Τοποθέτηση για την ανεργία

Το να μην υπάρχει επίγνωση μίας πραγματικότητας από τους πολιτικούς μπορεί να συνιστά αφέλεια. Το να αποτελεί όμως ο πολιτικός μέρος του προβλήματος και να μην αποδέχεται τον τρόπο επίλυσής του, αναδεικνύει αλαζονεία.

Ότι χειρότερο για ένα λαό που μέρα με την ημέρα φτωχοποιείται.

Άραγε, πως θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς τα δήθεν μηχανογραφικά προβλήματα με την διαδικασία του επιδόματος αλληλεγγύης.

Δήθεν.

Απλά γιατί αν ερευνήσει κανείς θα διαπιστώσει πως η αδυναμία οφείλεται σε άγνοια βασικών αρχών συντονισμού αλλά και δεδομένων προγραμματισμού των όσων ενεπλάκησαν ή γενικώς εμπλέκονται με τις διαδικασίες αυτές.

Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που τα φορτώνουν στις…μηχανές αναζητώντας τον … «από μηχανής θεό».

Που έχει χαθεί όμως η διάθεση στήριξης των ευπαθών ομάδων από την Κυβέρνηση;

Όταν η καθυστέρηση των μηχανημάτων συνοδεύεται από αδικία στο ποιοι δικαιούνται το επίδομα, γίνεται αντιληπτό πως κάτι πάει πολύ στραβά στην αριστερίστικη και ανθρωπιστική θεώρηση της Κυβέρνησης.

Δεν αρκούν οι επικοινωνιακές κορώνες της κας Αχτσιόγλου για ανάπτυξη «κοινωνικών συνεταιρισμών» για να καλυφθεί το σκληρό πρόσωπο των ανορθόδοξων μεθόδων του μνημονίου.

Αν θέλαμε πραγματικά να μιλάμε για ανάπτυξη και θέσεις εργασίας θα πρέπει πρώτα να φροντίσουν οι κύριοι της Κυβέρνησης να στηρίξουν σε πρώτο βαθμό την αξιοπρέπεια του άνεργου.

Αξιοπρέπεια και ελεημοσύνη δεν πάνε μαζί. Αν δεν διαμορφωθεί μία εντελώς διαφορετική πολιτική στήριξης των ανέργων η χώρα δεν έχει τύχη.

Εκτός και αν οι επικοινωνιολόγοι της Κυβέρνησης «ζωγραφίσουν» πάλι και παρουσιάσουν το 1,5% πληθωρισμό εξαιτίας των φόρων, που μετρήθηκε πρόσφατα  ως ανάπτυξη.