Πάτρα: Σαπούνιζαν τις στολές κατάδυσης στην παραλία του Ψαθόπυργου-Έντονες οι αντιδράσεις από τους λουόμενους

Σάββατο απόγευμα στην παραλία του Ψαθόπυργου και ενώ οι λουόμενοι απολαμβάνουν το μπάνιο τους, δυο άτομα ετοιμάζονται να καταδυθούν.Μέχρι εδώ όλα καλά. Μεχρι που οι δυο καταδύτες αποφάσισαν να …σαπουνίσουν τις στολές τους στην παραλία. Το τι ακολούθησε το περιγράφει με γλαφυρό τρόπο η συμπολίτισσα Μαρία Κάργα.

"Σάββατο απόγευμα, έχω μόλις βγει από τη θάλασσα στην παραλία του Ψαθόπυργου που γίνεται χαμός και βλέπω δύο νέους οι οποίοι ετοιμάζονται να φορέσουν τη στολή τους για καταδύσεις.

Μετά από δέκα λεπτά προετοιμασίας τους βλέπω να βάζουν κάποιο υγρό μέσα στη στολή τους να προσθέτουν νερό, να ανακινούν το νερό μέσα στη στολή και να αδειάζουν το αφρώδες υγρό στη θάλασσα όπου σε απόσταση 2 μέτρων έκαναν το μπάνιο τους τουλάχιστον τρια παιδιά (το ένα 1 έτους περίπου).

Εξακολουθούν τη διαδικασία της δημιουργίας αφρόνερου με το πάνω και το κάτω μέρος της στολής τους όποτε δεν κρατιέμαι και απευθύνομαι προς αυτούς. Σας παραθέτω το διάλογο:

ΕΓΩ:Με συγχωρείτε κύριοι, θεωρείτε ότι είναι σωστό σε μια πολυσύχναστη παραλία να ξεπλένετε τις στολές σας με αφρώδες υγρό και να το χύνετε στη θάλασσα που βλέπετε ότι κολυμπούν μικρά παιδιά;

ΝΕΟΣ: Αυτό σε ενόχλησε; αυτό είναι σαμπουάν που πλένεις τα μαλλάκια σου (ειρωνικά). Οι βόθροι που αδειάζονται στη θάλασσα δε σε ενοχλούν;

ΕΓΩ: Κύριε εγώ δε βλέπω και δεν ξέρω αν εδώ αδειάζονται βόθροι, αλλά εσείς πλένετε τη στολή σας με ένα άγνωστο υγρό που κάνει αφρό και σας βλέπω. Δε μπορείτε να "γράφετε" τόσα άτομα που είναι στην παραλία και κυρίως τα μικρά παιδιά που είναι αυτή τη στιγμή δίπλα σας.

ΝΕΟΣ: Δε μπας να βρεις κανα χόμπυ να κάνεις; Με εμάς θα τη βρεις;

ΕΓΩ: Λυπάμαι κύριε, εγώ όπως βλέπετε σας μιλάω στον πληθυντικό. Λυπάμαι αυτή είναι η Ελλάδα μας.

ΑΠΟΡΙΑ : Γιατί κάποιος που κάνει καταδύσεις πρέπει να φορέσει τη στολή που χρειάζεται σαπουνόνερο για να φορεθεί σε μια πολυσύχναστη παραλία και να αδειασει το νέρο στη θάλασσα οέο;

Τελικά κατάλαβα ότι δε λυπάμαι τόσο πολύ για νέο, (δύσκολο να αλλάξει νοοτροπία), λυπάμαι όμως για τους τριάντα και πλέον συμπολίτες μας, γονείς κάποιοι από αυτούς, νέοι κάποιοι, ηλικιωμένοι κάποιοι άλλοι, που όχι μόνο δεν του είπαν κάτι, αλλά τον ανέχτηκαν, όπως ανέχονται χιλιάδες άλλα πράγματα...

Αυτή είναι η Ελλάδα, η Ελλάδα των Ελληναράδων, η Ελλάδα των άβουλων ή φοβισμένων ή αδιάφορων που ανέχονται τους Ελληναράδες, και η Ελλάδα των περίεργων που τολμούν να μιλούν και να διαμαρτύρονται για τα αυτονόητα, αλλά τελικά χάνουν, γιατί είναι η μειονότητα. Έχουμε ελπίδα άραγε;".