Κοντάκος: "Όσες ζωές κι αν ζούσα, πάλι πόλο θα επέλεγα"

«Όσες ζωές κι αν ζούσα, πάλι πόλο θα επέλεγα» Ο πολίστας της ΝΕΠ, Θανάσης Κοντάκος βρέθηκε στο ΙΕΚ Ακμή Δυτικής Ελλάδας και μίλησε στις σπουδάστριες δημοσιογραφίας Θεώνη Αναστασοπούλου και Ευτυχία Κοκόρου για την πορεία του στο πόλο, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το άθλημα και τους στόχους του για το μέλλον.

Εάν για κάποιους υπάρχει το δίλημμα κολύμβηση ή πόλο, ο Θανάσης Κοντάκος έρχεται να δώσει οριστική απάντηση: «…μα φυσικά πόλο». «Είχα βαρεθεί να μετράω πλακάκια.

Με το πόλο κολυμπάς από τη μία άκρη της πισίνας στην άλλη μεν, όσο πιο γρήγορα μπορείς και παράλληλα δουλεύει το μυαλό σου για να δώσεις την πάσα ή για να πετύχεις το γκολ», είναι η τοποθέτηση του έμπειρου πολίστα της ΝΕΠ και προπονητή των ακαδημιών, ο οποίος μίλησε για αρκετά επιπλέον θέματα που αφορούν στο άθλημά του.

Αρχικά, θέλουμε να μας πεις ποιος είναι ο Θανάσης Κοντάκος. Μίλησε μας για τα πρώτα σου βήματα στο πόλο και με τι άλλο ασχολείσαι εκτός του αθλητισμού.

Θ. Κ. : Ξεκίνησα στα τέσσερα κολύμβηση όπως κάνουν όλα τα παιδιά, αφού ήθελαν οι γονείς μου να μάθω κολύμπι ώστε να μην πνιγώ. Εξάλλου για αυτό οι πισίνες γεμίζουν τον Μάιο παιδιά και τον Δεκέμβριο εξαφανίζονται γιατί λένε ότι κάνει κρύο. Αυτό είναι και το πρώτο λάθος των γονιών.

Το δεύτερο λάθος είναι ότι επιλέγουν την κολύμβηση με σκοπό να τα μάθουν κολύμπι, ενώ αν τα πάνε απευθείας στο πόλο, τα μαθαίνουν όχι μόνο να κολυμπούν αλλά να εξασκούν το μυαλό τους μέσω του παιχνιδιού, τα μαθαίνουν να γίνονται μέλος ομάδας και αυξάνεται η αντίληψή τους. Στο κολύμπι πρέπει να πας από την μία άκρη στην άλλη όσο πιο γρήγορα μπορείς, ενώ στο πόλο πρέπει μεν να πας όσο πιο γρήγορα μπορείς αλλά παράλληλα δουλεύει και το μυαλό για να γίνει η πάσα ή να μπει το γκολ.

Κάπως έτσι κι εσύ μετεπήδησες από την κολύμβηση στο πόλο, να φανταστούμε;

Θ.Κ.: Ναι σωστά. Στα έντεκά μου βαρέθηκα την κολύμβηση, βαρέθηκα να μετράω πλακάκια όπως κάνουν όλα τα παιδιά. Πήγα στον προπονητή μου και του είπα πως θέλω να συνεχίσω στο πόλο. Έτσι κι έγινε και από τότε το πόλο είναι η μεγάλη μου αγάπη. Εξωαγωνιστικά, έχω τελειώσει στο ΤΕΙ μηχανολόγος και αυτή τη στιγμή είναι σε πυρασφάλειες, δηλαδή κάνω μελέτες σε κτίρια προκειμένου να μπουν πυροσβεστικές φωλιές.

Επίσης πηγαίνω σε καράβια, κάνω συντήρηση σε σωσίβια δηλαδή ελέγχω αν είναι σωστές οι προδιαγραφές. Επιβάλλεται στα πλοία το οξυγόνο που υπάρχει  στις καμπίνες να είναι στο σωστό επίπεδο και να μην έχει λήξει, δηλαδή τα σωσίβια να έχουν ημερομηνία λήξης.

