Η Ελλάδα δίνει, εν μέσω κρίσης, 240 δις για εισαγωγές-Αίσθηση από τα στοιχεία που παρουσίασε ο Πλάτωνας Μαρλαφέκας

Αίσθηση έχουν προκαλέσει τα στοιχεία που παρουσίασε σε εκδήλωση του think tank Ριζοσπαστική Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση και Ανασυγκρότηση (Ρ.ΕΥ.Μ.Α.) ο αντιπρόεδρος/διευθυντής μάρκετινγκ της Λουξ και πρόεδρος του Επιμελητηρίου Αχαΐας Πλάτωνας Μαρλαφέκας σχετικά με τις εισαγωγές που κάνει κάθε χρόνο η Ελλάδα. Σύμφωνα με τα όσα είπε ο κ. Μαρλαφέκας η χώρα μας έδωσε 240 δισεκατομμύρια ευρώ τα τελευταία 5 χρόνια για να εισάγει καταναλωτικά προϊόντα!

Και αυτό μάλιστα εν μέσω κρίσης. Μάλιστα μόνο οι εισαγωγές σε μοσχαρίσιο κρέας φτάνουν το 1δισ. ευρώ  ετησίως και τα 300 εκατ. ευρώ οι  εισαγωγές χοιρινού κρέατος από Ισπανία, Γερμανία και Ολλανδία.

Ταυτόχρονα παραμένει ελλειμματικό το εμπορικό ισοζύγιο  της χώρας κατά 23 δισ. ετησίως και πώς  θα γινόταν διαφορετικά αφού οι Έλληνες δαπάνησαν 33 εκατ. ευρώ για να εισαγωγές ιταλικού χαρτίου  υγείας, 16,5 εκατ. ευρώ για προτηγανισμένες πατάτες από την Γαλλία, 122 εκατ. ευρώ  για ρούχα και παπούτσια από την Ισπανία , 80 εκατ. ευρώ  για κινέζικα παιχνίδια και 142 εκατ. ευρώ για γάλα από τη Γερμανία και την Ολλανδία, 54,5 εκατ. ευρώ για ζάχαρη από Γαλλία όταν παλαιότερα τα ελληνικά εργοστάσια κάλυπταν να ελληνική ζήτηση και πραγματοποιούσαν και εξαγωγές.

Την ίδια ώρα  στις αγορές του συμπυκνωμένου γάλακτος, των αναψυκτικών, της μπύρας και του τσαγιού, περίπου το 80-90% του συνολικού τζίρου πωλήσεων μονοπωλείται από πολυεθνικές επιχειρήσεις ορισμένες από τις οποίες έχουν και παραγωγικές μονάδες στην Ελλάδα.

Τα παραπάνω στοιχεία τα παρέθεσε ο κ. Μαρλαφέκας σ’ εκδήλωση της πρωτοβουλίας «ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ» μίας κοινότητας εξωστρεφών, παραγωγικών- μεταποιητικών επιχειρήσεων, Ελληνικής ιδιοκτησίας που αποσκοπεί στην ανάδειξη και την προώθηση του σύγχρονου, επιχειρηματικού και παραγωγικού πολιτισμού της χώρας μας.

«Τα capital controls, τα φορολογικά μέτρα και οι νέες αυξήσεις στις εισφορές χτυπούν κυρίως τις δικές μας επιχειρήσεις… Οι περισσότερες εταιρίες του κόσμου είναι πρόθυμες να πουλήσουν στην Ελλάδα, να δημιουργήσουν εδώ ένα «salesoffice» ή μια μονάδα παραγωγής των προϊόντων που καταναλώνουμε. Όμως  πόσες είναι έτοιμες να μεταφέρουν εδώ την Έδρα τους; Να παράγουν ή να σχεδιάσουν εδώ νέα προϊόντα; Πόσες θα τοποθετήσουν τα διαθέσιμα κεφάλαια τους στις Ελληνικές Τράπεζες; Θέλουμε πολυεθνικές επιχειρήσεις να δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Είναι μείζονος σημασίας όμως οι ελληνικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεις, να αυξήσουν το μερίδιο τους στην Ελληνική Αγορά», σημείωσε μεταξύ άλλων ο κ. Μαρλαφέκας.

