Η ζωή του Σεραφείμ Φυντανίδη που κηδεύεται αύριο
«Πέθανε όρθιος». Αυτό είπε η Κάτια Φυντανίδη, σε δημοσιογραφικούς κύκλους για τον πατέρα της, Σεραφείμ Φυντανίδη, που μέχρι το μεσημέρι της Πέμπτης 25 Δεκεμβρίου ήταν χαμογελαστός και ευδιάθετος.
Στις 9 το βράδυ ανήμερα των Χριστουγέννων τον πρόδωσε η καρδιά του… Ήταν ανήσυχος από μικρός. Από τα 12 του χρόνια ήθελε να γίνει δημοσιογράφος.
Η προτροπή να ακολουθήσει την καρδιά του ανήκε σε έναν δάσκαλό του που διέγνωσε σ’ αυτόν τον διαρκώς περίεργο μικρό που γεννήθηκε στο Περιστέρι τον Μάρτιο του 1937 τη φλέβα του ρεπόρτερ. Δεν έπεσε έξω.
Από τα 19 που «κοινώνησε» τη δημοσιογραφία, όπως ο ίδιος έχει πει, μέχρι τα 77 του χρόνια - έφυγε χθες, Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου, ανήμερα Χριστουγέννων - ο Σεραφείμ Φυντανίδης υπήρξε ακούραστος «υπηρέτης» του επαγγέλματος που ήταν το πεπρωμένο του να ακολουθήσει.
Για να γίνεις δημοσιογράφος πρέπει και την ώρα που κοιμάσαι να κάνεις ρεπορτάζ
«Πάντοτε έλεγα στους νέους δημοσιογράφους αυτό που έλεγαν οι Εγγλέζοι και το πίστευα κι εγώ ότι για να γίνεις καλός δημοσιογράφος: πρώτον να θες να γίνεις και να μη σκέφτεσαι ωράρια. Και την ώρα που κοιμάσαι κάνεις ρεπορτάζ.
Δεύτερον, να διαβάζεις λογοτεχνία, ποίηση, να ακούς καλή μουσική, να διαβάζεις ιστορία και να μάθεις μια ξένη γλώσσα», έχει πει.
Ήταν ένας γνήσιος εφημεριδάνθρωπος. ΄Ενας άνθρωπος που… «μύριζε χαρτί». Θυμόταν πάντα την ημέρα που ξεκίνησε την καριέρα του: Τρίτη 13 Νοεμβρίου.
Ο νεαρός φοιτητής της ΑΣΟΕ πήρε το βάπτισμα του πυρός στο «Έθνος» ως συντάκτης το 1957. Μέχρι το 1968 εργάστηκε στο «Έθνος» (ενδιαμέσως, το 1960 πήρε το πτυχίο του).
Το 1968 τον προσέλαβε στην «Απογευματινή» ο Αλέκος Φιλιππόπουλος (με τριπλάσιο μισθό απ’ ότι στο «΄Εθνος») όπου εργάστηκε μέχρι το 1974, αρχικά ως υπεύθυνος ύλης και αργότερα ως αρχισυντάκτης. Από τον Ιούνιο του 1976 ξεκινά η εποχή της Ελευθεροτυπίας.
Για 31 χρόνια και 22 ημέρες ο Σεραφείμ Φυντανίδης κράτησε το «ξύλινο» τιμόνι της «Ελευθεροτυπίας», μιας εφημερίδας η ιστορία της οποίας, όπως έχει πει, είναι κατά κάποιο τρόπο και η ιστορία της Μεταπολίτευσης.
Στην Ελευθεροτυπία δεν είχαμε ούτε χαφιέδες, ούτε συμμορίες
«Ήταν μια εφημερίδα που κυριαρχούσε η ελευθερία. Δεν είχαμε ούτε χαφιέδες, ούτε συμμορίες, ούτε τίποτα και σ’ αυτό ήταν κι ο Κίτσος (Τεγόπουλος) έτσι.
Ο Κίτσος ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος, άριστος, ήταν ένας άνθρωπος που, όπως γράφτηκε, άλλαξε τον Τύπο», έχει πει στην επίσημη παρουσίαση του βιβλίου του «31 αξέχαστα χρόνια στο ξύλινο τιμόνι της Ελευθεροτυπίας» που έγινε τον Νοέμβριο του 2014.
Αλλαγή εποχής για τις εφημερίδες: Το 1991, στον Πόλεμο του Κόλπου κατεβάσαμε τα μολύβια
Κομβικό σημείο στην ιστορία των εφημερίδων και, κατ’ επέκταση, της Ελευθεροτυπίας κατά Φυντανίδη, ήταν το 1991. «Το 1990 θριάμβευαν οι εφημερίδες. Δεν είχαν αντίπαλο. Ούτε τα κρατικά μέσα. ΄
Όταν έρχεται η μη κρατική ραδιοφωνία και τηλεόραση, αρχίζουν και χάνουν διαφήμιση και κοινό. Για μένα κορυφαία στιγμή ήταν η βραδιά 17-18/1/1991 όταν ξεκίνησε ο πρώτος Πόλεμος του Κόλπου.