Οπότε η βασική σου δουλειά είναι αυτή;

Θ.Κ.: Ναι, η βασική μου δουλειά είναι αυτή. Βέβαια επειδή η κοινωνία είναι έτσι όπως είναι έχω αναγκαστεί να κάνω πολλές δουλειές, επειδή δεν μας πλήρωναν στην πισίνα ή παίρναμε πολύ λίγα λεφτά, όταν ήμασταν στην Α2. Αργότερα, όταν αγωνιστήκαμε στην Α1 παίρναμε καλύτερα χρήματα αλλά και πάλι λόγω κρίσης μειώθηκαν.

Στο παρελθόν όπως προείπα, έχω κάνει πολλές δουλειές και όχι μόνο εγώ αλλά αρκετοί πολίστες και κολυμβητές κάνουν κάτι άλλο παράλληλα και δεν περιμένουν να συντηρηθούν μόνο από αυτό. Για να μπορέσεις να ζήσεις μόνο από το πόλο, θα πρέπει να αγωνίζεσαι στον Ολυμπιακό, να είσαι μέλος Εθνικής ομάδας ή οι γονείς σου να έχουν χρήματα.

Τα νέα παιδιά έχουν κίνητρα να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και δη με το πόλο;

Θ.Κ.: Δεν έχουν την σπιρτάδα που είχαμε εμείς κάποτε, η αλήθεια είναι. Δυστυχώς τώρα τα παιδιά σε ένα μεγάλο ποσοστό είναι πιο ήπιων τόνων, πιο νωχελικά. Είναι λίγες οι περιπτώσεις που εμφανίζονται τα παιδιά πιο δραστήρια και για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να τους δείξεις και τα δικά σου κίνητρα.

Ένα από τα κίνητρα είναι πως κάποια στιγμή μπορεί να πληρωθούν εάν είναι καλοί. Δεν είναι ψέμα. Πραγματικά, ένας καλός πολίστας μπορεί να πάρει ένα καλό χαρτζιλίκι. Όσο καλύτερος γίνεται τόσο καλύτερα χρήματα παίρνει.

Ένα επιπλέον κίνητρο είναι η αυτοπεποίθηση. Διαφορετικά είναι ένα παιδί που είναι καλός μαθητής στο σχολείο και διαφορετικά να είναι και καλός αθλητής και να γυμνάζεται. Και η συμβουλή μας είναι να κάνουν τα μαθήματά τους και να έρχονται όσο πιο συχνά γίνεται και στις προπονήσεις. Φέτος, τους δώσαμε ένα επιπλέον κίνητρο. Τους πηγαίνουμε Αθήνα ανά δύο εβδομάδες και λαμβάνουν μέρος σε τουρνουά ανεπίσημο.

Την χρονιά που πέρασε, σου έκαναν πρόταση τόσο ο ΝΟΠ όσο και η ΝΕΠ να πλαισιώσεις το ρόστερ των ομάδων τους. Γιατί προτίμησες τη ΝΕΠ από το ΝΟΠ, στον οποίο έχεις αγωνιστεί στο παρελθόν;

Θ.Κ.: Μου είχε γίνει πρόταση από το ΝΟΠ τις δύο τελευταίες χρονιές αλλά αργοπορημένη. Μια ζωή ήμουν στο ΝΟΠ, έχει τεράστια ιστορία αλλά υπήρχε ένα οικονομικό θέμα. Μου χρωστούσαν κάποια χρήματα και καθυστέρησαν να μου ζητήσουν να προπονήσω μία συγκεκριμένη ομάδα. Δεν μου έδειξαν την εμπιστοσύνη που ήθελα και για αυτό επέλεξα τη ΝΕΠ. Στη ΝΕΠ ό,τι ζήτησα μου το έδωσαν, είμαι ευχαριστημένος και δεν είχα λόγο να φύγω.

Ποιος είναι ο στόχος που έχεις θέσει ως προπονητής;

Θ.Κ. : Πέρσι είχα γυναικεία τμήματα και είχα ως στόχο τελικές φάσεις που είχε πολλά χρόνια η ΝΕΠ να πάρει μέρος και τα καταφέραμε. Πήραμε μέρος σε δύο τελικές φάσεις ενώ στις γυναίκες βγήκαμε δεύτερες. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από ό,τι έγινε πέρσι, αφού δεν θα μπορούσα να ξεκινήσω την προπονητική μου καριέρα με καλύτερο τρόπο.

