δεν ξεχωρίζω τους Πόντιους και τους μη Πόντιους - δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να αντιλαμβανόμαστε και να συνειδητοποιούμε τη δική μας χρησιμότητα για την ιστορική μας πατρίδα. Κι αυτό είναι ένα μέρος του δικού μας DNA.

Ερώτηση: Ας πάμε όμως και πάλι πίσω στην κοινοβουλευτική διαμάχη για το πρόσωπό σας.

Ιβάν Σαββίδης: Σωστά. Ας επιστρέψουμε στη Βουλή. Άκουσα τη συζήτηση με ιδιαίτερη προσοχή γιατί με ενδιέφερε όπως ήταν φυσικό πάρα πολύ και μερικές ομιλίες μάλιστα τις άκουσα και δύο φορές.

Κάποια λόγια οφείλω να πω ότι δεν τα κατάλαβα και ρώτησα το μεταφραστή μου για να μην αδικήσω κανένα. Θα πρέπει να σημειώσω πως στο παρελθόν έχω ασχοληθεί επαγγελματικά με την πολιτική σε μια καριέρα που τολμώ να πω ότι ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα  και πολύχρονη.

Εμένα δεν με ενδιέφεραν τα όσα λεκτικά ειπώθηκαν μεταξύ των πολιτικών αρχηγών, αλλά με ενδιέφερε ποιος θα μπλοφάρει περισσότερο ή λιγότερο. Τέτοια είναι η πολιτική ζωή και δεν μπορείς να κρυφτείς από αυτό.

Πολύ περισσότερο στη δημοκρατική Ελλάδα όπου ενδεχομένως έχουν μπερδευτεί οι έννοιες τις Δημοκρατίας και της Αναρχίας. Άκουσα την ομιλία του πρωθυπουργού και μου φάνηκε ότι ήταν ένας πραγματικός λόγος. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως πίστευε αυτά που έλεγε. Κι αυτό ήταν το πιο σημαντικό.

Στο συγκεκριμένο θέμα της ΣΕΚΑΠ ήταν πραγματιστής κι έπραξε με υψηλό συναίσθημα ηθικής και πρακτικής. Κάλεσε να γίνει διάλογος επί της ουσίας. Αναγνώρισε λοιπόν ότι υπάρχει ένα πρόβλημα που δυσκολεύει τις επενδύσεις στην Ελλάδα.

Και υπάρχουν διαδικαστικά ζητήματα. Εγώ ζήτησα να γίνει διάλογος επί της ουσίας. Όχι επί των διαδικασιών.

Για εμένα επρόκειτο λοιπόν για νίκη του Τσίπρα γιατί αυτός κάλεσε τη Βουλή να μιλήσουν επί της ουσίας για να συζητήσουν το συγκεκριμένο πρόβλημα. Για το αν θα πρέπει να βοηθιούνται οι επενδύσεις  ή αν θα πρέπει να εμποδίζονται.

Και δεν έχει σημασία αν το συγκεκριμένο ζήτημα άγγιξε τον Σαββίδη. Σαν εμένα υπάρχουν χιλιάδες επενδυτές. Όμως κάποιους τους συμφέρει να βάζουν απέναντι, σε ένα μέτωπο τον Σαββίδη.

Στην Ελλάδα δημιουργήθηκε μια παράξενη κατάσταση. Σκέφτονται δηλαδή κάποιους τρόπους  - αλγόριθμους, να πουλάνε χρέη και ζημιές και παράλληλα να πουλάνε ψέματα. Κάποιοι θεώρησαν ότι αυτό είναι το πραγματικό κεφάλαιο της χώρας.

Αυτό όμως είναι το κυρίαρχο ψέμα. Μιλώντας για τις επενδύσεις πρέπει να μιλάμε με τη γλώσσα της οικονομίας. Εγώ είμαι έτοιμος να μιλήσω έτσι. Με ρεαλισμό. Αν κάποια  από τα κόμματα της χώρας θεωρούν τις ενέργειες του πρωθυπουργού εσφαλμένες, ας  καθίσουν σε ένα στρογγυλό τραπέζι, σε μια ανοικτή εκπομπή και στο πιο υψηλό επίπεδο, να συζητήσουμε παρέα τον τομέα και το μέλλον των επενδύσεων.

Τότε θα γίνει κατανοητό για ποιο λόγο υπάρχει ένας Σαββίδης ως επενδυτής στη βόρεια αλλά και ολόκληρη Ελλάδα. Έχει άραγε ποτέ αναρωτηθεί το πολιτικό σύστημα γιατί στη χώρα μας δεν θέλει κανένας να έλθει και να τοποθετήσει τα λεφτά του; Να σας το πώς εγώ.

Στην Ελλάδα  λείπουν όλα εκείνα τα εργαλεία που υπάρχουν σε κάθε πολιτισμένη χώρα του πλανήτη και λειτουργούν ως ασπίδα προστασίας του επενδυτή.

