Θέατρο «Απόλλων»: Υγρασία, ξεφτισμένοι σοβάδες αλλά και γκράφιτι στο αρχιτεκτονικό «διαμάντι» της Πάτρας – ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Όταν ο Γερμανός αρχιτέκτονας από τη Σαξονία Ερνέστο Τσίλλερ, δημιουργούσε στην Πάτρα του 1872 το Θέατρο «Απόλλων», σίγουρα δεν φανταζόταν ότι 144 χρόνια μετά το δημιούργημά  του θα είχε αφεθεί από τους «κληρονόμους», εγκαταλελειμμένο στη φθορά του χρόνου. Δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς ειδικός για να καταλάβει ότι το αρχιτεκτονικό μνημείο έχει χτυπηθεί από το χρόνο.

Μια ματιά στο εξωτερικό του θεάτρου δείχνει πολλά. Οι τοίχοι διαβρώνονται από την υγρασία, οι σοβάδες πέφτουν αργά αλλά σταθερά. Στα παραπάνω προσθέστε το γεγονός ότι κάποιοι βρίσκουν τους τοίχους και τις βαριές ξύλινες πόρτες του θεάτρου, ως ιδανικό «καμβά» για να δημιουργήσουν αυτοσχέδια γκράφιτι και να γράψουν συνθήματα…

Σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση τα συνεργεία του Δήμου παρεμβαίνουν για να σβήσουν τα συνθήματα και να αποκαταστήσουν τουλάχιστον την όψη του κτιρίου, ωστόσο αυτός ο «κλεφτοπόλεμος» δεν φαίνεται να πτοεί τους επίδοξους… δημιουργούς, οι οποίοι την επόμενη ημέρα επιστρέφουν, ακόμη πιο ορεξάτοι για «εικαστικές» παρεμβάσεις, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες.

Όσο για την αναγκαιότητα αποκατάστασης του κτιρίου της θεατρικής σκηνής, αυτή έχει κατά καιρούς απασχολήσει την τοπική κοινωνία. Όλοι αναγνωρίζουν ότι πρέπει να γίνουν παρεμβάσεις, ώστε να μην χαθεί αυτό το αρχιτεκτονικό κόσμημα της πόλης, αλλά πέρα από τις συζητήσεις τίποτα δεν έχει προχωρήσει.

Οι τελευταίες σημαντικές δομικές παρεμβάσεις έγιναν την δεκαετία του 1970, ωστόσο το κτίριο συνεχίζει να αντέχει, να παλεύει με το χρόνο, αλλά και τους σεισμούς και να στέκεται αγέρωχο και επιβλητικό, θυμίζοντας τις παλιές δόξες της πόλης.

Για λόγους διασφάλισης της στατικότητας του νεοκλασικού μνημείου δεν γίνονται τα τελευταία χρόνια οι καρναβαλικοί χοροί όπως τα μπουρμπούλια, ενώ απαγορεύεται η πρόσβαση του κοινού στους δυο τελευταίους εξώστες του θεάτρου. Έχει επίσης επισκευαστεί μέρος της σκεπής του.

Όλα τα παραπάνω όμως, δεν αποτελούν παρά ημίμετρα, καθώς όλοι αναγνωρίζουν και κυρίως το τεχνικός κόσμος της πόλης, ότι στο θέατρο απαιτούνται γενναίες δομικές επεμβάσεις, που θα διασφαλίζουν τη βιωσιμότητά του.

Κάτι τέτοιο όμως, εκτός των άλλων, θα σήμαινε ότι η Πάτρα θα έπρεπε να στερηθεί για κάποια χρόνια την κεντρική θεατρική της σκηνή, ενώ οι απαιτούμενες παρεμβάσεις είναι ιδιαίτερα κοστοβόρες.

Όπως εξηγεί στο thebest.gr, ο αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων Χρήστος Κορδάς, η αποκατάσταση του δημοτικού θεάτρου της Πάτρας αποτελεί προτεραιότητα για τη δημοτική Αρχή, η οποία έχει εντάξει το έργο στο πρόγραμμα ολοκληρωμένης βιώσιμης αστικής ανάπτυξης, που χρηματοδοτείται από Ευρωπαϊκούς Πόρους.

Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο κ. Κορδάς, οι όποιες παρεμβάσεις το κτίριο απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή, μιας και αυτό έχει χαρακτηριστεί ως μνημείο και θα πρέπει να προηγηθούν μελέτες ιδιαίτερα δαπανηρές για την αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης, τη διάγνωση των απαιτούμενων παρεμβάσεων και στο τέλος να γίνει η συντήρηση του κτιρίου.