Σχολεία στην κατάψυξη

Οι ακραίες καιρικές συνθήκες, που επικρατούν στη χώρα μας την τελευταία εβδομάδα, καθώς και η πρωτόγνωρη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η περιοχή της Αχαΐας λόγω της χιονόπτωσης, του παγετού και του ψύχους, αποκαλύπτουν τη γύμνια των υποδομών στις σχολικές μονάδες.

Κτίρια ακατάλληλα, συστήματα θέρμανσης ξεπερασμένα, αύλειοι χώροι ενίοτε ανύπαρκτοι (σε Νηπιαγωγεία), ανήλιαγες αίθουσες, αίθουσες διδασκαλίας σε ημιυπόγεια, κάτω από σκάλες, με γυψοσανίδες ή αλουμινοκατασκευές μέσα σε εσωτερικούς διαδρόμους, «ευφυή οικοδομήματα» που πλαισιώνουν την αλγεινότητα της εικόνας αρκετών διδακτηρίων, παλαιά κουφώματα που μπάζουν από παντού, ελλιπής συντήρηση, είναι παράγοντες που δε δημιουργούν ευνοϊκές προϋποθέσεις μάθησης, πολύ περισσότερο δε σε συνθήκες όπως η τωρινή.

Το πετρέλαιο θέρμανσης επίσης, που διατίθεται στα σχολεία (εδώ και χρόνια) δεν μπορεί επ’ ουδενί να καλύψει τις ανάγκες, εφόσον παρέχεται με το σταγονόμετρο και τα περισσότερα κτίρια έχουν πολλαπλά προβλήματα, με αποτέλεσμα να μη θερμαίνονται επαρκώς και να υπάρχουν συχνές διαμαρτυρίες γονέων και παιδιών.

Είναι αναγκαίο να τονιστεί για άλλη μια φορά, πως ένα κράτος που σέβεται τους πολίτες του θέτει τις παροχές παιδείας σε προτεραιότητα και δε λογαριάζει το κόστος. Θα πρέπει να εξασφαλίζονται οι καλύτερες συνθήκες μάθησης για τους μαθητές σε σύγχρονα διδακτήρια με άρτια υλικοτεχνική υποδομή.

Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο δημιουργίας σύγχρονων, βιοκλιματικών διδακτηρίων είναι απαραίτητο όσο ποτέ, όπου η κατασκευή τους θα βασίζεται σε όρους και προϋποθέσεις, λαμβάνοντας υπόψη συγκεκριμένα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά, που αφορούν στη βαθμίδα εκπαίδευσης, στο ισχύον αναλυτικό πρόγραμμα, στον αριθμό των μαθητών, των διδασκόντων, του βοηθητικού προσωπικού και το κλίμα της περιοχής.

Τότε θα μπορούμε να μιλάμε για «κουλτούρα του σχολείου», καθώς αποτελεί σημείο αναφοράς για όλη την εκπαιδευτική κοινότητα και όχι για σχολεία, που είναι στην κατάψυξη…