Επειδή βλέπαμε τον πόλεμο, λέγαμε “πόλεμος έρχεται, θα πουλάμε, θα κάνουμε…” ξέρεις τώρα τη διαστροφή τη δημοσιογραφική. Αγαπητέ, εκείνο το βράδυ κατεβάσαμε τα μολύβια. Τον πόλεμο τον βλέπαμε απ’ το CNN», έχει πει στον Στέλιο Κούλογλου.
Αυτά τα 31 χρόνια ήταν τα πιο σημαντικά της επαγγελματικής του ζωής.
Έχει πει ότι πέρασε υπέροχα, ότι δεν έκανε λεφτά, ήταν «ηλίθια ρομαντικός», αλλά είχε τέσσερις μεγάλες χαρές:
δωρεάν βιβλία, δίσκους, ταξίδια και γνωριμίες με αξιοσημείωτους ανθρώπους. Από τους πιο σπουδαίους είχε πει ότι είναι ο Αντώνης ο Σαμαράκης, ο Μάνος ο Χατζιδάκις, ο Διονύσης ο Σαββόπουλος, ο Τίτος ο Πατρίκιος, άνθρωποι έξω από την πολιτική.
«Και μερικούς που δεν είναι διάσημοι αλλά είναι πολύ καλοί φίλοι μου». Κι από πολιτικές πεποιθήσεις: «Αριστερά σημαίνει διαρκής ευαισθησία», έχει πει.
«Μου το είχε πει ο Γιώργος ο Ιωάννου ο συγγραφέας που πέθανε πριν από λίγα χρόνια. Να είσαι, δηλαδή, αριστερός αλλά κριτικά αριστερός. Αλλιώς είσαι κομματικό όργανο…»
Το 2006 πέθανε ο Κίτσος Τεγόπουλος. Η απόλυση του Σεραφείμ Φυντανίδη από την κόρη του, Μάνια Τεγοπούλου, σαν να ήταν προδιαγεγραμμένο να συμβεί μετά την απώλεια αυτή.
Οσοι παρέστησαν στην ιστορική εκείνη σύσκεψη στη Μίνωος όπου ανακοινώθηκε η απόλυση ενός από τους μακροβιότερους διευθυντές εφημερίδων στην Ελλάδα (παράλληλα με την ανακοίνωση του, ομολογουμένως, παχυλού μισθού που έπαιρνε) θυμούνται την παρέμβαση εργαζόμενου να λέει στην Μάνια Τεγοπούλου:
«Αυτό δεν θα το έκανε ποτέ ο πατέρας σου», κι εκείνη να απαντά: «Ως πότε θα με κυνηγάει η σκιά του πατέρα μου;…»
Τα τελευταία χρόνια ήταν συνεργάτης της κρατικής τηλεόρασης και παρουσιαστής εκπομπής.
Τον Απρίλιο του 2013 ανέλαβε την διεύθυνση της εφημερίδας «6 ημέρες» ενώ το τελευταίο διάστημα ήταν πρόεδρος του καναλιού «Ε». Ήταν μέλος της Ένωσις Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών.
Κι όσο για το μέλλον του τύπου έχει πει: «Πιστεύω ότι θα επιβιώσουν πολύ λίγες, πολύ καλές εφημερίδες και δυστυχώς πάρα πολλές κακές».
Είμαστε μια λεπτομέρεια στην τραγική ιστορία του σύμπαντος
«Όπου πάω με σταματάνε και μου μιλάνε για την Ελευθεροτυπία. Ακόμα και στο Σουφλί που ήμουν πρόσφατα. Διαβάζω βέβαια και κάποια αρνητικά για μένα, κυρίως κάτι αηδίες σε μερικά blogs. Απλά γελάω. Όπως έλεγε ο ποιητής είμαστε μια λεπτομέρεια μέσα στην τραγική ιστορία του σύμπαντος. Μόνο τα παιδιά μας αφήνουμε πίσω και όποιο έργο κάναμε, καλό ή κακό…»
Ο Σεραφείμ Φυντανίδης που, αν μη τι άλλο, άφησε το σημάδι του στην ιστορία του Τύπου του 20ου αιώνα, είναι πατέρας της Κλεοπάτρας και της Κάτιας Φυντανίδη, ενώ με τη δεύτερη σύζυγό του, Βιργινία Βεντουράκη απέκτησε και ένα αγόρι, τον Λευτέρη. Η κηδεία του θα γίνει αύριο, Σάββατο στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
Πηγή: thetoc.gr
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