Επόμενος στόχος;

Θ.Κ.: Πλέον είμαι στα αγόρια, όπου είναι πιο ανταγωνιστικό το άθλημα. Στόχος μας είναι να πάμε στην τελική φάση και με πολύ προπόνηση όλα μπορούν να γίνουν.

Το πόλο... ιντριγκάρει τις γυναίκες περισσότερο; Έχετε οι πολίστες αρκετές θαυμάστριες;

Θ.Κ.: Μάλλον είναι ένας μύθος όλο αυτό. Αντικειμενικά είναι αλήθεια ότι οι πολίστες έχουν ωραίο σώμα, όταν όμως μιλάμε για πολύ υψηλό επίπεδο ή για χώρες όπως Ουγγαρία, Γιουγκοσλαβία που έχουν το καλύτερο πόλο.

Το πολύ καλό σώματα γίνεται με την κατάλληλη διατροφή και τις διπλές προπονήσεις αλλά δυστυχώς σε εμάς είναι ερασιτεχνικό το άθλημα. Η Πάτρα, σαν πόλη είτε σε παραγοντικό επίπεδο βοηθά να αναδειχτεί το πόλο.

Χρειάζεται να δημιουργήσει και άλλες ομάδες;

Θ. Κ: Δεν χρειάζεται να δημιουργηθούν άλλες ομάδες. Αν συγχωνευόντουσαν σε μία θα ήταν ακόμα καλύτερα. Δεν υπάρχουν πολύ αθλητές στην πισίνα όπως είναι το ποδόσφαιρο που πάνε πολλά άτομα, οπότε οι καλοί παίκτες μοιράζονται. Το ιδανικό θα ήταν να ενωνόντουσαν οι δύο ομάδες άρα και οι καλοί παίκτες και προφανώς για οικονομικούς λόγους θα ήταν καλύτερα.

Το κράτος σάς βοηθά οικονομικά;

Θ.Κ.: Προ κρίσης βοηθούσε αλλά όχι πλέον. Τότε οι ομάδες είχαν χρήματα και πλήρωναν προπονητές και αθλητές δεν γίνεται το ίδιο όμως και τώρα. Προπονήσεις της ομάδας γίνονται στο "Αντ. Πεπανός". Κατά καιρούς φημολογείτο ότι θα κλείσει αλλά ευτυχώς φέτος, δεν έγινε.

Ξεπερνιούνται τα προβλήματα με το κολυμβητήριο;

Θ.Κ.: Είχαμε βάλει λεφτά από την τσέπη μας για να μην κλείσει το κολυμβητήριο. Είχαν γίνει κάποια λάθη στη διαχείριση, οπότε πήραμε την απόφαση να πληρώσουμε από το μισθό μας, προκειμένου να μην χάσουμε κι εμείς και τα παιδιά τις προπονήσεις. Το ΠΕΑΚ δίνει κάθε χρόνο γύρω στις 250.000 ευρώ για τη συντήρησή του, αλλά όπως φαίνεται έγιναν λάθος στη διαχείριση των χρημάτων, παραλίγο να κλείσει κάποια περίοδο το κολυμβητήριο αλλά με την βοήθεια των ομάδων παρέμεινε ανοικτό.

Για να αλλάξουμε θέμα. Αγαπημένος προπονητής που έχεις δουλέψει;

Θ.Κ.: Φυσικά ο Γιάννης Γιαννουρής. Είναι από τους καλύτερους προπονητές που είχαμε και είχα την τύχη να δουλέψω πριν περίπου τρία χρόνια. Σκέψου ότι είχε κλείσει η πισίνα εδώ στην Πάτρα και μάς πήγαινε στην Αθήνα, μέναμε σε ξενοδοχείο, κάναμε προπονήσεις σε πισίνες με ιδανικές συνθήκες. Τα μικρά παιδιά αν τα ρωτήσεις με ποιο άθλημα θέλουν να ασχοληθούν, το μεγαλύτερο ποσοστό θα σου πουν ποδόσφαιρο.

