Γνωρίστε τον Αγρινιώτη Κώστα Τσαμάκη
Ο Κώστας Τσαμάκης, ιατρός, είναι ένας ακόμη νέος επιστήμονας , από την γενιά των Αγρινιωτών 30ρηδων που εγκατέλειψε την ιδιαίτερη πατρίδα του το Αγρίνιο και την χώρα μας για εργασία και εξειδίκευση στο εξωτερικό. Συγκεκριμένα επέλεξε να ολοκληρώσει την ειδικότητα της Ψυχιατρικής στην Αγγλία.
Η διαδρομή του σε ένα πολυπολιτισμικό εργασιακό περιβάλλον του προσέφερε σημαντικές ευκαιρίες και άνοιξε πόρτες ακόμα και στον εθελοντισμό. Μέσω ενός προγράμματος του Royal College of Psychiatrists του Ηνωμένου Βασιλείου, βρίσκεται αυτή την περίοδο στην Αφρική και συγκεκριμένα στην Ακκρά, πρωτεύουσα της Γκάνας, μιας από τις πιο φτωχές χώρες του πλανήτη.
Ακόμα πιο φτωχές είναι οι υποδομές τους στην ψυχική υγεία, αφού η Γκάνα παρότι έχει 28.000.000 πληθυσμό , έχει μόλις 16 (!) ειδικευμένους ψυχιάτρους σε όλη την επικράτεια.
Σκοπός του project που συμμετέχει ο Κώστας Τσαμάκης είναι η ενίσχυση των δομών αυτών.
Για αυτό μιλάει αναλυτικά στο agrinionews.gr και μεταφέρει μια εικόνα από την δύσκολη αυτή γωνιά του πλανήτη.
Πόσο καιρό εργάζεσαι στο Λονδίνο και πως πήρες την απόφαση να βρεθείς σε μια δύσκολη χώρα όπως η Γκάνα;η να βρεθείς σε μια δύσκολη χώρα όπως η Γκάνα;
Πρωτοήλθα στο Λονδίνο το 2007. Παρότι τότε δεν είχε ξεσπάσει ακόμα η οικονομική κρίση, αποφάσισα να έλθω στην Αγγλία καθότι οι χρόνοι αναμονής για εξάσκηση ειδικότητας στην Ελλάδα ήταν ιδιαίτερα μεγάλοι. Επίσης, πάντοτε με έλκυε η ιδέα να ζήσω και να εργαστώ στο εξωτερικό, να γνωρίσω τον κόσμο. Μου πήρε καιρό να βρω τα βήματα μου και να καταλήξω στην ειδικότητα της Ψυχιατρικής, αλλά κοιτώντας πίσω ήταν ένα πολύτιμο ταξίδι. Επέστρεψα στην Ελλάδα (πιο συγκεκριμένα στο Αγρίνιο ) για ενάμιση χρόνο, αλλά τελικά ξαναέφυγα και βρίσκομαι μόνιμα στο Λονδίνο από το 2012. Τώρα βρίσκομαι προς το τέλος της ειδικότητας της Ψυχιατρικής, η οποία εδώ διαρκεί τουλάχιστον 6 χρόνια.
. Όσον αφόρα την Γκάνα: Ανέκαθεν (όντας ακόμα στο Λύκειο), είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου να δουλέψω σε κάποια λιγότερο αναπτυγμένη/υπαναπτυκτη χώρα (low income country), που δεν έχει τις υποδομές και τα μέσα του Δυτικού κόσμου .
Οι κύριοι λόγοι θαρρώ ήταν δυο:
– Πρώτον, υποθέτω ότι πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου ‘’προνομιούχο’’, επειδή γεννήθηκα σε μια χώρα ελεύθερη, δημοκρατική, αναπτυγμένη , χωρίς πολέμους και κατατρεγμό. Μεγάλωσα σε ένα ζεστό οικογενειακό περιβάλλον, και είχα την ευκαιρία να έχω μια πολύ καλή εκπαίδευση. Είχα την δυνατότητα να κυνηγήσω τους στόχους μου. Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο τη δυνατότητα αυτή, για την ακρίβεια η πλειοψηφία των ανθρώπων πάνω στον πλανήτη δεν την έχει. Υπό αυτή τη λογική, θεωρούσα ότι είναι χρέος μου να ‘δώσω κάτι πίσω’ , να προσφέρω σε τόπους που οι άνθρωποι δεν είχαν τις ευκαιρίες που είχα εγώ. Να βάλω ένα μικρό λιθαράκι , να βελτιώσω κάποια πράγματα αν μπορέσω , να κάνουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο απ᾽ ότι είναι και από ότι τον βρήκαμε.
-Ο δεύτερος λόγος είναι μια εσωτερική δίψα να γνωρίσω ξένα μέρη, διαφορετικούς πολιτισμούς και ανθρώπους. Το λέει όμορφα ο Καζαντζάκης: «Με τρώει η έγνοια ετούτη: να δω, ν’ αγγίξω όσο μπορώ περισσότερη γη και θάλασσα, προτού να πεθάνω’’.