Εδώ πολύ απλά, δεν υπάρχει προστασία των συμφερόντων των επενδυτών. Οποιοσδήποτε τοποθετεί 100 ευρώ επιθυμεί αρχικά να προστατεύσει τα λεφτά του και μετά να τα αυξήσει. Οι πραγματιστές επενδυτές θέλουν να επενδύσουν σήμερα και ήδη αύριο να έχουν κέρδος. Υπάρχουν πολλοί Έλληνες επενδυτές που έχουν σαν αρχή πιο εξεζητημένες μεθόδους – και αυτό είναι πρωτότυπο.

Θέλουν δηλαδή να επενδύσουν σήμερα και να κερδίσουν …εχθές! Κέρδος πριν την επένδυση δηλαδή. Αυτή είναι μια πρωτότυπη λογική!  Όταν λοιπόν ο κ. πρωθυπουργός πρότεινε τον διάλογο επί της ουσίας περίμενα από ένα κόμμα που έτσι κι αλλιώς έχει μια διαφορετική ιδεολογική στάση υπέρ των επενδύσεων δήθεν, τη Νέα Δημοκρατία, να μιλήσει με επιχειρήματα. Αυτός ο… κύριος όμως είπε πράγματα που ούτε καν αστεία δεν μπορώ να τα χαρακτηρίσω.

Ερώτηση: Αναφέρεστε στον κ. Μητσοτάκη;

Ιβάν Σαββίδης: Ναι! Να σας εξηγήσω για ποιο λόγο δεν είναι ούτε καν αστεία τα όσα είπε. Υπάρχουν έννοιες νομοθετικής πρωτοβουλίας. Ο βουλευτής έχει άμεσο καθήκον να είναι στις πηγές της νομοθετικής πρωτοβουλίας.

Αυτός έχει τον πρώτο λόγο σαν παραγωγός νομοθεσίας. Όλα τα άλλα έχουν δευτερεύοντα χαρακτήρα. Ο κύριος Μητσοτάκης λέει ότι «κάποιος βουλευτής από την Κοζάνη (σ.σ. ο κ. Σαββίδης αναφέρεται στον κ. Δημήτρη Δημητριάδη του ΣΥΡΙΖΑ), πήρε με τη νομοθετική πρωτοβουλία».

Εδώ ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιδεικνύει πλήρη  έλλειψη σεβασμού στη Βουλή κι απουσία πραγματικής επιθυμίας να μιλήσει επί της ουσίας.

Ερώτηση: Μα η ΣΕΚΑΠ εκλογικά ανήκει σε άλλη περιοχή. Την Ξάνθη. Είθισται οι βουλευτές να δείχνουν ένα ενδιαφέρον για τις επενδύσεις που αφορούν την περιοχή τους. Αυτό που η ΝΔ κατήγγειλε ήταν ότι ένας βουλευτής από τη Δυτική Μακεδονία κατέθεσε  τροπολογία σε ό,τι αφορά ένα ζήτημα της ανατολικής Μακεδονίας. Ένα πρόβλημα της Ξάνθης σε τι ενδιέφερε τον βουλευτή Κοζάνης;

Ιβάν Σαββίδης: Ξανατονίζω. Αυτός ο νόμος δεν αφορά τη ΣΕΚΑΠ, ούτε την περιοχή της Ξάνθης αποκλειστικά. Αυτός ο νόμος αφορά μεταξύ πολλών άλλων και τη ΣΕΚΑΠ. Δεν έγινε για εμάς. Ολόκληρη η οικονομία της χώρας στο παρελθόν ήταν μια ψευδοοικονομία.

Και η ΣΕΚΑΠ δεν ήταν εξαίρεση. Η ΣΕΚΑΠ διοικούνταν αναλόγως με το ποιος ήταν στην κυβέρνηση. Αν ήταν το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, τότε τη ΣΕΚΑΠ διοικούσαν άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ.

Αν ήταν η ΝΔ τη διοικούσαν οι άνθρωποι της ΝΔ. Και άλλες παρόμοιες με την ΣΕΚΑΠ εταιρείες πολύ συχνά μετατρέπονταν σε «πλυντήρια» κι εξελίσσονταν σε οχήματα για να αποκτούν ψήφους διαμέσω αυτών τα πολιτικά κόμματα.

Εάν εγώ θα ήμουν Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου θα ρωτούσα τον κ. Μητσοτάκη «για ποιο λόγο το κόμμα σας όταν ήταν κυβέρνηση συνέχιζε και χρηματοδοτούσε τη ΣΕΚΑΠ κατά της οποίας υπήρχε δίωξη για λαθρεμπόριο»;

Μην ξεχνάτε πως η κυβέρνηση ήταν που διαμέσω κρατικής τράπεζας συνέχιζε να τη χρηματοδοτεί παρά την συγκεκριμένη υπόθεση. Τι περίμενα λοιπόν εγώ την περασμένη εβδομάδα στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή; Κατ’ αρχήν ότι θα έλθει ο κ. Σαμαράς στη Βουλή.