Εσείς σαν ομάδα έχετε βγει στα σχολεία να ενημερώσετε;

Θ.Κ.: Όχι, και αυτό είναι από τα μεγάλα μου παράπονα. Είχα ζητήσει αρκετές φορές να γίνει κάτι τέτοιο ή να στείλουμε φυλλάδια αλλά δεν έγινε ποτέ. Είχα σκεφτεί μόνος μου να το κάνω αλλά λόγω της δουλειάς μου, δεν μπόρεσα. Αυτό κυρίως το ξεκινάνε οι διοικήσεις αλλά δυστυχώς δεν γίνονται σωστές ενημερώσεις. Προσωπικά δεν θα πήγαινα το παιδί μου στο ποδόσφαιρο, γιατί με τόσους κραδασμούς που προκαλεί το άθλημα, τα παιδιά έχουν πρόβλημα με τα γόνατά τους. Το καλό στην πισίνα είναι πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση το παιδί να πάθει ρήξη χιαστών, το μόνο που μπορεί να πάθει είναι επικονδυλίτιδα στα χέρια από το πολύ κολύμπι, αλλά και αυτό αν έχεις ένα σωστό γυμναστή και προπονητή δεν θα το πάθεις.

Ποιο είναι το υψηλότερο επίπεδο που έχεις φτάσει; Έχεις πάει στην Εθνική;

Θ.Κ.: Ναι, είχα πάει στην Εθνική παίδων σε ένα παιχνίδι με την Τουρκία. Έχω κάνει πολλά σφάλματα στη ζωή μου, ένα από αυτά είναι ότι δεν άκουγα. Δυστυχώς ο προπονητής που είχα τότε, δεν θα πω ονόματα, ήθελε να εξυπηρετήσει τους δικούς του σκοπούς και καθόλου μα καθόλου νέους αθλητές. Μου έλεγε πολύ συχνά ψέματα. Είχα λιώσει στην προπόνηση, μετά πήγα στην Εθνική εφήβων, είχαμε πάει στην Βαρκελώνη και παίξαμε με διάφορες ομάδες αλλά στον γυρισμό υπέπεσα σε ένα σφάλμα και ο προπονητής με έδιωξε από την ομάδα. Τότε στενοχωρήθηκα πολύ, είχα έναν προπονητή που ήταν "αντίπαλός" μου, δεν με βοηθούσε και έτσι καταστράφηκε όποιο όνειρο είχα για την Εθνική. Κάποια περίοδο αργότερα με κάλεσαν πάλι αλλά δεν πήγα, οπότε με διέγραψαν.

Το μετάνιωσες που δεν πήγες;

Θ.Κ.: Σαν τρελός το έχω μετανιώσει αλλά δυστυχώς δεν είχα προπονητή για να με στηρίξει. Ήμουν κι εγώ μικρός και φυσικά φταίω.

Πόσα χρόνια θα σε βλέπουμε ακόμα στις πισίνες; Ως τι θα σε βλέπουμε;

Θ.Κ.: Όσο μπορώ ακόμα και έχω κίνητρα θα αγωνίζομαι ως παίκτης. Όσον αφορά στην προπονητική μου καριέρα, μακάρι να συνεχίσω όσο πιο πολύ μπορώ και όσο μου το επιτρέπει η ηλικία μου. Μακάρι να έχω τα λογικά μου να προπονώ όσο μπορώ γιατί μου αρέσει πάρα πολύ. Ηθικά νιώθω ότι έχω συνεισφέρει κι εγώ και είναι μεγάλη ικανοποίηση όλο αυτό.

Πιο άμεσος στόχος; Ας πούμε σε πέντε ή έξι χρόνια;

Θ.Κ.: Να μείνω στη ΝΕΠ σε μία πολύ δυνατή ομάδα. Στις υποδομές θα ήθελα να πρωταγωνιστήσουμε. Αυτό θα μου πεις δεν γίνεται μέσα σε πέντε χρόνια αλλά θέλει αρκετά χρόνια δουλειάς. Εύχομαι ωστόσο να γίνει....