Γιατί τρώμε ποπ κόρν στον κινηματογράφο;

Το αγαπημένο σνακ των φίλων του κινηματογράφου ανά τον κόσμο έχει μακρά ιστορία πίσω του, καθώς έκανε την εμφάνισή του για πρώτη φορά στις ΗΠΑ το 1840, ενώ το 1885 ανακαλύφθηκε η πρώτη φορητή μηχανή για την παρασκευή του.

Συνήθως οι πλανόδιοι πωλητές ποπ κόρν έστηναν τους πάγκους τους σε κεντρικούς δρόμους, κοντά σε μαγαζιά, κινηματογράφους και άλλα δημόσια θεάματα καθώς εκεί είχαν περισσότερη πελατεία που έδειχνε να λατρεύει τη μυρωδιά του καμένου βουτύρου με το οποίο περιέχυναν τα ποπ κόρν. Η τιμή του ήταν χαμηλή και πολύ γρήγορα έγινε το αγαπημένο λαχταριστό σνακ όλων.

Μεγάλη απήχηση είχαν ιδιαίτερα έξω από τις κινηματογραφικές αίθουσες της Αμερικής αν και οι ιδιοκτήτες των κινηματογράφων δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι από αυτό, αφού ο πανζουρλισμός αλλά και οι μυρωδιές δεν ήταν και η καλύτερη διαφήμιση για τα «μαγαζιά» τους.

Παρόλα αυτά το ποπ κόρν συνέχιζε να κάνει θραύση έξω από τους κινηματογράφους. Μόλις το 1930, όταν μια μεγάλη οικονομική ύφεση χτύπησε τις ΗΠΑ, οι ιδιοκτήτες των κινηματογράφων σκέφτηκαν να βάλουν μηχανές παρασκευής ποπ κόρν εντός των αιθουσών για να προσελκύσουν πελάτες. Και το πέτυχαν!

Έτσι το ποπ κόρν έγινε ταυτόσημο με τις ταινίες στη μεγάλη οθόνη, καθώς ένας «κουβάς» αρωματικού καλαμποκιού ταίριαζε γάντι με το… σασπένς των ταινιών.