«Να εισάγουμε αυτοκίνητα, ελικόπτερα και άλλα προϊόντα από χώρες που έχουν σαφές τεχνολογικό προβάδισμα, μπορούμε να το συζητήσουμε. Αλλά τι μπορούμε να συζητήσουμε για τα 33 εκατ. που δαπανήσαμε για να εισάγουμε ιταλικό χαρτί υγείας, τα 122 εκατ. σε ισπανικά ρούχα και παπούτσια, τα 16,5 εκατ. σε γαλλικές προτηγανισμένες πατάτες; Για εισαγωγές μοσχαρίσιου κρέατος δαπανήσαμε 1 δισ. ετησίως!», τόνισε.

Και συνέχισε ο κ. Μαρλαφέκας: «Μόνο την τελευταία πενταετία δώσαμε συνολικά 240 δισ. για εισαγόμενα προϊόντα, διατηρώντας σταθερά ελλειμματικό το εμπορικό ισοζύγιο κατά 23 δισ. ετησίως.

Στο συμπυκνωμένο γάλα, τα αναψυκτικά, την μπύρα, το τσάι, ακόμα και τον ελληνικό καφέ, περίπου το 80-90% του συνολικού τζίρου πωλήσεων μονοπωλείται από πολυεθνικές επιχειρήσεις. Και μάλιστα στην κάθε μία από αυτές τις κατηγορίες προϊόντων από μονάχα 2-3 πολυεθνικές αντίστοιχα. Ακόμα και στον ελληνικό καφέ βλέπουμε δύο πολυεθνικές να κατέχουν το 83% της συνολικής αγοράς!

Πώς μεταφράζεται αυτό; Παραγωγή χαμηλής προστιθέμενης αξίας στην ελληνική οικονομία, χαμηλή ανάπτυξη, απώλεια επιχειρήσεων, φυγή ταλέντων προς το εξωτερικό -πιο γνωστό ως braindrain- χαμηλές δυνατότητες ανάκαμψης. Είμαστε επιχειρηματίες, το βιώνουμε καθημερινά», συνέχισε στον ίδιο τόνο ο εκ των ιδιοκτητών της Λουξ.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ. Μαρλαφέκας σημείωσε: «κάθε φορά που καταναλώνεται ένα εισαγόμενο ή τοπικά παραγόμενο πολυεθνικών συμφερόντων τρόφιμο, \ποτό, αναψυκτικό, καθαριστικό ή καλλυντικό δημιουργείται μεν έσοδο στην ελληνική οικονομία, το καθαρό αποτέλεσμα του οποίου με όρους προστιθέμενης αξίας, προβαλλόμενης στο σύνολο της Κατανάλωσης, δεν είναι τόσο σημαντικό ώστε εμείς οι Ελληνες να ζούμε ως «Ευρωπαίοι», να επενδύουμε στο μέλλον, και ταυτόχρονα να πληρώνουμε τις παλιές αμαρτίες.

Χάνεται η ευκαιρία ώστε μια Ελληνική παραγωγός εταιρεία να πουλήσει ένα ίδιο προϊόν, ίσης κατ' ελάχιστο ποιότητας, με υψηλότερη προστιθέμενη αξία στην Ελληνική Οικονομία προς όφελος της κοινής μας τσέπης. Χάνεται αξία και από την εφοδιαστική αλυσίδα. Χάνεται η πιθανότητα δυνητικών εξαγωγών».

Πέραν αυτών ο κ. Μαρλαφέκας επισήμανε ότι «το πρόβλημα της Ελληνικής Οικονομίας δεν είναι το Χρέος αλλά η Χαμηλή Προστιθέμενη Αξία! Το πού, σε ποιον τόπο, μια επιχείρηση θα διατηρήσει ή θα επενδύσει την υπεραξία που παράγει» είναι ερώτηση μείζονος σημασίας τόνισε.