Έτσι όταν παρουσιάστηκε αυτή η ευκαιρία του προγράμματος του Royal College έκανα αίτηση , πέρασα από συνέντευξη και με αποδέχτηκαν.
Περιέγραψε μια απλή καθημερινή μέρα στην Ακκρά, πρωτεύουσα της Γκάνας.
Έχω την τύχη να διαμένω με μια Γκανέζικη οικογένεια (ένα ζευγάρι με 3 μικρά παιδάκια) , που μου δίνει την δυνατότητα να γνωρίσω ντόπιο τρόπο ζωής από πρώτο χέρι!
Η μέρα εδώ ξεκινά πολύ νωρίς. Αυτό γίνεται λόγω της υψηλής θερμοκρασίας (25-30 βαθμούς κελσίου σε όλη τη διάρκεια του χρόνου), καθώς και για να εκμεταλλευτούν το φως της ημέρας (η ώρα εδώ δεν αλλάζει άνοιξη και χειμώνα).
Οι σπιτονοικοκύρηδες μου ξυπνάνε κάθε πρωί στις 4.45πμ!! Να ετοιμαστούν , να φύγουν από το σπίτι στις 6πμ για να πάνε τα παιδιά στο σχολείο (που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης) μέχρι τις 7.30πμ και μετά στις δουλειές τους μέχρι τις 8πμ. Η κίνηση το πρωί είναι τρομακτική. Από το σπίτι μέχρι το κέντρο της πόλης είναι συνήθως μισή ώρα με αυτοκίνητο, αλλά το πρωί, λόγω κίνησης, μπορεί να πάρει 1.30 με 2 ώρες. Δεν υπάρχει οργανωμένο σύστημα Μεσών Μαζικής Μεταφοράς, με αποτέλεσμα όλοι να χρησιμοποιούν αυτοκίνητα. Εγώ συνήθως ξυπνώ στις 6.30πμ (έκτος από Παρασκευές που η μέρα μου αρχίζει στις 5). Μετά παίρνω το ‘’τροτρο’’ η ταξί να πάω στο νοσοκομείο που είναι κοντά . Τα τροτρο είναι μικρά βανακια που τα έχουν μετατρέψει σε μικρά λεωφορειακά . Είναι πάμφθηνα (μια διαδρομή στοιχίζει 20-30 λεπτά), αλλά πολύ στριμωγμένα και με ελλειπή ασφάλεια θα έλεγα. Ταξι υπάρχουν παντού- εξεπλάγην ευχάριστα όταν ανακάλυψα ότι η Uber υπάρχει και στην Ακκρά, κατι με βοηθά πολύ στις μακρινές μετακινήσεις μου.
Η δουλειά ξεκινά στις 7.30-8πμ. Ο μεγαλύτερος όγκος της δουλειάς ολοκληρώνεται στις 2μμ, αλλά συνεχίζουμε μέχρι τις 4-5μμ . Παρόλο που οι ώρες εργασίας είναι πολλές και υπάρχουν πολλοί ασθενείς που πρέπει να δούμε, οι ρυθμοί είναι πιο αργοί σε σχέση με την Αγγλία. Προσωπικά, παρότι ο κύριος ρόλος μου είναι η εκπαίδευση των νοσοκόμων, συχνά καλούμαι να βοηθήσω σε διάφορους τομείς (διδασκαλία συναδέλφων γιατρών, στήσιμο ομάδας αντιμετώπισης κρίσεων, ερεύνα). Μερικές φορές νομίζω, ότι έχουν την εντύπωση – ίσως επειδή έχω εκπαιδευτεί στην Αγγλία- πως γνωρίζω τα πάντα :) . Είμαι ο μοναδικός λευκός στο νοσοκομείο, και οι πιο πολλοί πλέον με γνωρίζουν. Είναι πολύ φιλικοί και εξυπηρετικοί και με έχουν υποδεχτεί με ανοικτές αγκάλες!
Μετά τη δουλειά επιστροφή στο σπίτι , όπου η σπιτονοικοκυρά έχει ετοιμάσει σπιτικό φαγητό. Την έχω παρακαλέσει να φτιάχνει ντόπια φαγητά, γιατί είναι ένας ωραίος τρόπος να ζήσεις την κουλτούρα τους. Τα φαγητά τους είναι ιδιαίτερα καυτερά, ειδικά στην αρχή μέχρι να συνηθίσεις. Το απόγευμα περιλαμβάνει ξεκούραση, προετοιμασία για την επομένη μέρα ή καμιά βόλτα στο κέντρο. Στο κέντρο της πόλης υπάρχουν όλα τα καταστήματα που βρίσκει κανείς σε μια μεγαλούπολη , σουμερμαρκετ, σινεμα , κλπ. Υπάρχει σχετικά έντονη νυκτερινή ζωή ειδικά τις Παρασκευές. Το Σάββατο όχι και τόσο, γιατί θέλουν να είναι ξεκούραστοι για την εκκλησία την Κυριακή το πρωί.
