Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου για ενότητα, αλληλεγγύη και αγωνιστικότητα παραμένει πάντα ζωντανό

Στο μήνυμά του ο Αναπληρωτής περιφερειακός Διευθυντής Π/θμιας και Δ/θμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Ελλάδας Θεόδωρος Μπαρής για την επέτειο της 25^ης Μαρτίου 1821 τονίζει:

Η Επανάσταση του 1821 αποτελεί κορυφαίο γεγονός στην πορεία της νεότερης Ελλάδας και ορόσημο όχι μόνο για την τοπική αλλά και για την παγκόσμια ιστορία, γι’ αυτό και ο πανηγυρικός εορτασμός της δεν αποτελεί μηχανική επανάληψη εθιμοτυπικής εορτής, αλλά ιστορική μνήμη ουσίας και πηγή  άντλησης δυνάμεων για την υπέρβαση  των ποικίλων αντιξοοτήτων, τις οποίες περισσότερο από ποτέ αντιμετωπίζουμε σήμερα.

Απαρχή μιας μακράς περιόδου αγώνων του λαού μας για ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη, ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση, στάθηκε συνάμα διαχρονικό παραδειγματικό σύμβολο της απόφασης ενός υπόδουλου έθνους να αντιταχθεί στις ιστορικές συνθήκες και να κατακτήσει τη θέση που του ανήκει στον σύγχρονο κόσμο. Το αγαθό της ελευθερίας αποκτήθηκε όταν οι Έλληνες αγωνίστηκαν συλλογικά, όταν πολέμησαν ενωμένοι, ξεπέρασαν τα προβλήματα και τις προσωπικές φιλοδοξίες και έθεσαν ως στόχο την ελευθερία και την αναγέννηση του Έθνους.

Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου για ενότητα, αλληλεγγύη και αγωνιστικότητα παραμένει πάντα ζωντανό, διαχρονικό και επίκαιρο. Έτσι και εμείς,  στην κρίσιμη αυτή συγκυρία για τη χώρα μας, καλούμαστε συλλογικά να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να αναλάβουμε με γενναιότητα και ειλικρίνεια το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί και να ανασυνταχθούμε για να ξαναπάρουμε ως άτομα αλλά κυρίως ως μέλη ενός Έθνους που ξέρει να αγωνίζεται και να επιβιώνει με αξιοπρέπεια το μέλλον στα χέρια μας, γιατί όπως λέει και ο Μακρυγιάννης:

«Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μη λέγη ούτε ο δυνατός  «εγώ» ούτε ο αδύνατος». Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; όταν αγωνιστεί μόνος του να φκειάσει ή να χαλάση, να λέγη εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκειάσουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» κι όχι εις το «εγώ».