Ο Δημήτρης Λαμπρόπουλος στο thebest.gr: «Μου αρέσει κάθε χρόνο να πρωταγωνιστώ και να γίνομαι καλύτερος»

Ο γκάρντ του Έσπερου μας μίλησε για όλους και για όλα

Ο Έσπερος σε μια ιστορική χρονιά αναδείχθηκε πρωταθλητής Γ’ εθνικής και κέρδισε επάξια την άνοδο του στην Β’ εθνική. Ένας εκ των πρωταγωνιστών της ανόδου, ο Δημήτρης Λαμπρόπουλος, μίλησε στο thebest.gr για την φετινή χρονιά, τον Έσπερο αλλά και για το Πατρινό μπάσκετ και τις προσωπικές του φιλοδοξίες.

Γνήσιο τέκνο του Πατρινού μπάσκετ, ο Λαμπρόπουλος ανήκει στην ομάδα του Έσπερου από την ηλικία των 12 ετών. Με εξαίρεση δύο σεζόν έχει περάσει όλα του τα μπασκετικά χρόνια στην ομάδα και έτσι φέτος, από την θέση του πρωταγωνιστεί, είχε την ευκαιρία να συμμετέχει και να πανηγυρίσει αυτήν την πολύ σημαντική επιτυχία.

Δημήτρη, μίλησε μας για το πώς προέκυψε το μπάσκετ για σένα.

Πρωτοξεκίνησα να παίζω στο 53ο δημοτικό σχολείο σε ηλικία 8 ετών με προπονητή τον Θανάση Λουκόπουλο. Σε αυτόν οφείλω το ότι ακόμα ασχολούμαι με το μπάσκετ. Σε ηλικία 12 ετών με έφερε στον Έσπερο παρέα με τον Κώστα Ζωγόπουλο (τότε δεν είχε γίνει η ένωση των δύο σωματείων ΕΣΠΕΡΟΣ_ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΛΕΞΙΩΤΙΣΣΑ) και από τότε παίζω γι αυτήν την ομάδα εκτός από δύο σεζόν που έφυγα δανεικός,2010-2011 στον Ολυμπιονίκη με προπονητή τον Γιάννη Ελευθεριάδη και 2012-2013 στο Σπόρτινκ με προπονητή τον Σπύρο Γκοργκόλη.

Πες μας δύο κουβέντες για την φετινή πορεία του Έσπερου.

Φέτος ήταν μία σεζόν λίγο διαφορετική από την προηγούμενη και αυτό γιατί είχαμε θέση ως στόχο εξαρχής την άνοδο. Οι προσθήκες με νέους και ταλαντούχους παίχτες, η αλλαγή ψυχολογίας και οι συνθήκες μας επέτρεψαν να είμαστε στο παιχνίδι του πρωταθλητισμού από την πρώτη μέχρι την τελευταία αγωνιστική και μάλιστα από τη μέση του πρώτου γύρου και μετά να είμαστε σε θέση οδηγού στο πρωτάθλημα χωρίς ουσιαστικά να απειληθούμε. Δικαίως λοιπόν κατά τη γνώμη μου είμαστε πρωταθλητές.

Είσαι χρόνια στην ομάδα. Ποια πιστεύεις ότι ήταν τα στοιχεία που έκαναν την διαφορά την φετινή χρονιά;

Νομίζω ότι σημαντική διαφορά φέτος με πέρσι είναι ότι πέραν από τις μεταγραφές που βοήθησαν, είχαμε και παιδιά που πέρσι αν και είχαν βοηθητικό ρόλο στην ομάδα φέτος πάτησαν πιο γερά στα πόδια τους και βγήκαν μπροστά σε στιγμές που τους χρειάστηκε η ομάδα. Με λίγα λόγια είχαμε μια αγωνιστική ισορροπία σε σχέση με πέρσι και περισσότερο έτοιμους παίχτες που πέρσι είχαν ελάχιστο χρόνο συμμετοχής.

Τι έφερε αυτήν την αλλαγή;

Την αλλαγή την έφερε η νοοτροπία. Πιστέψαμε στις δυνατότητές μας. Νομίζω πως και πέρσι θα μπορούσαμε να είμαστε πιο ανταγωνιστικοί αλλά μας έλλειπε η ψυχολογία. Αν πιστεύαμε παραπάνω στους εαυτούς μας ίσως και πέρσι είχαμε καταφέρει κάτι καλύτερο.

Τι πιστεύεις για το ταλέντο που υπάρχει στο Πατρινό μπάκσετ, μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας στον χώρο;

Η Πάτρα φημίζεται και ως η πόλη που αδικεί τα ίδια της τα παιδιά.. Έχουν υπάρξει κατά τη γνώμη μου ταλέντα που θα μπορούσαν αν είχαν διαφορετικές συνθήκες προπόνησης, σωστή μπασκετική και αθλητική κουλτούρα και ομάδες που να πιστεύουν σε αυτά που θα μπορούσαν να έχουν κάνει καριέρα σε εθνικές κατηγορίες. Βέβαια τον πιο σημαντικό λόγο που τα παιδιά δεν κάνουν το βήμα παραπάνω είναι και η μάστιγα της εποχής που λέγεται γονέας. Γνώμη μου είναι ότι η Πάτρα είναι παραδοσιακά μπασκετούπολη και δεν χρειάζεται τις πολλές εξωπατρινές προσθήκες, ας πιστέψουμε λίγο παραπάνω στα δικά μας παιδιά, μιλάω για τις τοπικές κατηγορίες γιατί ξέρω ότι όσο ανεβαίνουν οι ομάδες ανεβαίνει και ο βαθμός δυσκολίας και όταν μια ομάδα χτίζεται για πρωταθλητισμό είναι προφανές ότι θα αναζητήσει και έτοιμους παίχτες.