Το φράγμα του Πείρου και ο κρατισμός των δημάρχων

Ως γνωστόν το φράγμα Πείρου-Παραπείρου είναι σχεδόν έτοιμο και τώρα, με καθυστέρηση, συζητείται η δημιουργία του φορέα διαχείρισης.

Οι τρεις συναρμόδιοι δήμαρχοι, ο Πατρέων Κ. Πελετίδης, ο Δυτικής Αχαΐας Χρ. Νικολάου και ο Ερυμάνθου Θ. Καρπής συνυπέγραψαν επιστολή προς τον αρμόδιο Υπουργό Χρ. Σπίρτζη στην οποία, μεταξύ άλλων, ζητούν:

«Η διαχείριση του φράγματος Πείρου-Παραπείρου να γίνεται από Εθνικό Δημόσιο Οργανισμό Υδάτινων Πόρων που θα χρηματοδοτείται από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, θα προβαίνει σε προσλήψεις, θα υλοποιεί τα απαιτούμενα έργα και θα κάνει παρεμβάσεις για την ορθολογική διαχείριση των υδάτινων πόρων».

Στην ίδια επιστολή σημειώνεται:

«Η δημιουργία διαδημοτικού φορέα διαχείρισης ο οποίος θα λειτουργεί στα πλαίσια της ανταποδοτικότητας για τη διαχείριση, τη συντήρηση και την κατασκευή νέων δικτύων ύδρευσης και άρδευσης θα έχει ως αποτέλεσμα την υπερβολική αύξηση της τιμής του νερού για τα λαϊκά στρώματα της πόλης και τους αγρότες της περιοχής οι οποίοι ήδη πλήττονται από τις πολιτικές των Κυβερνήσεων».

Τι λένε οι δήμαρχοι; Λένε όχι στο διαδημοτικό φορέα και λένε ναι σε ένα κρατικό φορέα. Οι δήμαρχοι δεν θέλουν να είναι αφεντικά στο νερό που πίνουν οι δημότες τους. Προτιμούν να είναι υπό τον έλεγχο του κράτους κι αυτό από μόνο του είναι ένα πρόβλημα. Τρεις δήμαρχοι που κατά τα λοιπά επιζητούν μια ακηδεμόνευτη αυτοδιοίκηση, εν προκειμένω αγωνίζονται με πάθος για να τεθούν υπό κρατική κηδεμονία.

Γιατί κάνουν αυτήν την επιλογή οι δήμαρχοι; Επειδή, καθώς υποστηρίζουν, το κόστος λειτουργίας και διαχείρισης του φράγματος –γι’ αυτό και μόνο γι’ αυτό συζητάμε και όχι για κατασκευή και συντήρηση δικτύων ύδρευσης και άρδευσης όπως κακώς αναφέρουν- θα έχει ως αποτέλεσμα «την υπερβολική αύξηση της τιμής του νερού» που θα επιβαρύνει τους καταναλωτές.

Ας το κουβεντιάσουμε για λίγο. Ποιο είναι το κόστος λειτουργίας και διαχείρισης του φράγματος; Συγκεκριμένα στοιχεία δεν υπάρχουν κι έτσι δεν μπορεί να γίνει μήτε λογαριασμός, ούτε συζήτηση. Όμως το κόστος λειτουργίας και συντήρησης του φράγματος θα έπρεπε να έχει υπολογιστεί με ακρίβεια από τους δημάρχους προκειμένου να ξέρουν οι ίδιοι και να ξέρουμε κι εμείς για τι συζητάμε. Άλλως, πρόκειται για ισχυρισμούς ενδεχομένως βάσιμους, πιθανόν αβάσιμους και πάντως ελέγξιμους.

Υπάρχει όμως ένας αριθμός που είναι δεδομένος και απολύτως ακριβής. Στον ισολογισμό της ΔΕΥΑΠ του 2014, (είναι ο τελευταίος που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της επιχείρησης) διαβάζουμε ότι οι ετήσιες πληρωμές στη ΔΕΗ για ηλεκτρικό ρεύμα στα αντλιοστάσια των γεωτρήσεων ανήλθαν στα 2.457.562 ευρώ. Σημειώνω ότι στο κονδύλι αυτό θα πρέπει να προστεθεί και η δαπάνη για τη συντήρηση των αντλιοστασίων ενώ ανάλογες, κατά το μέγεθός τους, θα είναι και οι σχετικές δαπάνες των Δήμων Δυτ. Αχαΐας και Ερυμάνθου.

Το φράγμα Πείρου-Παραπείρου θα θέσει εκτός λειτουργίας τις γεωτρήσεις. Από την εξέλιξη αυτή προκύπτει ένα τεράστιο οικολογικό όφελος, ο εμπλουτισμός των υδροφόρων οριζόντων. Προκύπτει επίσης και ένα τεράστιο οικονομικό όφελος που μόνο στην περίπτωση της ΔΕΥΑΠ και μόνο από το ρεύμα των αντλιοστασίων είναι, κατ’ ελάχιστον, 2,5 εκατ. ευρώ το χρόνο.

Στο σημείο αυτό επανέρχεται το αρχικό ερώτημα. Ποιο είναι το κόστος λειτουργίας και διαχείρισης του φράγματος; Μήπως οι εξοικονομούμενοι πόροι αρκούν; Μήπως περισσεύουν; Μήπως δεν επαρκούν; Η συζήτηση δίχως στοιχεία είναι αδύνατη αλλά όσα στοιχεία έχουμε στη διάθεσή μας προκαλούν σοβαρά ερωτήματα για τον απόλυτο κρατισμό των τριών δημάρχων και τον εκ μέρους τους αποκλεισμό της δημιουργίας διαδημοτικής επιχείρησης για το φράγμα.

Μόνο που ο κρατισμός, ας μην το ξεχνάμε, δεν είναι πρόοδος, δεν είναι αριστερά, δεν είναι κέντρο, δεν είναι δεξιά, αλλά αποτελεί παρωχημένη στάση και βαρύ σύμπτωμα ακραίου συντηρητισμού που καθώς φαίνεται ευδοκιμεί σε ποικίλα δημοτικά στρατόπεδα.