Κατά τη δική μου άποψη έπρεπε να έλθει και να σηκωθεί να μιλήσει. Να πει στον κ. Τσίπρα «εγώ σε στηρίζω επειδή εσύ διορθώνεις εκείνα τα λάθη τα οποία έκανε το κόμμα μου». Ο κ. Σαμαράς έπρεπε να πει την αλήθεια. Στην απόκτηση της ΣΕΚΑΠ δεν υπήρχε καμία επιχειρηματική ιδέα. Καμία!

Η πρώτη κουβέντα με τον πρωθυπουργό Σαμαρά για την εξαγορά της ΣΕΚΑΠ ολοκληρώθηκε με τη δική μου κατηγορηματική άρνηση να αγοράσω τη συγκεκριμένη εταιρεία. Απάντησα μάλιστα πως «ακόμα κι αν μου πληρώσετε λεφτά, δεν θέλω να την αγοράσω επειδή η ΣΕΚΑΠ δεν έχει προοπτική, δεν έχει ιδέα, δεν έχει τίποτα…».

Θέλω να γνωρίζετε πως τη ΣΕΚΑΠ εγώ τη γνώριζα 20 χρόνια πριν. Ο πρόεδρος της τότε ήταν ο κ. Σεϊτανίδης αν θυμάμαι καλά. Κανονικά θα έπρεπε να τον λένε ΣΑΪΤΑΝίδη (σ.σ. Σαϊτάν στα τούρκικα σημαίνει διάβολος).

Εγώ γνώριζα πως η εταιρεία αυτή είχε πολύ δύσκολη ιστορία. Και το δεύτερο είναι πως η  ευρωπαϊκή αγορά προϊόντων τσιγάρου είναι ρυθμισμένη με πάρα πολύ αυστηρό τρόπο και έχει πολύ υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού. Άρα με τη ΣΕΚΑΠ δεν μπορείς να βρεις εύκολα χώρο εκεί.

Ως επιχειρηματίας λοιπόν εγώ έλεγα πως η εταιρεία δεν με ενδιαφέρει ακόμα κι αν με πλήρωναν να την πάρω. Όχι που τελικά έδωσα και χρήματα από πάνω. Είναι αλήθεια πως ο Αντώνης Σαμαράς μπόρεσε εισπράττοντας πολύ καλά λεφτά για το Ελληνικό Δημόσιο να μου πουλήσει τον …πονοκέφαλο του. Γιατί η ΣΕΚΑΠ ήταν ο πονοκέφαλος του κι εξελίχθηκε σε δικό μου.

Ερώτηση: Για ποιο λόγο όμως η ΣΕΚΑΠ να πονοκεφαλιάζει έναν πρωθυπουργό μιας χώρας με τόσα μεγάλα προβλήματα;

Ιβάν Σαββίδης: Για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν γιατί αν δεν την έσωνα, οδηγούνταν η βιομηχανία σε πλήρη πτώχευση. Τότε θα αποκαλύπτονταν οι προηγούμενες λανθασμένες πολιτικές αποφάσεις που χρέωσαν την επιχείρηση όπως η χρηματοδότηση εξοπλισμού της εταιρείας. Εξοπλισμό όμως τον οποίο δεν χρειαζόταν καν.

Επρόκειτο για περίοδο και ΠΑΣΟΚ και ΝΔ οπότε έγιναν αυτά. Ο δεύτερος λόγος είναι πως κανένας δεν θα συγχωρούσε στον Σαμαρά ότι τουρκική εταιρεία θα αποκτούσε μια βιομηχανία της Θράκης. Ένα 24ώρο πριν τελειώσει η διορία του διαγωνισμού δέχθηκα με τρόπο επίμονο να συμμετάσχω στον διαγωνισμό.

Και απέναντι στα λογικά επιχειρήματα κατά αυτής της επένδυσης και τοποθέτησης των χρημάτων μου, πήρα τελικά την απόφαση. Θέλω να σας εξομολογηθώ πως εάν δεν είχα δύο γιους θα είχα πάρει αρνητική απόφαση. Η σκέψη όμως και μόνο πως οι γιοί μου ενδεχομένως στο μέλλον θα μου έλεγαν ότι λόγω χρημάτων επέτρεψα να ενισχυθεί η θέση των Τούρκων στη Θράκη με ώθησε να πάρω την απόφαση.

Έτσι είχα μόνο μια διέξοδο. Να καταθέσω την αίτηση έχοντας ουσιαστικά μόνο 24 ώρες χρόνο. Από εκεί και πέρα είναι έγκλημα της ΝΔ. Έγκλημα! Σαν Έλληνας θεώρησα ότι έπρεπε να καταθέσω την αίτηση. Ντρέπομαι σήμερα και δεν θέλω να μιλάω για αυτά τα πράγματα. Για όλα αυτά σας λέω λοιπόν ότι ο Σαμαράς πούλησε τον πονοκέφαλο του.

Εγώ θέλω να δω τον τότε πρωθυπουργό, να δω τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μπροστά μου