Όλο το πρωινό της Κυριακής είναι αφιερωμένο στην εκκλησία. Η θρησκεία είναι πολύ σημαντική στην Γκάνα , είναι στο κέντρο της ζωής τους .
Για παράδειγμα, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, απ’ το ραδιόφωνο ακούγονται θρησκευτικά κηρύγματα από ιερείς/παστορες. Όταν είσαι στο ταξί, είναι πιο πιθανό να ακούσεις κήρυγμα παρά μουσική στην διαδρομή. Τα αυτοκίνητα και τα κτίρια τους φέρουν επιγραφές απέ τη Αγία Γραφή στα παράθυρά τους. Υπάρχουν αμέτρητες εκκλησίες στην Γκάνα , που εκπροσωπούν διάφορες παραλλαγές του Χριστιανισμού (μεθοδιστές, βαπτιστές, πρεσβυτεριανοί , καθολικοί, και πολλές άλλες). Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω μια κυριακάτικη ´´λειτουργία’’ σε μια τοπική εκκλησία- είναι πολύ διαφορετική από τις δικιές μας. Είναι πιο άμεσες , κυριαρχεί το κήρυγμα του ιερέα/παστορα και η μουσική. Υπάρχει ζωντανή μπάντα μέσα στην εκκλησία, ο κόσμος χορεύει και τραγουδά!
Γενικά οι Γκανεζοι είναι πολύ φιλικοί και κοινωνικοί! Μου έχει κάνει εντύπωση αυτό. Είναι φιλόξενοι και θέλουν να σε γνωρίσουν από την πρώτη στιγμή. Ειδικά σαν λευκός , συχνά αποτελείς τα επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Η πόλη και η χώρα γενικότερα είναι ασφαλής. Μέχρι στιγμής δεν ένιωσα ότι βρέθηκα σε κίνδυνο. Ο ρυθμός ζωής είναι πιο αργός και ο τρόπος ζωής μου φαίνεται λιγότερο αγχωτικός σε σχέση με την Δύση.
Γενικά μπορώ να πω οτι έχω γίνει μεγάλος fan της Γκανας !!
Υπάρχει κάποιο σημαντικό μήνυμα θα ήθελες να στείλεις μετά την εμπειρία σου αυτή?
Ένα από τα πιστεύω μου είναι ότι στη ζωή όσα πιο πολλά δίνεις τόσο πιο πολλά παίρνεις. Θεωρώ ότι η εθελοντική εργασία, είναι μια θαυμάσια εμπειρία. Και αυτό , όχι μόνο λόγω της προσφοράς στην πράξη, αλλά και για αυτά που κανείς ‘εισπράττει’: βοηθάει στην προσωπική βελτίωση, στον επανακαθορισμό αξιών και προτεραιοτήτων στη ζωή. Σε κάνει να κοιτάς μέσα σου και να αρχίζεις να συνειδητοποιείς τι είναι πραγματικό σημαντικό για σένα.
Επίσης, η επαφή με διαφορετικούς πολιτισμούς και κουλτούρες σε οδηγεί στο να μαθαίνεις να αποδέχεσαι, να σέβεσαι και εν τέλει να αγκαλιάζεις την διαφορετικότητα, και αυτό θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο μάθημα. Οδηγεί στην μείωση των προκαταλήψεων και της αλαζονείας, μας υπενθυμίζει την σημασία της ισότιμης αντιμετώπισης των ανθρώπων, και βοηθά στην ανάπτυξη μιας αντίληψης ότι κάθε άνθρωπος είναι ένας ‘’πολίτη του κόσμου’’. Ένας πολίτης που θέλει να κάνει τον κόσμο μας ένα καλύτερο μέρος.
Επομένως , όσοι έχετε την εσώτερη φλόγα και διάθεση τολμήστε- η ανταμοιβή είναι μεγάλη.
Αυτό το μήνυμα θα ήθελα να στείλω και γι’ αυτό σας ευχαριστώ που μου δίνετε την δυνατότητα μέσω από site σας.
Αν καταφέρουμε να εμπνεύσουμε έστω και ένα άτομο, θα ήμουν πολύ χαρούμενος
Τι είναι αυτό που σου λείπει περισσότερο από την γενέτειρα σου, το Αγρίνιο;
Πολλά μου λείπουν! Είναι η πόλη μου, είναι εκεί που βρίσκεται μεγάλο μέρος της καρδιάς μου. Μου λείπει η κοπέλα μου, η οικογένεια μου, οι καλοί μου φίλοι. Μου λείπει η αγάπη και η ζεστασιά που νιώθω μαζί τους. Μου λείπει η χαλαρότητα , μου λείπει η οικειότητα που νιώθω με το περιβάλλον, μου λείπει ο ήλιος.
Παρότι είμαι χρόνια μακριά έχω κρατήσει ισχυρούς δεσμούς. Έρχομαι στο Αγρίνιο συχνά και ευελπιστώ ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψω για πιο μόνιμα.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
